Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 45

Τα μάτια της έτρεξαν στην αρχή της σελίδας και άρχισε να διαβάζει όλα όσα είχαν ειπωθεί αλλά όσο συνέχιζε όλο και περισσότερο την ενοχλούσε αυτό το τσίμπημα στο στήθος που το λες και ζήλια.

Στο χαρτί έλεγε καθαρά ότι εκείνη την νύχτα ο Στέφανος ήταν με αυτήν την κοπέλα στο σπίτι της, και παρόλο που ο Στέφανος παραδέχτηκε στην ίδια ότι όντως οι κατηγορίες είναι αληθινές, κάτι μέσα της την έκανε να αναρωτιέται. Γιατί αυτή η κοπέλα να τον καλύπτει? Από που τον ξέρει? Μπλέκει σε μεγάλη φασαρία για αυτόν. Αναδευτηκε στη καρέκλα της και ξανά κοίταξε το όνομα της. Η πόρτα χτύπησε διακριτικά και ο Αντώνης την πλησίασε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.

Αντ: Ο Χατζής ορίστηκε εισαγγελέας, θα τελειώσουμε γρήγορα με αυτόν.
Περίμενε μια εξίσου θριαμβευτική ανταπόκριση αλλά αντί για αυτό έλαβε το προβληματισμενο χαμόγελο της.

Αντ: Τι συμβαίνει? Νόμιζα πως συνήθισες να τρέχεις στα δικαστήρια πρώην.
Την πείραξε αλλά το χιούμορ του πάλι δεν βρήκε ανταπόκριση.

Έσκυψε από πάνω της και έριξε μια ματιά στα χαρτιά που κρατουσε. Δεν έβρισκε τον παραμικρό λόγο για να την βλέπει έτσι αλλά όταν πρόσεξε το όνομα της κοπέλας γέλασε πνιχτα και την κοίταξε λοξά.

Αντ: Έλενα τι βλακειες είναι αυτές? Ζηλεύεις για κάτι που δεν έχεις δικαίωμα να ζηλεύεις. Θεωρητικά τα δικαιώματα σου έληξαν με το τέλος της σχέσης σας.

Ελ: Δεν ζηλεύω. Μου κάνει εντύπωση πόσο γομαρια είστε μερικές φορές.

Ξεφυσηξε προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο του.
Αντ: Δεν τελειώνει η ζωή σου σε μια σχέση. Η καριέρα πάνω από όλα. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα και ανήκουν στην κατηγορία της διασκέδασης.

Ελ: Ναι,βέβαια. Ξέχασα με ποιόν μιλάω. Τον Αντώνη Φωτιάδη, το μεγάλο αφεντικό που θυσιάζει την προσωπική του ζωή για την επαγγελματικη επιτυχία, μαζί και των άλλων.

Η τελευταία πρόταση βγήκε από το στόμα της αυθόρμητα στη θυμηση όλων όσων είχε μάθει. Όταν αντιλήφθηκε όμως ότι την είπε ήταν ήδη αργά.

Αντ: Τι εννοείς?

Πήρε μια βαθιά ανάσα πριν παραδεχτεί στον εαυτό της ότι τα έχει κάνει σκατα.

Ελ: Τίποτα συγκεκριμένο.

Αντ: Τέλος πάντων. Ξεκίνα την δουλειά. Δεν μας παίρνει να καθυστερούμε αλλο.

Οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν σχετικά γρήγορα. Η Έλενα δούλευε περισσότερο από όσο είχε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό και είχε σταματήσει να μιλάει και με τον Νίκο. Δεν θα γινόντουσαν ποτέ όπως παλιά και με το να ελπίζει δεν βοηθάει ούτε τον εαυτό της ούτε και εκείνον. Δούλευε κυρίως στο σπίτι επειδή η Μαρίζα έλειπε τις περισσότερες φορές και έτσι δεν είχε την φασαρία του γραφείου. Όσο πλησίαζε η δικη τόσο πιο προετοιμασμενη και ταυτόχρονα αγχωμένη ήταν. Δεν αγχωνοταν όμως για τα όσα θα υποστήριζε, που τα πιο πολλά ήταν ψέμματα, αλλά γιατί ήθελε να γνωρίσει εκείνη την κοπέλα, να κρίνει, να αξιολογησει. Ο Στέφανος της χρωστούσε πολλές εξηγήσεις και όταν πλησίαζε η ώρα θα τις απαιτούσε.