အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 1

ညနေခင်း၌ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးမှောင်မဲကာ အကွာ‌ဝေးတစ်နေရာမှ မိုးချိန်းသံသဲ့သဲ့ ထွက်ပေါ်နေသည်။

ကော်ဖီဆိုင်ထဲတွင် ထိုင်နေသူက အလျင်စလိုသွားလာနေကြသည့် လမ်းမပေါ်ရှိ ဖြတ်သွားဖြတ်လာများကို မှန်မှတဆင့်ကြည့်နေခဲ့ကာ သူ့ရှေ့က ကော်ဖီကိုတစ်ငုံယူသောက်လိုက်သည်။

ရှေ့ကောင်တာရှိ မိန်းကလေးက ကော်ဖီစက်ကို အဝတ်စနှင့် သုတ်နေရင်းဖြင့် ထိုလူကို တိတ်တဆိတ် အကဲဖြတ်နေမိ၏။

ထိုသူက သူမ မသိသော ဘရန်းတစ်ခု၏ မီးခိုးရောင် သိုးမွှေးကုတ်ကိုဝတ်ဆင်ထားကာ လက်ကောက်ဝတ်၌ ဈေးကြီးသည့် နာရီတစ်လုံးပတ်ထားသည်။ ထိုသို့သော နာရီမျိုးကို မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ထဲ၌ သူမရံဖန်ရံခါ တွေ့ဖူးသည်။ ၎င်းကကြည့်ကောင်းပြီး ဈေးကလည်းသေချာပေါက်ကို လှသည်။ ထိုသိန်းဂဏန်းတချို့က သူမအတွက်တော့ တိုက်ခန်းတစ်ခု လက်ငင်းငွေချေရန်ပင် လုံလောက်နိုင်လေသည်။

သို့ပေမဲ့ သူမကို ဆွဲဆောင်ထားနိုင်ဆုံးအရာက နာရီ မဟုတ်ခဲ့ဘဲ ထိုလူ၏ မျက်နှာပင်ဖြစ်သည်။

ရင့်ကျက်ကာအေးစက်သည်။ ရင်းနီးရန်မလွယ်သည့်စိတ်ထားရှိပေမဲ့ အလွန်အမင်းဆွဲဆောင်မှုရှိလေသည်။

အပြင်ဘက်မှ မိုးခြိမ်းသံက သူမကို ကြောက်လန့်သွားစေကာ အကြည့်ကို အမြန် ရုတ်သိမ်းမိသွားသည်။

တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် တံခါးခေါင်းလောင်းသံက ထွက်ပေါ်လာကာ အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် အလှလေးတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။ ‌မိန်းကလေးက သူမကို အမြန်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"မင်္ဂလာပါ ဧည့်သည်-"

အလှလေးက ဆိုင်ထဲဝေ့ကြည့်လိုက်ကာ ထိုလူပေါ်၌ အကြည့်တို့ တန့်သွားခဲ့သည်။ သူမကပြုံးကာဖြင့်

"တို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို လာရှာတာပါ"

မိန်းကလေးက ထိုအလှလေး ပြတင်းပေါက်ရှိရာဘက်လျှောက်သွားကာ ထိုလူ၏ ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ နှစ်ယောက်သားကမူ အသံတိုးတိုးနှင့် စကားစပြောနေကြပြီဖြစ်သည်။