Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 4

Γούρλωσε τα μάτια της και το σαγόνι της έφτασε το πάτωμα.

Στ: Και 'γω χαίρομαι που σε βλέπω. Αν και ίσως σε πέτυχα σε ακατάλληλη στιγμή.
Το πονηρό χαμόγελο δεν άργησε να εμφανιστεί αλλά και να εξαφανιστεί το ίδιο γρήγορα.

Ελ: Με συγχωρείς...πως ήξερες που μένω;
Έσφιξε την πετσέτα πάνω της.

Στ: Δεν ήξερα. Μην ανησυχείς δεν είμαι ψυχάκιας που παραμονεύει.
Έμοιαζε τόσο χαλαρός σε αντίθεση με αυτήν.

Ελ: Δεν μου πέρασε απο το μυαλό. Στην πραγματικότητα της πέρασε αλλά τι διάολο πια, είναι ωραίος, υπερβολικά ωραίος για να είναι ψυχάκιας.

Στ: Είμαι ο καινούριος ένοικος απο πάνω. Θα μπορούσα να σου εξηγήσω περισσότερα αλλά δεν θα ήταν βολικό να τα λέγαμε εδώ.

Ελ: Ναι.
Ενστικτωδώς έδεσε το μπουρνούζι της πιο σφιχτά. Αυτός παρατηρούσε τις κινήσεις της και ήταν προφανές οτι ήταν νευρική, του άρεσε αυτό.

Στ: Τι λες;Θα μου αφιερώσεις λίγο απο το χρόνο σου για ένα καφέ;

Ελ: Σίγουρα.Πέρνα μέσα μη στέκεσαι. Εγώ παω να αλλάξω και έρχομαι.

Κλείστηκε στο δωμάτιο της και απο τις επιλογές που είχε αποφάσισε να φορέσει κοντό σορτς με κάποια σκισήματα και μια μπλούζα που αποκαλύπτει τους ώμους.

Ελ: Λοιπόν πως σου φαίνεται;
Ρώτησε και έβγαλε δυο φλυτζανια.

Στ: Σεξι;
Σηκώθηκε απο τον καναπέ και και στηρίχτηκε στο πάγκο της κουζίνας. Τον κοίταξε ξαφνιασμένη και χαμογέλασε.

Ελ: Για το σπίτι έλεγα.
Είπε και δάγκωσε το κάτω χείλος της.

Στ: Το ξέρω. Ήθελα να δω απλά την αντίδραση σου.
Σοβαρός κοιτούσε τα χείλη της.

Έσπρωξε το φλυτζάνι με τον καφέ προς το μέρος του, ήπιε μια γουλιά απο το δικό της.

Ελ: Πήρες την αντίδραση που περίμενες;

Στ: Καλύτερη.

Ελ: Με τι ασχολείσαι Στέφανε;

Στ: Με τις επιχειρήσεις, είμαι επιχειρηματίας. Η άσκηση δικηγορίας ωστόσο φαντάζει πιο ενδιαφέρον.

Ελ: Που το ξες;

Της χαμογέλασε και ήπιε μια γουλιά περιμένοντας την επόμενη ερώτηση.

Ελ: Και πως έμαθες που μενω τελικά;

Στ: Η διαχειρίστρια μιλάει πολύ.

Ελ: Η κ.Παναγιώτα;

Στ: Αυτή. Όταν είπε για την δικηγόρο που μένει ακριβώς κάτω απο εμένα που πληρώνει εγκαίρως τα κοινόχρηστα, είναι γύρω στα 25 και χώρισε πρόσφατα, ήλπιζα να ήσουν εσύ και...μπιγκο.

Ελ: Ωστε όλα αυτά σου έλεγε η κ.Παναγιώτα.

Στ: Ναι, υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να μου απαντήσει όμως.

Ελ: Και τι είναι αυτό;

Στ: Γιατί χωρίσατε; Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος.

Ελ: Ας πούμε απλά οτι το διαλύσαμε γιατί η δουλειά μου είναι πολύ απαιτητική. Έλλειψη χρόνου, και καλά!

Στ: Καταλαβαίνω.

Ελ: Έτυχε ποτέ να χωρίσεις για τον ίδιο λόγο;

Στ: Δεν της άρεσε και τόσο η δουλειά μου.

Ελ: Τι το κακό μπορεί να έχει ένας επιχειρηματίας;
Το κινητό του Στέφανου τους διέκοψε. Έριξε μια ματιά και πάτησε την απόρρηψη.

Στ : Πρέπει να φύγω. Απο την δουλειά, καταλαβαίνεις. Ευχαριστώ για τον καφέ.
Της έγραψε το κινητό του και έφυγε.

Η Έλενα τον παρατηρούσε μέχρι που έφυγε. Οι κινήσεις του ήταν μεθοδικές, ελεγχόμενες και αποφασιστικές. Ήταν πάντα έτσι; Άψογος και ατσαλάκωτος; Αναρωτιόταν τι θα τον έκανε να χαλαρώσει. Τι θα τάραζε αυτον τον τέλειο,απόλυτα συνειδητό αυτοέλεγχο. Ίσως κάποια γυναίκα το είχε καταφέρει ποτέ αυτό. Να λύσει τη γραβάτα του και να περάσει τα χέρια της στα μαλλιά του.

Ο Στέφανος έφυγε απο το σπίτι της και ανέβηκε στο δικό του. Το αφεντικό του θέλει να τον ελεγξει μια ακόμα φορά,δεν του είχε εμπιστοσύνη, και πολύ καλά έκανε. Ο Στέφανος δεν ήταν μια μαριονέτα, ένα πιόνι σε μια παρτίδα σκάκι για να υπακούει σε οτιδήποτε, ήταν δύσκολο να περιοριστεί και όντως ριψοκίνδυνο να στείλει αυτόν σε αυτή την υπόθεση, είναι όμως και ο πιο κατάλληλος.

Στ: Τι θες;

#: Σου έχω πει. Θέλω να με κρατάς ενήμερο όσον αφορά τις κινήσεις σου.

Στ: Θα σε πάρω όταν μάθω αυτό που ζητάς.

#: Μη ξεχνάς τη θέση σου Στέφανε.

Στ: Αν θες να γίνει σωστά τότε κόψε τις απειλές, δεν περνάνε σε μένα αυτά.

#: Σε προειδοποιώ. Την χρειάζομαι. Μην τα σκατώσεις και μην εμπλακείς συναισθηματικά, ίσως το τέλος της είναι κοντά.

Στ: δεν είμαι κανας πρωτάρης, την έχω.

Η συνομιλία τους τελείωσε. Την έχει. Σίγουρα την έχει. Δεν διαφέρει σε τίποτα απο τις άλλες. Αν και καμία άλλη δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για τη ζωή του. Δεν είχε ποτέ τακτική ,δρούσε επιτόπου, έτσι και τώρα. Της έδωσε το τηλέφωνο του για να την αφήσει να πιστεύει οτι αυτή κυριαρχεί, οτι έχει το πάνω χέρι, πόσο λάθος κάνει.
Βγήκε στο μπαλκόνι και άναψε τσιγάρο. Δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία οτι θα τον πάρει. Έτσι έκαναν όλες. Έπεφταν τόσο γρήγορα.