Radyoda Aşk (B×B Texting)

37.Bölüm

Korhan Bademci ve ekibi Ankara'ya ayak basmadan çok uzun bir süre öncesi,
Sina Eroğlu

Parmaklarımın arasında sıkıştırdığım çakmağın gazı bitmek üzereydi ve ben donuyordum,gerçek anlamda.
Deniz klimayı açacağını söylerken şaka yapmamıştı,dolabı gerçekten çalıştırmıştı ve ben soğuk hava deposunda kilitli kalmıştım.

Ne gelen vardı ne giden.

Sanırım ben ölmek için doğmuştum,her insan yaşamak için doğmuyordu sonuçta,bende ölmek için doğmuş olabilirdim.

O arabada ölmeliyken sağ çıkmıştım,ve şimdi yeniden ölümle burun burunaydım.Yaşamam lanetti.

Burnuma gelen iğrenç kan kokusu bile o günü hatırlatıyordu,o arabayı.

Gözüm sürekli kendiliğinden kapanıyordu ve ben açık tutmak için bir savaş veriyordum.Titreyen bedenim ne zaman soğuğu hissetmeyi bıraksa sanki daha da soğuk oluyordu.

Beni bulacaklarına olan inancım zamanla azalmış ve en sonunda tükenmişti,artık hiç umudum yoktu.Soğuktan titreyen vücudum her saniye kendini daha da soğuğa teslim ederken durup kendimi ümitlendirmenin bir manası yoktu.
Uyuşmuş parmaklarımla tuttuğum çakmağın cılız alevi titrerken gözümü alevden ayırmamaya çalışıyordum ama uyku daha tatlı geliyordu.

Zihnimden bir özür mektubu yazmaya başladım.En başa annem ve babamı koydum,özür dilerim,o arabada olmamalıydım.Ardına teyzemi ve eniştemi ekledim;özür dilerim,sizden kardeşlerinizi almamalıydım.Tutku kendiliğinden yerini aldı,özür dilerim,daha erken farketmeliydim.
Sayfalarca özür dileyebilirdim ama bir sayfamı başka birine adamak istedim.Korhan,özür dilerim,kaçtığım ve dinlemediğim için.

Korhan Bademci.

Korhan aslında ateşli, canlı, güçlü hükümdar demekti ve o adını mükemmel bir şekilde taşıyordu.Şimdi yanında olmayı nasıl istiyordum bilemezdi.Kovalamaya niyetim var demişti,kovalıyor muydu peki?

Gözlerim yeniden kapandığında açmak için direnmedim,artık bunu yapabilecek gücü kendimde bulamıyordum.

"Selvi!"diye bağırdı babannem.Babaannemin burada olmadığını biliyordum,neden olduğunu anlayamadım."Bak, kızım bana."

"Efendim anne?"

Anne?

Annemin sesiydi bu,gerçekten annemin sesiydi!

Galiba ölüyordum.Annemin sesini duymak için ölürdüm.

"Bu çocuk buradan düşer,ben sana demedim mi bunu buraya asmayın diye?"
Babaannemin her şeye karıştığını hatırlıyordum.Annem ve babam öldükten sonra da birçok şeye karışmıştı.Genel olarak her şeyde sözü dinlensin isteyen bir kadındı.

"Bir şey olmaz anne,Murat sıkı sıkı bağladı."

"Olmaz deme kızım,olur.Yazık olur küçücük sabiye,daha ne canı var ki?"

Bu hikayeyi biliyordum.Babaanemin bahçesi olan büyük evindeydik ve babam bana salıncak yapmıştı.Annem babaannemin her şeye karışmasına uyuz olduğundan teyzemin kötü bir durumda olduğuna dayanarak birkaç saatliğine teyzeme gitmek isteyecekti.Her şey böyle başlıyordu.

"Güzel gözlüm benim,kurban olurum senin göz yaşına,ağlama.Hem sana hem karnındakine yazık." Babam elini annemin yanaklarına koyarak parmaklarıyla temizledi gözyaşlarını.
"Bıktım artık Murat,sürekli söyleniyor.Dayanamıyorum artık,ne yapsam ne söylesem hepsine bir kulp buluyor.""

"Bilmiyor musun sen benim anamı,takma kafana nar tanem.Kurban olurum ben gözünden akan her bir yaşa.Sen ağlayınca biri içimi böyle sıkıyor biliyor musun?Ağlama sakın.Kalmayız daha fazla döneriz akşam olmaz mı?Yeterki sen akıtma gözyaşlarını."

"Daha söylemedik ama."

"Sen istediğin zaman söyleriz,sen ne zaman istersen."

Sanki olanları hiç yaşamamışım ve sadece bir tiyatroymuş gibi izlerken annem o güzel sesiyle teyzeme gideceğini söylediğinde babam bırakabileceğini söyledi.

"Bende geleyim mi anne?N'olur!"

"Sina,sen şimdi babaannenle kalmalısın."

Küsmüş gibi kollarımı bedenime doladığımda annem önümde dizlerinin üzerine çöktü."Bende gelmek istiyorum,ben seni özledim.İki gündür babaannemde kalıyorum,sıkıldım." dediğimde elini yanağıma yasladı."Bende seni çok özledim,anneler çocuklarını hep özler.Ama şimdi burada kalmalısın."

"Bana ne!Bende geleceğim."

"Bırak Selvi,"dedi babam."Bırak gelsin çocuk,hem Tutku'yla da oynarlar.Mehveş'in kafası dağılır."

"Eveeet!"diye bağırdığımda babam kollarımın altından tutarak beni kucağına aldı.

"Peki madem.Sende gel bakalım."

O arabaya bindim.

Parmaklarımın arasındaki titrek ateş yavaşça söndü.

📻