Radyoda Aşk (B×B Texting)

77.Bölüm

Bilincimin yerine geldiğini,bedenimin uyandığını hissettiğimde gözlerini araladım.Bana ait olmayan bir odada,yine bana ait olmayan bir yatakta boylu boyunca uzanıyordum.Kolumdaki sızıyı hissettiğimde bakışlarım koluma döndü,canımı yakan intraketti.Böyle uyanmayalı gerçekten uzun zaman oluyordu.Kendimi zorlayarak neler olduğunu hatırlamaya çalıştım,hatırladım da.

İçimdeki öfke yeniden öyle çok kabardı ki,sadece beni değil buna sebep olan herkesi yakacaktı.Buna emindim.

Odadaki banyo olduğunu düşündüğüm kapı açıldığında gülümseyen Korhan elindeki havluyu omuzuna attı."Günaydın,daha iyi hissediyor musun?"

Daha iyi mi hissetmem gerekiyordu?Benim kuzenime,canımın diğer yarısına neler yapmıştı o insanlar.Bu kadar geç olmamalıydı,farketmek bu kadar geç olmamalıydı.

Yatağa doğru yürüyerek iki kişilik yatağın boş tarafına oturdu.

"Bu kadar geç olmamalıydı Korhan,farketmek bu kadar geç olmamalıydı."Eli yatakta dikelmek için yatağa bastırdığım elimin üzerinde yerini aldığında "Artık kaçamazlar."diye fısıldadı.Haklıydı artık kaçamazlardı ama derdim bununla değil gidenin gelmeyecek olmasıylaydı.Ne yaşarlarsa yaşasınlar,nasıl acılar çekerseler çeksinler;içim soğumayacak,giden can geri gelmeyecekti.

Tuhaf bir dürtüyle Korhan'a döndüğümde onu dibimde görmeyi beklemiyordum."Ne yapıyorsun?"

"Öpüyorum?"

"Neden?"

"Öpmeyeyim mi?"

"Tabiki öpme Korhan,manyak mısın sen?Her şey bu kadar kolay çözüme bağlanır mı sanıyorsun?Affeder miyim ben seni?Geçer mi çektiğimiz acılar?O kadar değil,o kadar kolay değil hiçbir şey."Kendi sorumu kendim cevaplamayı tercih ettim çünkü bana kalırsa Korhan'ın cevaplayacağı yoktu."Geçmez tabi,sen beni aldın kaçırdın,bak kaçırdın diyorum,zorla alıkoydun yani,ben kendi isteğimle burada değilim.Üstelik ben kurabiye yiyecektim hem.."Bir an için ne diyeceğimi bilemedim.Ethan'a ayıp oldu mu diyecektim yoksa Derya'yı bıraktın mı?

Hiçbiri.

"Hem?"

"Hem benim sevgilim var."

Anlamadım kartanesi?Neyin var?Serdar Tezcan gelse böyle güzel yalan bulamazdı,aferin Sina.O dakika yatakta küçüldüğümü hissettim,sanki tüm dünya etrafımda büyüyerek devleşirken ben küçülüyordum.

"Sen damla sakızlı kurabiye sevmezsin."

Sevgilin olamaz falan demesini,yakıp yıkmasını bekliyordum ama olmadı.Tamam,ben damla sakızlı kurabiye sevmezdim ama ya sevgilim?Ona bir şey demeyecek miydi?

Sende ne olsun istiyorsun anlamadım ki ben..

Önemsenmek.

Ara durak olmamak.

Ben önemsenmek istiyorum,ama diğerleri tarafından değil,onun tarafından.Bencilce gelebilir ama kalp hala attığını istiyordu,ne kadar üzerse üzsün.Korhan'dan korkan bir yanım vardı benim.Çünkü keskindi,ateşti,yakar yıkardı.Ne yapacağı belli değildi.Deli gibi aşık bambaşka bir yanımda vardı,çünkü Korhan'dı bu.Severdi,korurdu,alır göğsüne saklardı,bakardı.Hatta öyle bir bakardı ki içiniz giderdi.

"Her şey değişebilir;çevre değişir,düzen değişir,zaman değişir,insanlar değişir.İnsanlar değişir Korhan.Bende değiştim,artık damla sakızlı kurabiye seviyorum."

Yalan söyledim.

Damla sakızından nefret ederim.

Yataktan kalkmadan önce kolumdaki serumu tek başıma çıkartabilir miyim diye şöyle bir baktım.Çıkartabileceğimi anlayınca kenardaki yapışkanlardan başlayarak intraketi çıkardım.
Korhan'ın bir şey söylemesini beklemeden kapıya doğru ilerleyerek çıktım odadan.Bu saate kadar benden haber alamayan teyzem delirmiş olmalıydı,bu felaketti.Hele Korhan'la olduğumu öğrendiyse bu kaostu,kaçındı,sığınaklara gidindi,evreni terk edindi.