4(Z)

66 0 0
                                    

Zawgyi....

" ေရွာင္းက်န့္ ေက်ာင္းမွာအဆင္ေျပရဲ႕လား တစ္ခုခုလိုတာရွိရင္ ဦးေလးကိုအားမနာတမ္းထုတ္ေျပာေနာ္ "

" အဆင္ေျပပါတယ္ ေက်းဇူးပါဦးေလး "

ေရွာင္းက်န့္ ဦးေလးဝမ္ကို အၿပဳံးေသးေသးေလးထုတ္ကာ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

အေမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ့္ ဦးေလးဝမ္ကိုသိပ့္မရင္းႏွီးေသးေပမယ့္ ေရွာင္းက်န့္ကိုတကယ္ဂ႐ုစိုက္ေပးတာေၾကာင့္ အေဖတစ္ေယာက္ရလိုက္သလိုတကယ္ကိုႏြေးေထြးရတယ္။

" ကြၽန္ေတာ္ၿပီးၿပီ..သြားေတာ့မယ္ "

" ကားထဲမွာေစာင့္ေနမယ္ "

ဝမ္ရိေပၚ စားလက္စကိုရပ္လိုက္ၿပီး ေရွာင္းက်န့္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ကာ ဒါရိုင္ဘာကအသင့္ထုတ္ထားတယ့္ကားစီေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

ေရွာင္းက်န့္ ပန္းကန္ထဲကလက္က်န္ထမင္းကို လွ်ပ္စီးလိုႏႈန္းနဲ႕ အျမန္စားလိုက္တယ္။

" ဦးေလးဝမ္..ကြၽန္ေတာ္လည္းၿပီးၿပီမို႔ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ "

ေရွာင္းက်န့္ ပါးစပ္ကို သုတ္လိုက္ကာ ဦးေလးဝမ္ကို ႏူတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ရိေပၚေနာက္ကိုေျပးလိုက္လာခဲ့တယ္။

ဝမ္က်န္းေကာ္တစ္ေယာက္သာ ထမင္းစားခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္။

" ေရွာင္းက်န့္ေလးက သခင္ေလး ကိုအရမ္းတြယ္ကပ္ေနသလိုဘဲေနာ္..သခင္ေလးကလည္း ေျပာင္းလဲလာတယ္ အရင္ေန႕က ေရွာင္းက်န့္ဖ်ားတုန္းက မိသားစုဆရာဝန္ကိုမေခၚဘဲ သခင္ေလးကိုယ္တိုင္ျပဳစုေပးခဲ့တာရဲ႕.."

ဝမ္က်န္းေကာ္ ပန္းကန္ေတြသိမ္းေနတယ့္ အန္တီေဝ့ရဲ႕စကားကို အၿပဳံးေလးျဖင့္သာတုံ႕ျပန္ၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲကေနထြက္သြားတယ္။

လူႀကီးေတြရဲ႕ျပႆနာၾကားမွာ ေျမစာပင္ေလးျဖစ္ခဲ့ရတယ့္ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ႏူးညံ့ေနခဲ့တယ္ႏွလုံးသားတျဖည္းျဖည္းနဲ႕မာေက်ာလာခဲ့ရတယ္။

မ်က္ႏွာေသျဖင့္သာ ခံစားခ်က္မထုတ္ျပတတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ သားျဖစ္သူအေပၚ ဝမ္က်န္းေကာ္အပစ္ရွိသလိုခံစားခဲ့ရတယ္။

I'm wait for you   { Completed }Where stories live. Discover now