အချိန်မီလေး...[ဘာသာပြန်]

Chapter 28

ငွေပေးခြင်း

ယွင်ဖန်း၏ မျက်နှာတစ်ဝက်က ထူထူထဲထဲ လည်စည်းပုဝါထဲ နစ်မြုပ်နေခဲ့ကာ သူ့အသံက အနည်းငယ် ခပ်အုပ်အုပ် ဖြစ်နေလေသည်။

"မင်း ဆေးလိပ်သောက်နေတာကို နှောက်ယှက်မိသွားလား?"

ရိချန်းလျန်က ဖိနပ်ပါးဖြင့် မြေပေါ်ကျသွားသည့် စီးကရက်ကို နင်းခြေလိုက်ကာ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ဟန်ဆောင်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ သူက သူ့လက်ထဲက အိတ်အကြီးများကို လှမ်းယူလိုက်ကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ချောင်းဆိုးပြလိုက်သည်။

"အဟမ်း..အပြင်မှာအေးတယ်။ အထဲဝင်ခဲ့လေ"

ယွင်ဖန်းက သူနောက်မှအိမ်ထဲလိုက်ဝင်လိုက်သည်။

အိမ်ထဲတွင် အပူပေးစက်ရော လေအေးပေးစက်ပါ မရှိသည့်အပြင် အပူဓာတ်ရစေသည့် မီးသွေးမီးဖိုပင် မရှိပါချေ။ အခန်းအပူချိန်က အပြင်ဘက်နှင့် သိပ်မကွာလှ။ အမှိုက်များကို ရိချန်းလျန်ရောင်းလိုက်ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံးမှာ ပြောင်ရှင်းနေခဲ့ကာ အထူးသဖြင့်ကို ဆိတ်ညံလှပေသည်။

ယွင်ဖန်း၏ မှတ်ဉာဏ်အတွင်း ဤငှားထားသည့် အခန်းငယ်လေးထဲ သူက နွေရာသီတိုလေးတစ်ခုတည်းသာ နေထိုင်ခဲ့ကာ ဆောင်းရာသီ၏ အတွေ့အကြုံမျိုး မခံစားခဲ့ရပေ။သူ့အနေဖြင့် ရိချန်းလျန်အပေါ် အမြဲလို ဂရုစိုက်တတ်သော်လည်း အရာအားလုံးမှာတော့ လိုက်ပြီး ဂရုမစိုက်ပေးနိုင်ခဲ့ကာ ဆောင်း‌ရာသီ၌ မည်သို့နွေးအောင်နေရမည့်အကြောင်း ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ဖူးပေ။

ထို့ပြင် ရိချန်းလျန်က ကလေးတစ်ယောက်သာဖြစ်နေသေးကာ အရွယ်မရောက်သေးချေ။ အိမ်မှ ထွက်ပြေးလာချိန်တွင် တစ်ယောက်တည်း နေထိုင်ခဲ့ပြီး အရာများစွာအပေါ် ဂရုးတစိုက်မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါပေ။ အိုးများနှင့် စောင်များကိုတောင်မှ ယွင်ဖန်းကဝယ်ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။

ကြည့်ရသည်မှာ သူက နောက် စာသင်နှစ်အတွက် ငွေစုချင်တာကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်၏။

ယွင်ဖန်းက သူ့၏အနောက်အိပ်ကပ်ထဲ လက်နှိုက်ကာ စီးကရက်ဘူးနှင့် မီးခြစ်ကိုထုတ်လိုက်သည်။ ရိချန်းလျန်မှာ ပစ္စည်းများကို ချရန် ကိုယ်ကိုကိုင်းထားဆဲပင်ဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက် ခေါင်းလှည့်မိတာကြောင့် ခါးအဆစ်လွဲသွားလုနီးပါဖြစ်သွားခဲ့၏။