Radyoda Aşk (B×B Texting)

20.Bölüm

Sina Eroğlu

"Hele bana Selçuk,Sinan ya da Emre kelimelerini kullanarak bir cümle kur;bak gör nasıl evlatlıktan reddediyorum sizi!" Parmaklarımı gözpınarlarıma pastırdım.Başım oldukça dönüyordu.
"Yok Mehveş Başkan,yok;hiçbirinin ismini söylemeyeceğim.Geçti gitti onlar.Tutku'nun yanında Emre deme sakın he,biliyosun.."

"Tüm gece neredeydiniz o zaman?Hani geliyordunuz sabaha karşı?"

"Ya ben uyanamadığım için beni beklemiş kızlar.Tutku'yla beraber Aslı'larda kaldık."

Başıma yeterince bela almıştım zaten.Gözlerimi açar açmaz bir saray yavrusunda olduğumu farketmiş,uyandığım odaya gelen çalışanla da buranın Korhan Bademci'nin evi olduğunu öğrenmiştim.

Ben nasıl rezil bir insandım?

Yerin yarılması da beni kesmezdi artık,komple evren değiştirmeliydim ben.Kendim yetmiyormuş gibi birde kuzenimi de arkamdan sürüklemiştim.Elimdeki makası açıp açıp kapattım."Gelince kontrol edeyim de görün siz."

"Bir şey sormak istiyorum,çok merak ediyorum nasıl kontrol edeceksin acaba?" Tıklatılan ardından da açılan kapıyla o tarafa döndüm.Korhan Bademci üzerine giydiği lacivert takım ve takımına uyan saatiyle karşımda duruyordu."Bak gör n-"

"Ben seni sonra arayayım mı?Hemen döneceğim."

Telefonu kapatıp cebime sıkıştırdığımda teyzemin bunu sorun edeceğini biliyordum ama şuan daha büyük sorunlarım vardı.Makası da telaşla cebime sıkıştırdığımda "Korhan Bey,"dedim,devam etmeme izin vermeyerek "Günaydın,"dedi yavaşça.
"Uyandığına göre söylesene,neden buradasın?"

"Korhan Bey,çok özür dilerim gerçekten.Yemin ederim bir da-"

"Bir dahası olamaz zaten.Yerini ve kim olduğunu,benim kim olduğumu unutma."

Yerini ve kim olduğunu unutma.

Kim olduğumu unutma.

Yutkunamadığımda kafamı salladım hızla.Nasıl bu kadar acıtmıştı?Korhan Bademci'nin kim olduğunu asla unutmamıştım ben,bu uyarı gereksizdi.

Bu rezziliği nasıl örtecektim ya da nasıl hiç olmamış gibi davranacaktım bilmiyordum.Daha fazla nasıl rezil olabilirim ki dediğim an daha kötüsü başıma geliyordu.

"Mahkemeye kadar bir daha karşılaşmayacağız emin olabilirsiniz.."

Yüzündeki bir böceğe bakıyormuş ifadesinden de anlayabiliyordum ki artık gerçekten bana karşı olan bir gram saygısı da kalmamıştı.Odadan çıkmak istediğimde yana çekilerek geçmeme izin verdi.Tutku'yu da alarak buradan gitmeliydim.Merdivenlerin başına geldiğimde durdum,utanarak da olsa Tutku'nun nerede kaldığını soracaktım ama ben arkamı dönmeden o bana seslendi."Sina."

"Efendim?" Sesindeki ton bende kendimi merdivenlerden yuvarlama isteği uyandırıyordu.Asıl şimdi sektörde asla iş bulamayacaktım.

"Taksi çağırmayın magazin doldurma boşu boşuna buraya,bizimkiler bıraksın istediğin yere."

"Tamam."

Tutku'nun nerede olduğunu soracaktım ama sormama gerek kalmadı çünkü koridorun sonundaki odadan çıkan Tutku bana doğru yürümeye başladı.

Evden çıkana kadar ve hatta arabadan inene kadar hiçbir soru sormamasını rica etmiştim ama kuduruyordu.

Araba bizi evin önünde bıraktığında Tutku nihayet patladı.

"Korhan Bademci mi?!Gerçekten mi?"

"Bu da daha başka bir rezillik.."

"Hayır Sina bu rezillik değil,sen rezil olmadın sen yeni bir çağ başlattın.Sen sınırlarını zorluyorsun,çıplak bir şekilde sokakta koştursan daha az dikkat çekerdin.Bademci'ler bunlar Sina ya.."

Bunları söylemesine gerek yoktu,ben zaten biliyordum.

"Üstelik birde Bademci'ler kadar olmasada tanınan bir adın var.Sildireceksin kendini."

Anahtarı deliğe sokmaktan vazgeçerek Tutku'ya döndüm.

"Biliyorum tamam mı?Biliyorum,söylemene gerek yok!Nasıl rezil olduğumu da,bir daha asla program yapamayacağımı da,silindiğimi biliyorum!Anlamadığında bu işte,siliniyorum ve hiçbir şey yapamıyorum!"

"Sina.."

"Ne Sina ne?!Sadece ben silinsem sikimde bile değil anlamıyor musun?Yok oluyor,benim annem yok oluyor!Nasıl yaparım bilmiyorum!Hayatımı düzelttim sanıyorum,her şey bitti o eski günler geride kaldı sanıyorum ama hayır hiçbir şey bitmiyor!"

📻