အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 5

သူငယ်ချင်း

ရိချန်းလျန်မှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးကို သရဲတစ္ဆေမြင်နေရသလိုအမူအရာဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်လာသည်။ သူ၏ ရုတ်တရက်စကားကြောင့် မူလက ခက်ထန်ကြမ်းကြုတ်သည့်အမူအရာက အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့ကာ ပါးစပ်နားရောက်နေသည့် အဆဲစကားများကိုပင် ဘယ်ပုံဆဲရမည်ဆိုတာ မေ့သွားရသည်။

ယွင်ဖန်းကမူ ရိချန်းလျန်၏ မျက်လုံးထဲက ဝါကျကို မြင်နိုင်ပါ၏။

ဒါက ဘယ်လို ငတုံးမျိုးလဲ? ဟူ၍။

ယွင်ဖန်းမှာ ပြောပြီးပြီးချင်းကို နောင်တရသွားခဲ့ရသည်။ သူက ချောင်းခြောက်ဆိုးလိုက်ကာ ကုတင်ဘေးစားပွဲထက်မှ  ဆေးအိတ်နှင့် ပေါက်စီအိတ်ကို ညွှန်ပြလိုက်လျက်

“ငါ အဲ့ဒါတွေ မင်းအတွက် ဝယ်လာတာ”

ရိချန်းလျန်က သူ့ကို ပိုပြီး ထူးဆန်းစွာ ကြည့်လာလေသည်။

°°°°°°°°

ယွင်ဖန်းကျောင်းပြန်ရောက်ချိန်မှာ နေ့လည်ခင်းအနားယူချိန်နှင့်တိုးသွားခဲ့သည်။ ဝူဟယ်က သူ့လက်မှ ပတ်တီးကိုမြင်တော့အော်လိုက်ကာ

“ယွင်ဖန်း.. မင်းလက်က ဘာဖြစ်တာလဲ?”

အတန်းထဲရှိ အိမ်စာလုပ်နေသူ၊ ကစားနေကြသူများအားလုံး၏ အာရုံက ယွင်ဖန်း၏ ဘယ်လက်ထက် တခဏရောက်လာကြလေသည်။

“ငါ မတော်တဆ ထိခိုက်မိသွားတာပါ”

ယွင်ဖန်းက မျက်နှာမပြောင်းဘဲ လိမ်ပြောလိုက်သည်။

အာရုံစိုက်မှုက တခဏသာဖြစ်ကာ ထိုထိပ်ဆုံးကျောင်းသားများမှာ သူတို့ လုပ်နေခဲ့ကြသည်များကို ဆက်လုပ်ကြလေသည်။ သို့သော်လည်း သူနှင့် ပုံမှန် ဘတ်စကတ်ဘောကစားနေကြသူတချို့ကတော့ သူ့အနားစုလာကြကာ ပျာယာခတ်စွာမေးကြသည်။

ယွင်ဖန်းတွင် သူငယ်ချင်းအများကြီးမရှိပေ။ ဤသို့သော ဂရုစိုက်ခံရသည့်ခံစားချက်က သူ့ကို အတော်လေး စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသည်။ သူက သဘာဝအလျှောက် နိုးကြားလာပြီး ခုခံလိုက်မိလုနီးပါးဖြစ်သွားခဲ့ကာ ထွက်ပြေးချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာခဲ့လေ၏။