အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 25

နံရံကျော်တက်ခြင်း

ယွင်ဖန်းက စာရွက်လှန်သံ သဲ့သဲ့ကြောင့် နိုးလာခဲ့ရသည်။

သူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရိချန်းလျန်က ခေါင်းအုံးထက်စာရွက်တင်ကာ အိမ်စာလုပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက စောင်ခြုံထဲ နစ်နေဆဲဖြစ်ကာ သူ့လက်ပေါ်ရှိ အမာရွတ်ရှည်ရှည်ကိုတော့ မြင်နေရသည်။

"မင်းကို နှိုးလိုက်မိတာလား?"

ရိချန်းလျန်က ခေါင်းလှည့်ကာ တိုးတိုးလေးမေးလာ၏။

"ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ?"

ယွင်ဖန်းက သန်းလိုက်ကာ အကျင့်ပါစွာဖြင့် ဘေးစားပွဲပေါ်မှ မျက်မှန်ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

"လေးနာရီ လေးဆယ်လား "

ရိချန်းလျန်က ‌ပုစ္ဆာတွက်ရန် ခေါင်းငုံ့သွားပြန်၏။

"မင်း နည်းနည်းထပ်အိပ်လို့ရသေးတယ်"

ယွင်ဖန်း မျက်မှန်တပ်လိုက်မှ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးရုတ်တရတ် ကြည်လင်သွားတော့သည်။ သူက ‌တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ကာ ရိချန်းလျန်၏ ခေါင်းအုံးပေါ်ရှိနေသည့် မေးခွန်းစာရွက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဘယ်လောက် ကျန်သေးလဲ?"

"ဇီဝဗေဒမေးခွန်း တစ်ဝက်လောက်ပဲကျန်တော့တယ်"

ရိချန်းလျန်က အဖြေရှာဖို့ရန် စာအုပ်၏ စာမျက်နှာတစ်ချို့ကို လှန်လိုက်၏။

"မင်းအိပ်လိုက်ဦး၊ အချိန်ကျရင် မင်းကိုနှိုးပေးမယ်"

ယွင်ဖန်းက မှိန်းနေရင်းဖြင့် တုန့်ပြန်လိုက်ကာ ခေါင်းစောင်းလို့ ပြန်အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ရိချန်းလျန်က ကျန်သည့်မေးခွန်းအ‌နည်းငယ်ကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းအုံးအောက်ထဲ ထည့်လိုက်ကာ မျက်မှန်တပ်လျက်သားအတိုင်း အိပ်ပျော်သွားပြန်သည့် ယွင်ဖန်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

သူက လက်ဆန့်ကာ ယွင်ဖန်း၏ နှာတံပေါ်မှ မျက်မှန်အား ဂရုတစိုက် ချွတ်လိုက်ပြီး ခေါက်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်၏ ခေါင်းအုံးများကြား ချထားလိုက်သည်။