Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 40

Το πρωί η Μαρίζα σηκώθηκε νωρίτερα και από τους δύο και έφτιαξε καφέ, η μυρωδιά και μόνο ήταν αρκετή για να ξυπνήσει τον Στέφανο που συρθηκε μέχρι τη κουζίνα και πήρε μια κούπα.

Στ: Τι ώρα είναι?

Μα: Δεν θα είναι εφτά,εφτά μισή?

Την κοίταξε λοξά καταπίνοντας μια γουλιά καφέ.
Στ: Γιατί ξύπνησες τόσο νωρίς?

Μα: Ναι ναι...ρώτα με αν κοιμήθηκα πρώτα. Και βάλε καμιά μπλούζα θα πουντιασεις.

Στ: Καλά είμαι. Η Έλενα?

Μα: Η Έλενα...κοιμάται. Την θες κάτι?

Στ: Δε δουλεύει σήμερα?

Μα: Κυριακή είναι σήμερα και όχι.

Στ: Σωστά. Ξύπνησε την μπορεί να σε βοηθήσει με το άρθρο και όσο πιο γρήγορα εκδοθεί τόσο πιο σύντομα θα φύγω.

Μα: Θα φύγεις? Που να πας? Η Έλενα?
Στ: Εγώ και η Έλενα τίποτα.

Μα: Κάτσε, τι τίποτα?

Στ: Τίποτα. Μη το ψάχνεις.

Άφησε την κούπα με τον λίγο καφέ και φόρεσε την μπλούζα που ήταν ακουμπισμένη στο μπράτσο του καναπέ. Με ελεγχόμενες πάντα κινήσεις πήρε στο χέρι το δερμάτινο και έκλεισε τη πόρτα πίσω του.

Μα: Τι πάει να πει "Μη το ψάχνεις"? Βούτυρο μπεμπέ!

Ελ: Πάει να πει μη το ψάχνεις...Τον βλέπεις. Βιάζεται να φύγει.

Μα: Κρυφάκουγες?

Ελ: Όχι. Καφέ έχει?

Μα: Μπορείς άνετα να του πεις να μείνει εδώ πάντως.

Κοιτώντας αθώα ήπιε μια γουλιά από τον ζεστό καφέ και προσπάθησε να ερμηνεύσει τις αντιδράσεις της Έλενας.

Ελ: Γιατί να το κάνω αυτό? Ξέρω τι θέλω Μαρίζα.

Μα: Ξέρεις?

Ξεφυσηξε μια ακόμη φορά ενοχλημένα και ακούμπησε στο πάγκο της κουζίνας για να έχει καλύτερη πρόσβαση στο όλο υπονοούμενα πρόσωπο της Μαριζας.

Ελ: Τώρα τι προσπαθείς να πετύχεις, μου λες? Αφού εσύ ούτως ή άλλως δεν τον συμπαθείς τον Στέφανο. Θες να με κάνεις να λυγισω?

Μα: Απλά ρώτησα.

Ελ: Δεν σε πιστεύω.

Μα: Ε και καλά κάνεις! Δεν είμαι ηλιθια, βλέπω ότι κάτι υπάρχει και δεν είναι αυτό το "κάτι παίχτηκε αλλά συνεχίζω τη ζωή μου".

Ελ: Ωραία και τι θες να κάνω?

Μα: Εγώ να σου πω? Ξέρω ότι εγώ στη θέση σου δεν θα άφηνα αυτό το κάτι να χαθεί.