Echoes of the Abyss (Delaney Series #2)

Chapter 25: Curiosity

Curiosity

Adelaide's POV

"Blair, maaari ko bang mahiram ang libro mo?"  Tanong ko kay Blair.

Nasa labas ako ng kanyang silid, sinadya ko talagang puntahan siya dito para hiramin ang libro niya.

"What book?"

"Yung sa babae..." I paused. "Yung sinabi mo sa Empress."

Tumango siya at pumasok ulit sa kanyang silid. Hindi rin siya nagtagal at lumabas na hawak ang itimi na libro na may nakaukit na mga bulaklak.

"Here," maikling aniya.

Ngumiti ako upang magpasalamat sa kanya.

Akala ko na ang laman ng libro ay kwento tungkol sa babaeng sinasabi niya ngunit hindi pala.

There is only one chapter of the book about the woman.

"Her name is unknown, but there is one thing that's sure. She was nature's protector," basa ko sa nakalagay sa libro.

May tika pintura ng babae na nakatalikod, nakatingin sa daan daang bulaklak na nakapaligid sa kanya.

Hindi ko alam kung bakit nakangiti na lamang ako sa larawan ng babae kahit hindi naman kita ang kanyang mukha.

Kupas na ang larawan niya ngunit nakasisiguro akong sobrang ganda niya.

"She carries beauty wherever she goes and she attracts even the most evil soul..."

"Fate wasn't on her side when she was abducted... missing... and completely forgotten by everyone..."

Nanikip ang aking dibdib sa aking nabasa. Ano ang totoong nangyari sa kanya?

"Her sudden disappearance only left a single trail... the flower that grew to the place where she was abducted..."

May larawan ng pamilyar na bulaklak sa dulo ng sulat. I traced my hand on the familiar flower.

Sinirado ko ang aking libro pagkatapos kong basahin ang huling sulat tungkol sa kanya.

"What are you doing?" Napaigtad ako nang marinig ko ang boses ni Leon sa aking likuran.

Nasa malaking silid aklatan ako ng palasyo. Akala ko hindi niya ako mahahanap dito.
Hindi ko siya pinansin at nagkunwari na nagbabasa ng libro.

"Surely you won't be able to read if the book is up and down, flower..."

Sinarado ko ulit ang libro at inikotan siya ng mata. "Ang ingay mo."

He smiled before standing behind me. The chair was the only thing separating us. "What are you reading, my flower?"

Leon held my neck, waiting for me to answer.
"About the woman..."

"Hmm..." his hand traced my back. "You're curious about her?"

Humarap ako sa kanya at tumingala. "Oo, hindi ko alam kung bakit, parang..."

"What?"

"Parang gusto ko siyang hanapin, Leon..." I bit my lip and dropped my gaze to the floor, realizing what I said.

Leon held my chin to make me look at him again. "But that happened a long time ago, flower. We don't even know her name, her origin, we don't know where to find her..."

May kutob ako kung saan ko siya pwedeng hanapin, hindi lang ako sigurado kung tama ako.

I am so curious about the woman even without knowing her. I feel like I had to do something, to know what really happened to her.