Chapter 26

141 35 0
                                    

ရန်ပွဲ

သို့ပေမဲ့ ချန်ကျစ်ချီးက တစ်ခုခုကြောင့် အာရုံပျံ့လွင့်နေပုံရကာ တစ်ပတ်ကြာပြီးတာတောင်မှ လာမဖမ်းသေးကာ....သူတို့နှစ်ယောက်ထံ ရောက်မလာခဲ့ပါချေ။

"နှစ်ဝက်စာမေးပွဲကို နှစ်သစ်ကူးပိတ်ရက်မတိုင်ခင် ကျင်းပလိမ့်မယ်"

ယွင်ဖန်းက လက်လှမ်းလို့ ရိချန်းလျန်၏ အင်္ကျီကိုထိလိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"မင်း ပါးပါးလေး ဝတ်ထားတာပဲ"

ကစားကွင်းရှိလေက အနည်းငယ် ပြင်းထန်ကာ ရိချန်းလျန်မှာ သူ့နောက်တွင် တုန်ခိုက်နေခဲ့သည်ပင်။

"ငါ့မှာ ဈေးဝယ်ထွက်ဖို့အချိန်မရှိဘူးလေ"

"ငါ့အမေကို အဝတ်အစားလက်ကားရောင်းတဲ့မြို့ကနေ မင်းအတွက် နည်းနည်းလောက်ယူလာခိုင်းလိုက်မယ်။ အဲ့ဒီမှာက စတိုင်းဆိုင်တွေမှာ ဝယ်တာထက် ဈေးသက်သာတယ်။"

ယွင်ဖန်းမှာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် သူကိုယ်တိုင်အား တွယ်ကပ်ခွင့်ပေးထားလျက်ဖြင့်

"မင်း အေးနေရင် အခန်းထဲ ပြန်သွားလို့ရတယ်"

"မဖြစ်ဘူး"

ရိချန်းလျန်က ပြတ်သားစွာငြင်းဆန်၏။

"ငါ့မှာဖြင့် ခုမှ ကာယချိန်တက်ရတာ။ ပြန်သွားရရင် မင်းငါ့ကို အိမ်စာလုပ်ခိုင်းဦးမှာပဲ။ တော်လောက်ပြီ။ ငါငြီးနေပြီ!"

ယွင်ဖန်းသည် စာလေ့လာရာ၌ အလွန်ဇွနပဲကြီးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မညှာစတမ်း လုပ်လေ့ရှိရာ လူတွေအဖို့ သူဟာ သင်ကြားခြင်းအပေါ် တယ်မြတ်နိုးပါလားဟု ထင်ယောင်ထင်မှား ရှိစေရသည်။

သို့ငြား ရိချန်းလျန်ကတော့ ယွင်ဖန်းဟာ သင်ယူခြင်းအား ကျေပွန်ရမည့်လုပ်ငန်းတာဝန်တစ်ခုအဖြစ် ဆက်ဆံနေသည်ဟုသာ ခံစားမိလေပြီး ယင်းက သူ့အပေါ်ပါ အလေးအနက်ကို သက်ရောက်မှုရှိလာစေသည်။ ညဘက်တွင် မေးခွန်းတစ်စုံလောက် မလုပ်မိလျှင်ကို သူ့မှာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရကာ အင်္ဂလိပ်စာအတန်းချိန်တွင် အိပ်ငိုက်ခြင်းကလည်း သူ့အတွက် အလှမ်းဝေးသော ဇိမ်ခံမှုလေး ဖြစ်လာရလေသည်။

အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]Where stories live. Discover now