အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 36

မေးခွန်းစာရွက်

"ဒေါက်တာ သူ့ခြေထောက်က ဘာဖြစ်တာလဲ?"

စုန့်လိလိက စိုးရိမ်တကြီးမေးလာ၏။

“ဂုံညင်းရိုးကျိုးတာ”

မတ်စ်တပ်ထားသည့် ဆရာဝန်က ထိုသူတို့၏ ရှုပ်ထွေးသွားသည့်မျက်နှာများကို မြင်တော့ ပြောင်းပြောလာသည်။

"ဒူးဆစ်ကျိုးသွားတာကို ပြောတာပါ"

စုန့်လိလိ ဖြူဖျော့သွားလေသည်။

"ဘယ်လို....ကျွန်မတို့ ဘယ်လိုလုပ်လို့ရနိုင်မလဲ?"

"ဆေးရုံတက်ပြီး ကုသမှုခံရမယ်"

ဆရာဝန်က ခေါင်းငုံ့ကာ ဆေးစာရေးလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ သင့်တော်တာကိုပြောရရင်၊ မြို့တော်မှာ‌ရှိတဲ့ ဆေးရုံက ပိုကောင်းပါတယ်။ ဒီမြို့မှာရှိတဲ့ ဆေးရုံရဲ့ အနေအထားနဲ့ မကုသနိုင်လောက်ဘူး"

"နေ...ဒီမြို့မှာပဲ နေကြရအောင်ပါ..."

ရိမင်ကျစ်က နာကျင်မှုကြောင့် တုန်ယင်နေသည်ပင်။ 

"ဒီလ ချန်းချန်းအတွက် ဆေးရဖို့ လိုအပ်တယ်၊ ဖြုန်းတီးစရာပိုက်ဆံ ဘယ်မှာ ရှိမှာလဲ"

စုန့်လိလိမှာ စိတ်ဖိစီးမှုကြောင့် စတင်ငိုကြွေးလေ၏။

"ရှင် အသုံးကိုမကျဘူး၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလို ဖြစ်လာရတာလဲ? အကောင်းကြီးရှိနေတဲ့ ဒူးခေါင်းက ဘာလို့ ကျိုးသွားရတာလဲ!?"

"ငါလည်းမသိဘူး!"

ရိမင်ကျစ်က စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့်ပုံဖြင့်

"မနေ့ညက ငါကားမောင်းနေတုန်း ရုတ်တရက်ကြီး ကားမှောက်သွားတာ။ ငါနိုးလာတာနဲ့ ဒီလိုဖြစ်နေခဲ့တာပဲ။ အစ်ကိုသုံးသာ ဖြတ်သွားရင်းနဲ့ ငါ့ကိုတွေ့သွားလို့သာ မဟုတ်ရင်တော့ ဖြစ်နိုင်တာက....ဟင်း"

"အားလုံးက အဲ့ဒီ စောက်ကောင်ရဲ့အမှားကြောင့်ပဲ!"

စုန့်လိလိက မုန်းတီးစွာပြော၏။ 

"သူ့ကို ရှာဖို့အတွက်သာမဟုတ်ရင်  ညဥ့်နက်အချိန်ကြီး အပြင်ထွက်စရာလိုမှာမဟုတ်ဘူး!"