အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 4

ဟန့်တားခြင်း

တုန်းယန်လမ်း၊ ရှင်းနန်လမ်းကြားအဝင်။

လမ်းကြားက အလွန်ကျဉ်းမြောင်း၏။ အဝင်ဝ၏ တခြားတစ်ဖက်တွင် အင်တာနက်ကဖေးဆိုင်ရှိလေကာ နောက်တစ်ဖက်၌ ကားပြင်ဆိုင်ရှိ၏။ ယခုက တစ်ရက်တာ၏ အပူဆုံးအချိန်ဖြစ်ကာ ပုဇဉ်းရင်ကွဲကောင်များ၏ဆူညံသံက လူကို ခေါင်းကိုက်စေသည်။

ယွင်ဖန်းက ခလုတ်ကန်သင်းပေါများလှသည့် မြေပြင်ကို ခဏလောက်စိုက်ကြည့်နေခဲ့စဥ်အ ဖြူရောင် ပလက်စတစ်အိတ်ပေါက်တစ်လုံးက သူ့ကို လျင်မြန်စွာ ပတ်ချာ‌လှည့်နေခဲ့သည်။

ယွင်ဖန်းက သူဘာကြောင့် စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်မိသည်ကို မသိတော့ပေ။

သူ့ကိုယ်သူ ယခင်ကအခြေအနေထဲပြန်ပို့ကြည့်လိုက်မိ၏။ အကယ်၍ တစ်ယောက်ယောက်ကသာ သူအား လူသတ်ခြင်းမှ လာရောက်တားဆီးခဲ့ပါလျှင် ထိုတားလာသူကိုပါ သူက သတ်ပစ်မှာဖြစ်လေ၏။

ဤသို့တွေးလိုက်သော်ငြား ယွင်ဖန်း၏ ခြေထောက်များကမူ ထိန်းချုပ်မရစွာပင် မှောင်မဲကျဉ်းမြောင်းသည့် လမ်းကြားထဲ ခြေချလိုက်မိပြီဖြစ်သည်။

ထိုစဉ်ကသာ တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကိုတားနိုင်ခဲ့လျှင်………ယွင်ဖန်းက ထိုသို့သော မှန်းဆချက်မျိုး မလုပ်ချင်ပါချေ။

သူတွေ့ကြုံခဲ့ရသော ဘဝထဲ၌ ထိုသို့သော လက်တွေ့မဆန်သည့် စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းမျိုး မရှိခဲ့‌ပေ။

ပရမ်းပတာများ၏အလယ်၌ ယွင်ဖန်းမှာ ဒေါသကြီးနေသည့် လူငယ်လေးအား ဆွဲထုတ်နိုင်ဖို့ အားကုန်သုံးမိသည်မှာ ခြေကုန်လက်ပန်းကျသည်အထိပင်။ အေးစက်သည့် ဓါးသွား၏ အလင်းရောင်က ဖျတ်ခနဲ လက်သွားချိန်မှာတော့ သူဟာ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိစွာပင် ဓားသွားကို ဖမ်းဆုပ်ပစ်လိုက်သည်။

ရိချန်းလျန်က သွေးနီရောင်မျက်လုံးတို့ဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်လာသည်။  မသိလျှင် သေလမ်းဆုံးကိုတွန်းပို့ခံထားရသည့် သားရဲတစ်ကောင်အလား။

"ငါ့ရှေ့ကဖယ်စမ်း!"

ရိချန်းလျန်က သူ့ကိုဟိန်းဟောက်လာ၏။