Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 51

Ο Στέφανος οδηγούσε στους γεμάτους κίνηση δρόμους της Αθήνας αλλά το μυαλό του ταξίδευε. Χιλιάδες ερωτήματα ήθελαν απάντηση στο μυαλό του και τις απαντήσεις μπορούσε να τις πάρει από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που δεν είχε σκοπό να πλησιάσει ξανά. Τον Βασίλη. Η μητέρα του, αυτή που δεν μπορεί να ονομαστεί μάνα, αυτή που σηκώθηκε και έφυγε όταν ο ίδιος ήταν ακόμα παιδί, αυτή είχε και άλλον γιο. Πόσο καλή ψευτρα ήταν...τους είχε ξεγελάσει όλους,ακόμα και τον ευπορο μαλακα που είχε για πατέρα. Γιατί προφανώς ο Βασίλης ήταν μεγαλύτερος. Αυτήν την είχε ξεγράψει καιρό τώρα. Χωρίς να το αντιληφθεί είχε οδηγήσει μέχρι εκείνο το μέρος που είχε φέρει την Έλενα, εκείνη την μέρα με τη μηχανή. Χρειαζόταν την απομόνωση περισσότερο από ότι συνήθως και το μόνο που έκανε ήταν να παραμείνει στην θέση του οδηγού και να σφαλισει τα βλέφαρα του. Αφουγραζοταν τους ήχους της φύσης και επέτρεπε στον ήλιο να δει το πρόσωπο του. Έκανε υπερβολική ζέστη αλλά δεν τον ενοχλούσε. Του αρκούσε που ήταν μόνος. Ή μήπως όχι...υπήρχε μια κρυφή επιθυμία, να ήταν και η Έλενα εκεί μαζί του. Δεν ήθελε να ήταν μόνος. Ήθελε την ησυχία του μαζί της, μόνο μαζί της. Ο ήχος του κινητού του τάραξε την ιδανική ηρεμία που είχε και αναθεματιζοντας το σήκωσε.

Στ: Ναι.

Ελ: Είσαι και επίσημα ελεύθερος πολίτης. Ο δικαστής αποφάσισε υπέρ σου. Συγχαρητήρια.

Η φωνή της ήταν απόμακρη, δεν μπορούσε να κρύψει τον έλεγχο που ασκούσε στον εαυτό της για να φανεί όσο το δυνατόν περισσότερο επαγγελματιας και αυτό τον έκανε να μειδιασει.

Στ: Πώς είσαι?
Ρώτησε αγνοώντας τα ευχάριστα νέα.

Ελ: Καλά, εσύ?

Οι ανάσες της κοφτές αλλά σταθερές.

Στ: Θέλω να σε δω.

Ακολούθησε μια στιγμιαία παύση που φανέρωνε την έκπληξη της.

Ελ: Και 'γω.
Είπε αδύναμα ελπίζοντας να της προτείνει να συναντηθούν. Αυτός ο άνδρας την επηρέαζε ακόμα και από απόσταση, χρησιμοποιοντας μόνο την φωνή του.

Ελ: Θα έρθεις από εδώ?

Στ: Όχι. Όχι τώρα, το βράδυ.
Δεν θα άφηνε αυτή τη γυναίκα να βγει από την ζωή του. Είχε δει τόσες πλευρές του εαυτού του αλλά παρέμενε εκεί, δίπλα του. Άσχετα που για κάποιο διάστημα ισχυριζόταν ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει μαζί του.

Ελ: Μαρίζα!
Φώναξε μόλις έκλεισε το τηλέφωνο.

Μα: Τι είναι πάλι?
Ξεπρόβαλε από την πόρτα της κρεβατοκαμαρας με ένα πανάκι στο αριστερό χέρι. Είχε σκοτωθεί στις δουλειές από το πρωί και τα νεύρα της δεν ήταν και στη καλύτερη κατάσταση.