သို့/ချစ်ရပါသောကောင်ဆိုးလေး

သို႔/ခ်စ္ရပါေသာေကာင္ဆိုးေလး(၂၇)

ရေဝ ႐ြာေရာက္တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို တစ္လျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။တစ္လလုံး ရန္ႏိုင္ဦးကို သတိမရတဲ့ေန႔ဆိုလို႔ တစ္ရက္မွမရွိပါ၊ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ကေလးေတြကို စာသင္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ သင္ၾကားမႈမွာသာ အာ႐ုံစိုက္ေနမိလို႔ သတိမထားမိေပမယ့္ က်န္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူ႔ကိုသတိရမိေနသည္။

သတိမရဘဲေနႏိုင္မည္တဲ့လား ၊ရေဝအနားမွာ လူကိုယ္တိုင္မရွိေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ားကရွိေနသည္မဟုတ္လား၊ ထမင္းစားရင္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရခ်ိဳးရင္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈ မ်ားကရွိေနသည္။

ရေဝစားေရးေသာက္ေရး အစဥ္ေျပေစရန္အတြက္ဆိုၿပီး
႐ြာထဲက အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကို လစာနဲ႔ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီး ပို႔ခိုင္းထားသည္တဲ့၊ အဲ့ေတာ့ ရေဝကထမင္းဟင္းကို ကိုယ္တိုင္ခ်က္စား စရာမလိုပါ၊မနက္စာေလာက္သာ ႐ြာထဲေရာင္းတဲ့ ေဈးသယ္ေတြဆီက ရေဝစားခ်င္တာေလး ဝယ္စား႐ုံသာျဖစ္သည္။ေန႔လည္စာ နဲ႔ညစာ အတြက္ကေတာ့ သူ႔ခ်က္ပို႔ခိုင္းတဲ့ ထမင္းဟင္းမ်ားသာ ပူပူေလာေလာေလးစား႐ုံပင္။

ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ဆိုလည္း ရေဝေရမကူးတက္တာသိေတာ့ ေခ်ာင္းထဲမွာသြားခ်ိဳးစရာမလိုရန္ သူက႐ြာသားတစ္ေယာက္ကို အငွားနဲ႔ ေရထမ္းပို႔ခိုင္းထားျပန္သည္။ရေဝေက်ာင္းက ျပန္တိုင္းအိမ္၌ ေရအျပည့္ရွိၿပီးထားျဖစ္သည္။

ရေဝတို႔နယ္ေဝးက လာတဲ့ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမေတြအတြက္ ႐ြာသားေတြက ေက်ာင္းနဲ႔သိပ္မေဝးတဲ့ ေျမကြက္မွာ အိမ္ေဆာက္ေပးထားၾကသည္။ေက်ာင္းမွာက ဆရာႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆရာမႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးေရာအပါဝင္ဆို အားလုံးေပါင္း ဆရာ၊ဆရာမ ငါးေယာက္ျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရယ္ ဆရာမႏွစ္ေယာက္ရယ္က ဒီ႐ြာနယ္ခံေတြျဖစ္ၾကတာေၾကာင့္ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုသာ ေနၾကသည္။ က်န္တဲ့ဆရာတစ္ေယာက္ကလည္း ဒီ႐ြာသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သူတို႔အိမ္မွာတာေနတာဆိုေတာ့ ႐ြာကေပးတဲ့အိမ္မွာက ရေဝတစ္ေယာက္တည္းသာေနသည္။

အိမ္ေလးကသိပ္အက်ယ္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ရေဝတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းနဲ႔ ေနရအစဥ္ေျပသည္။ ေလွကားေလးထစ္ေလာက္နဲ႔ ပ်ဥ္ခင္း ၊ဝါးထရံကာ ၊ဓနိမိုးအိမ္ျဖစ္သည္။‌အိပ္ခန္းတစ္ခန္းပါၿပီး အိမ္ေရွ႕ဘုရားခန္းနဲ႔ ေနာက္ေဖးေလွကားကေန ဆင္းရင္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို တန္းေရာက္သည္။ဒီကေနအိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မီးဖိုေခ်ာင္ကို အိမ္ေနာက္ေဖး၌ အိမ္နဲ႔တြဲရက္ေဆာက္ထားၾကသည္။အိမ္တိုင္းလိုလိုလည္း ထရံကာ ၊ဓနိမိုးမ်ားသာျဖစ္သည္။ပိုက္ဆံရွိတဲ့ သုံးေလးအိမ္ေလာက္သာ ပ်ဥ္ခင္းပ်ဥ္ကာ နဲ႔ သြပ္မိုး အိမ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။