အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 15

ဆေးထည့်ပေးခြင်း

ရိချန်းလျန်မှာ သူ့၏ ယုံကြည်ချက်ပြည့်ဝသောအသံကြောင့် လေသံကြောင့် နင်သွားရသည်။

“မင်းမနေ့က ဝမ်းယိုဝေရဲ့လမ်းကို သွားပိတ်ဖို့ အတန်းပျက်တာလား?”

ယွင်ဖန်းက သူ့ကို ဒဲ့တိုးမေးလိုက်၏။

“မဟုတ်ဘူး”

ရိချန်းလျန်က မျက်နှာမပြောင်းဘဲ သူ့ကိုလိမ်လာသည်။

“ငါ့အစာအိမ်က နေလို့သိပ်မကောင်းလို့ ခွင့်ယူလိုက်တာ”

ယွင်ဖန်းမှာ ဒေါသကြောင့် ရယ်မိတော့မလိုဖြစ်ကာ သူ့နှာခေါင်းစည်းကို ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ ရိချန်းလျန်က သူ့လက်ကို မြှောက်ကာ ကာလိုက်ပေမဲ့ လက်ဖျံကို အဖမ်းခံလိုက်ရပြီး နောက်ကျောဆီ အလိမ်ခံလိုက်ရသည်။

ယွင်ဖန်း၏ ထိန်းချုပ်မှုက သူ့၏လက်ဖျံပေါ်ရှိ ဓားဒဏ်ရာပေါ် သွားဖိမိကာ သူမျက်နှာက နာကျင်မှုကြောင့် ဖြူဖျော့သွားခဲ့ပေမဲ့ အသံမထွက်ဘဲ သူ့ခြေထောက်ကို လှုပ်ကာ ယွင်ဖန်းကို ကန်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ဆဲပင်။

ယွင်ဖန်းသည် မသိစိတ်အရ သူ့ကန်ချက်ကို ပြန်တန်ပြန်ကန်ဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်ပေမဲ့ အကြောင်းပြချက်တချို့ကြောင့် အနည်းငယ် တွန့်ဆုတ်သွားရကာ ရလဒ်အနေဖြင့် ရိချန်းလျန်၏ ကန်ချက်က သူ့ခြေသလုံးသားပေါ် ကျရောက်လာကာ နာကျင်မှုကြောင့် ညည်းတွားမိသွားရ၏။

“ရိချန်းလျန်!”

ရိချန်းလျန်သည် ထစ်ခနဲဆို အကြမ်းဖက်တတ်သောသူ့ပုံစံကြောင့် ဒေါသထွက်နေတာ ကြာလှပြီဖြစ်သည်။ သူက ဒေါသတကြီးနာမည်ခေါ်သံကို ကြားရသော်လည်း အားနည်းမှုကို မပြချင်တာကြောင့် ရှုသိုးသိုးမျက်နှာပေးသာ လုပ်ပြနေလိုက်၏။

ယွင်ဖန်းမှာ သူ့အား ခေါင်းကိုက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ရှေ့ပိုင်းနှစ်များ၌ သူဟာ ပြဿနာကို အကြမ်းဖက်ခြင်းနည်းဖြင့် ဖြေရှင်းခြင်းကို အသားကျခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်း သူအသက်ကြီးလာပြီးနောက်မှသာ စိတ်ငြိမ်နိုင်ဖို့နှင့် ဦးနှောက်သုံးနိုင်ဖို့ တဖြည်းဖြည်း သင်ယူလာနိုင်ခဲ့သည်။ သို့ပေမဲ့ တချို့အကြောင်းပြချက်များကြောင့် ရိချန်းလျန်နှင့် ဆက်စပ်နေသော ကိစ္စများကို ကြုံလာရတိုင်း သူ့မူလပုံစံသို့ ပြန်ရောက်သွားစမြဲသာ ဖြစ်၏။