NICHOLAI
Pagkatapos ko mahugasan at ligpitin ang kalat namin sa kusina ay tumungo ako papunta sa sala. I Kyle sitting on the one person sofa nang nakataas ang dalawang binti sa upuan while reading a book. Nakangiti akong lumapit sa kaniya and kissed the top of his head before sitting on the long sofa beside him.
"Do you have plans today?" tanong ko dahil gusto ko sana siyang isama sa game practice namin mamayang hapon.
The next UAAP competetion is getting closer kaya super focus kami ngayon sa pagpractice para makuha na rin namin ang championship this season. My team have been practicing a lot from here and there outside the school tuwing free kaming lahat. And kahit isang beses ay hindi ko pa naisama si Darcy sa laro namin kasi lagi siyang tumatanggi, kaya I want to try again this time kasi this game mamayang hapon ay may pustahan.
He removed his reading glasses at marahan itong inipit sa pahina ng binabasa niya bago ito isara. Kunot noo siyang tumingin sa akin and smiled knowingly.
"Why? Aayain mo na naman ba ako sa laro niyo?" he smirked at dahil alam niya na kukulitin ko na naman siya na isama para mamaya.
I nodded and smiled at him.
Bumuntong hininga siya nang malalim at ilang segundo na tumahimik para mag-isip.
"Okay, sige. Anong oras ba yung game niyo?" balik niya na ikinatuwa ko kaya mabilis kong tinignan ang phone to check the details about the game later.
"Later 5pm pa naman. May gagawin ka ba?" ask him curiously.
Tinanguan niya ako at tumayo para mag-unat. "Yeah. I'm gonna meet Neil this tanghali. We're gonna catch up kasi medyo nabusy siya sa council." Aniya na ikinasimangot ko naman.
I scoffed and looked away. Narinig ko siyang mahinang tumawa bago inabot ang aking mukha at kinulong ito sa maliit niyang kamay. Yumuko siya and softly placed a peck on my lips. He smiled at me at stared deeply in my eyes. Mga titig na hindi ko alam kung kailan nagbago at naging mas maningnging at matingkad.
His eyes became more expressive than it was before. Medyo cold pa rin ang mga titig niya minsan pero mabilis na itong mawala at mapalitan ng kakaibang ngiti. Ang mga singkit niyang mata na halos mawala na tuwing ngumingiti at tumatawa ay palagian ko na rin na nakikita. I can't feel anything but happiness, happiness because I am witnessing something beautiful na hindi lahat ng tao ay kayang makita.
I just... haa... I can't say it...yet.
"Sunduin mo nalang ako mamaya para sabay tayo pumunta sa laro niyo. How about that?" suhestiyon niya na ikinangiti ko namang tumango.
"Whatever you say. Ikaw naman masusunod kahit umangal ako eh."
Natawa siya sa sinabi ko at napakapit sa akin balikat. Totoo naman eh, wala naman akong laban sa mga desisyon na gusto niyang gawin. I'm just here to support him and let him do things na gusto niya. Ayoko naman na pigilan siya sa mga bagay na naiisipan niya, if that what makes him happy then I'm willing to let him do it. Saka at the of the day, sa akin at sa akin pa rin naman siya babagsak. I just know it.
"I'll send you the address later. Mag-ayos lang ako at anong oras na." aniya at tumungo na sa kwarto niya.
Nang matapos siyang maligo at sinimulang mag-ayos ng sarili, naisipan kong pumasok sa loob ng kwarto niya para panoorin siya. I pushed the slightly opened door of his room at pumasok. I saw him blowing his hair dry so I went to him and helped him do it.
"Thank you, Nico." aniya at hinayaan ako na patuyin ang buhok niya saka suklayan ito.
I smiled at him back, "Have I ever told you na your hair smells so nice?". Tumingin ako sa reflection niya sa salimin at nakita siyang napangiti.
