သို့/ချစ်ရပါသောကောင်ဆိုးလေး

သို႔/ခ်စ္ရပါေသာေကာင္ဆိုးေလး(၉)

"ဒီေန႔ညပြဲေဈးမွာေခါင္ရည္ေသာက္ဖို႔ခ်ိန္းထားတယ္လာမွာလား"

ဝပ္‌ေလွ်ာ့သို႔ႏွစ္ေယာက္အတူလာရင္းလင္းလင္း‌ေက်ာ္ကညက်ရင္ၿဖိဳးညီတို႔နဲ႔ေခါင္ရည္ေသာက္ရန္ခ်ိန္ထားေၾကာင္းေျပာသည္

"ေအးသြားက်မယ္ေလ၊ငါတို႔ေတာင္မဆုံျဖစ္တာၾကာၿပီဘဲ"

ဒီရက္ပိုင္းအလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္တာလည္းၾကာၿပီမို႔လာခဲ့မယ့္အေၾကာင္းေျပာလိုက္သည္

ႏွစ္ေယာက္သားစကားတေျပာေျပာနဲ႔ေလွ်ာက္လာလိုက္တာဝပ္‌ေလွ်ာ့ေရွ႕ေတာင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ၊အထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔တီႏုနဲ႔စကားေျပာေနတဲ့ရေဝလြင္ရဲ႕အသံကိုၾကာလိုက္ရသည္၊တီႏုကိုဘာေတြအပူလာကပ္ေနသလဲမသိပါ၊

လင္းလင္းေက်ာ္ကလည္းမင့္ရဲ႕အရႈပ္ထုပ္ေရာက္ေနၿပီဆိုၿပီးေျပာလာသည္၊ကြၽန္ေတာ္လည္းအလုပ္ထဲတန္းမဝင္လိုက္ဘဲရေဝလြင္နဲ႔တီႏုအသံၾကားရာမီးဖိုခန္းဘက္ကိုဝင္လာခဲ့လိုက္သည္

ေတြ႕ပါၿပီးတီႏုေကြၽးထားတဲ့မုန႔္ဟင္းခါးကိုေခါင္းမေဖာ္ဘဲစားေနတာ၊တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တီႏုကိုလည္းစကားက‌
ေျပာေနေသးသည္၊ကြၽန္ေတာ္လည္းသူ႔အေနာက္ကိုမသိမသာေျခသံတိုးတိုးနဲ႔ကပ္သြားလိုက္သည္၊တီးႏုကလွည့္ၾကည့္လာလို႔ႏႈတ္ခမ္းနားလက္ညိဳးကပ္ကာမေျပာနဲ႔ဆိုၿပီးအသံတိတ္ေျပာလိုက္ရေသးသည္

ပန္းကန္ထဲမွာလည္းင႐ုပ္သီးေတြထည့္ထားတာဆိုတာနီရဲလို႔ေတာင္ေနတယ္၊ၿပီးရင္ဗိုက္ေအာင့္တယ္ဖင္ေအာင့္တယ္လုပ္ဦးမွာ၊စပ္လို႔ထင္ပါရဲ႕သံပရာသီးစိပ္ေလးကိုအရည္ညစ္ထည့္ေနတယ္၊ဒါနဲ႔ၿပီးမသြားင႐ုပ္သီးခြက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္တာေၾကာင့္လွမ္းေနတဲ့လက္ကို႐ိုက္ခ်လိုက္သည္

"အဲ့လက္ကဘယ္ကိုလွမ္းခ်င္ေသးတာလဲ၊ကိုယ့္ပန္းကန္ကိုလည္းျပန္ၾကည့္ဦး"

သူ႔လက္ကို႐ိုက္ကာေျပာလိုက္ေတာ့လန႔္သြားတယ္ထင္သည္၊ခႏၶာကိုယ္ကတစ္ခ်က္တုန္သြားသည္၊ကြၽန္‌ေတာ္မွန္းလည္းသိေရာေနာက္သို႔လွည့္ကာရန္ေတြ႕ေတာ့သည္

"အစပ္ေပါ့ေနေသးလို႔ထပ္ထည့္မလို႔ေလ၊မသိရင္အၿငိမ္ေနလွ်ာမရွည္နဲ႔"