"Bak,sen ne istiyorsun ne yapacaksın bilmiyorum ama ben o programı yapacağım !"Bir elimi masaya vurarak diğer elimi yüzüne doğrulttum.
Karşımdaki Korhan Bademci bile olsa ben programımı yedirmezdim.
"Elinden geleni ardına koyma,benim lafımdan sonra...
"Çeksene ayağını geri zekalı!Ağzıma kadar girmiş,uyuyamıyorum kokudan!"
"Ya bir sus be kadın, bir sus be!İki dakika uyutmadın!"Yastığı kafama bastırarak uykuma devam etmeyi denesem de olmadı,gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şeyse canavarlı çoraplardı."Ya bu nedir ya?" Üç boyutlu olan kulaklara bir tokat atarak dirseklerimi koltuğa yaslayarak kalktım."Bu ne biçim çorap ya?Çocuk musun sen?Birde seksiyim diye dolanıyorsun."
"Kes sesini,uyumaya çalışıyorum.Sen git günlüğüne neden beni bıraktın yazarak ağla."Alaycı bir şekilde güldüm."Çok komik!"Üzerimize örtülü örtüyü kenara itefek kalktım,benim kalkmamla genişleyen koltukta daha da yayıldı."Oh,hanımefendiye bak nasıl yayıldı.Başka bir şey istet misin?"
"Uykum var,elleşme.Gider misin?"
"Neden uykun var acaba?Gece eve gelmezsen olur tabi uykun."
Mutfağa giderek kahvemin olması için gerekli ayarlamaları yaptıktan sonra esneyerek tuvalete ilerledim.Çıkar çıkmaz salona döndüğümde "Ya sen hala yatıyor musun?" diye bağırdım,yüzüme yastık yemektense son anda kurtuldum.
"Tutku."
"Hı?"
"Sana diyorum."
"Hı?"
"Kalksana be kadın!Delirteceksin beni!Sabahtan beri sana sesleniyorum,beni uyandırdın kendin uyuyamazsın."
"Nasıl kalkayım geri zekalı,öldüm ben!"
Yataktan öyle bir kalktım ki az daha düşecektim.Bir an için neler olduğunu algılayamadı zihnim.Ayaklarımı yataktan sarkıttığımda nefesim daraldı.
Haklıydı,o artık yoktu.
Komodinin üzerindeki telefonuma uzandım dakikalar sonra.Kilit ekranındaki resime baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki yıl olmuştu,koskoca iki yıl..Acıyı yaşamayan için zaman nasıl da akıp gidiyordu?Bizse hep o günde kalmıştık..
O an kimse bilmiyordu ama Gökhan bir daha Fransa'ya gitmeyecekti,bir daha kimseyle oturup saatlerce Fransızca konuşmayacak,kimse için ona gülsün diye uğraşmayacaktı.O patikleri saklayacak,menekşelerin dibinde bulduğu kolyeyi hiç çıkarmayacaktı.
O an kimse bilmiyordu ama Mehveş bir daha Fransa'dan hiç ayrılmayacak,ülke değiştirmeyecekti.Bir uyuşturucuyla savaş vakfı kuracak,şifa dağıtacaktı ama asla kendi yarasını tedavi edemeyecekti.İki canını vermişti toprağa,üçüncüsü kendiydi.
O an kimse bilmiyordu ama Emre tam on gün sonra,Berna'sının doğum gününde atlayacaktı o uçurumdan.Berna'ya olan aşkından değildi acısı,onu kurtaramamasındandı.
O an kimse bilmiyordu ama Sina hiçbir zaman eskisi gibi olamayacak,her gün Fransa'da hatırladığı anılarını Tutku'yla birlikte yaşayacaktı.
