အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 23

ညစာ

"ထန်ထန်၊ အိပ်ရာပေါ်တင်ထားတဲ့ အင်္ကျီကိုဝတ်လိုက်နော်။ အမေတို့ ဒီည အန်တီချီနဲ့ ညစာသွားစားကြမှာ"

ယွင်ဖန်းတံခါးကနေ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ထန်ရိ နားကပ်ဝတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

"ကျွန်တော် မသွား...."

ယွင်ဖန်း ငြင်းတော့မည့်အချိန်မှာပဲ ထန်ရိကသူ့အား ငြင်းရဲငြင်းကြည့် ဟူသောအကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လာလေသည်။

ယွင်ဟဲယွီက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဖိနပ်တိုက်နေရင်း ယွင်ဖန်းထံ ကူကယ်ရာမဲ့သည့် အကြည့်တစ်ချက်ပေးလာခဲ့၏။

ထန်ရိကမူ ယွင်ဖန်းအား အိပ်ခန်းထဲ တွန်းပို့လိုက်တော့သည်။

"အမေသားအတွက် ဝတ်စုံအသစ်ကို အထူးအနေနဲ့ရွေးလာတာ။ မြန်မြန်လဲလိုက်ပြီး အမေ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ခွင့်ပေး"

ထန်ရိသည် အဝတ်အထည်ဆိုင်ဖွင့်ကာ လည်ပတ်လာသည်မှာ အချိန်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တာကြောင့် ဖြစ်နိုင်၏၊ သူမ၏ အလှတရားအပေါ် အကဲဖြတ်သည့်အမြင်က အမြဲတန်း ထိမိကာ သူမသားအား အဝတ်အစားဆင်ပေးရသည်ကိုတော့ အထူးသဖြင့်ကို စိတ်အားထက်သန်တတ်လေသည်။

"ကော်လာကို ပြင်လိုက်ဦး"

ထန်ရိက သားဖြစ်သူကို ကျေနပ်စွာကြည့်လိုက်၏။

"ထန်ထန်က တကယ်ကို ချောတာပဲ!"

ယွင်ဖန်း၏ မျက်နှာအစိတ်အပိုင်း အများစုက ထန်ရိထံမှ ဆင်းသက်လာခဲ့တာဖြစ်၏။ ထန်မိသားစု၏ ဖြူဖွေးသည့်အသားအရည်နှင့် မှင်ကဲ့သို့သော မျက်ခုံးများက နူးညံ့ပြေပြစ်ပေမဲ့ ၎င်းတို့အား ဖြောင့်စင်းသည့်နှာတံ၊ ပါးလျသည့် နှုတ်ခမ်းတို့က လွှမ်းမိုးထားတာကြောင့် လူတစ်ကိုယ်လုံးအား ဝေးကွာပြီး ဥပေက္ခာဆန်သည့် ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနိုင်လေကာ ထန်ရိ၏ စကားအရ ထိုသည်က ယွင်ဟဲယွီ၏ ခေါင်းမာသည့် လူကြမ်းမျိုးရိုးဗီဇက အတင်းအဓမ္မ တိုးဝင်ထားသောကြောင့်ဟု ဆိုလေသည်။

ထန်ရိက သူ့ဆံပင်ကို ဂျယ်လိမ်းပေးဖို့ ကြိုးစားလာသည်ကို ကြည့်ပြီး ယွင်ဖန်းက သူမ၏ လက်သည်းများအားကျွမ်းကျင်စွာ ရှောင်တိမ်းကာ အပြင်ကို ပြေးထွက်သွားလိုက်၏။