Radyoda Aşk (B×B Texting)

72.Bölüm

Kıraç- Taş Duvarlar

(Söylediğimde şarkıyı açarsanız o kadar güzel olur kii ❤️)

Korhan Bademci

"...İşte hayat da tam olarak böyle...Şimdi size hayat mucizelerle dolu falan diyebilir,sizi hayatın toz pembe gerçeklerine inandırabilirdim.Ama yapmayacağım,çünkü insan mucizesini kaybettiğinde diğerlerinin pek bir önemi kalmıyor.Hayat mucizelerle ya da süprizlerle doludur demek yerine hayatın bir puzzle olduğunu ve onu doğru birleştirmemiz gerektiğini söyleyeceğim.Parçaları doğru birleştirin...Ben Sina Eroğlu,Çatı Katının sonuna geldiniz...Hoş kalın,hoşçakalın canikolarım...Yarın yine aynı saatte sizlerleyiz.."

Her zaman kullandığı,benimse sonradan annesinin söylediğini öğrendiğim jenarik müziği bahçeyi doldurduğunda bitene kadar telefona bırakın dokunmayı uzanmadım bile.

Kaybettiği bir mucizesi vardı.

Senin yüzünden dedi içimden bir şey,senin yüzünden yine birileri mucizelerini kaybetti.

Önümdeki masaya değen porselen sesiyle kendime geldim.Önce Gökhan'ın önüme bıraktığı kahveye sonra Gökhan'a baktım.Karşıma otururken "Dalmışsın.Ne oldu?" diye mırıldandı.

"Öylesine düşünüyordum,bir şey olduğu yok."

Hiçbir zaman karşıma geçerek açık açık senin yüzünden dememişti fakat içten içe söylediğini düşünüyordum.Gökhan bana bir şey söylememişti ama Tutku söylemişti,Sina kaybolduğunda.

"Derya,Fransa'ya giderken senide isteyecek yanında biliyorsun değil mi kardeşim?" Eskisi kadar hızlı konuşmuyordu artık,eskisi kadar gülümsemiyordu,eskisi kadar mutlu değildi.

Eskisi gibi değildi.

Derya,Fransa'ya gidecekti çünkü bir defilesi vardı.Beni yanında isteyeceğini biliyordum ama gidesim gelmiyordu.
"Biliyorum,isteyecek ama gidesim gelmiyor."

"Senin gidesin gelmiyor değil aslında Korhan,sen Sina'yı görmek istemiyorsun."

"Kendine bir hayat kurdu orada Gökhan,en azından hayatına devam etmeye çalışıyor,bunu bozamam."

Bir yudum aldığı bardağını kenara bıraktığında ağzının içinde bir şey mırıldandı fakat anlamadım.

"Ondan uzak durunca düzeleceğini sanıyorsun ama yanılıyorsun.Senden nefret edince,senden uzak olunca,sen onun haberi olmadan onu koruyunca o iyi olacak sanıyorsun ama yanılıyorsun.Bok gibi bir fikir bu.Sen uzak duruyorsun diye Deniz'de uzak duracak değil.Deniz'in yaşadığını söylemedik,bu sadece senin değil hepimizin hatası..Tutku o giyotini gördüğünü söylemeseydi dibine kadar girdiğini nasıl öğrenecektik?Sana söyleyecek miydi?Hayır,çünkü onu öldü sanıyordu Korhan!Öz kardeşin olduğunu bile bilmiyor,o kadar korkuyor ki Deniz'den,o kadar korkuyor ki onu kendi yüzünden öldürmüş olmandan sana gelip o na ne yaptın diye soramıyor bile.İki ucu boklu değnek gibi."Bir şeyler söyleyecekti ama lafı yarım kaldı.

"Biz geldiiiiik!"

Derya kucağında bebeğiyle geldiğinde gülümsüyordu."Biz cicilerimizi giydik ve geldik!"

Gökhan oturduğu yerden kalktı."Sizin aptal evcilik oyununuza daha fazla dayanamayacağım."

"Gökhan!" Uyarmak istemiyordum fakat zorunda kalmıştım.Ne olursa olsun Derya'ya böyle davranamazdı.

"Ne Gökhan ne?!Ne var Gökhan?Sen,senin olmayan bir bebeğe babalık yapıyorsun;Bu kadın sırf sen yanlarında ol diye kızının adını Zeynep koyuyor!Lan sen Sina'nın seni neden terkettiğini Sina gittikten haftalar sonra öğrendin geri zekalı!Gidip yanlış bildiği şeyi düzeltmedin bile!Kendinize gelin lan artık!Sikeyim evcilik oyununuzu!Herkes hiçbir şey olmamış gibi yapıyor,eyvallah yanımda oldunuz,sizin acı çekmenizi bekleyen de yok zaten.Ama bir şey oldu,çok büyük bir şey oldu Korhan!Biz dağıldık, bunu görüyorsun değil mi?Cam parçaları gibi saçıldık bir yerlere!"