Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 33

Το χέρι της εξερευνησε τα άδεια σκεπάσματα. Όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν δίπλα της άνοιξε τα μάτια της και τον έψαξε στο χώρο, ούτε εκεί γύρω ήταν όμως. Ξεφυσηξε απογοητευμενα που δεν θα είχε την ευκαιρία να ξαπλώσει στην αγκαλιά του, να την σφίξει εκεί μέσα. Κάλυψε τη γύμνια της με το σεντόνι και έκανε να σηκωθεί.

Στ: Νωρίς σηκώθηκες.

Τα μάτια της έλαμψαν και το χαμόγελο της εμφανίστηκε μόνο από την χροιά της φωνής του.

Ελ: Εσύ σηκώθηκες νωρίτερα. Γιατί?

Στ: Είχα να τακτοποιησω κάτι.
Με αργά βήματα έφτασε απέναντι της και έφερε την αναστροφη της παλάμης του στο πρόσωπο της. Ήταν ευτυχισμένη κοντά του. Η λαχτάρα για ένα του φιλί κυριαρχούσε μέσα της και εκείνος διαβάζοντας τη σκέψη της έσπευσε να την ικανοποιήσει. Δάγκωσε το κάτω χείλος της και ύστερα γλίστρησε τη γλώσσα του πάνω στη δική της. Της ξέφυγε ένας αναστεναγμος καθώς περνούσε τα χέρια της μέσα από τα μαλλιά του. Άφησε το σεντόνι να πέσει και ο Στέφανος την έριξε ξανά στο κρεβάτι. Μπήκε ανάμεσα στα πόδια της και επιτέθηκε στον εκτεθειμένο λαιμό της, ενώ τα χέρια του χαιδευαν το εσωτερικό των μηρών της.

Λίγο αργότερα βρισκόταν σκεπασμενοι μόνο με το σεντόνι και το κεφάλι της ακουμπούσε στο στήθος του.

Ελ: Που είχες πάει?

Στ: Σου είπα, να τακτοποιήσω κάτι.

Ελ: Θέλω να ξέρω?

Στ: Όχι, δεν θέλεις.
Είπε απλά και τη φίλησε στα μαλλιά.

Στ: Σήμερα θα συναντήσω τον Στέλιο.

Σφιχτηκε πάνω του και τον κοίταξε στα μάτια. Ήθελε να του πει να μην πάει. Να φύγουν οι δύο τους ή και να μείνουν σε αυτό το σπίτι για λίγο καιρό ακόμα. Δισταζε όμως γιατί ήξερε ήδη την απάντηση του. Θα επέλεγε να μείνει, να σκοτώσει ίσως, γιατί αυτός ήταν. Ξάπλωσε ξανά στο στήθος του και χαλάρωσε το κράτημα της.

Ελ: Σου τηλεφώνησαν?

Στ: Ναι. Θέλω να γίνουν όλα σωστά, θα είμαι προσεκτικός αλλά...Σε περίπτωση που γίνει κάτι-

Έφυγε αποτομα από την αγκαλιά του και έστρεψε το συνεφιασμενο πρόσωπο της σε αυτόν. Απόγνωση την κατέλαβε.

Ελ: Δεν θα γίνει κάτι! Μ' ακούς? Δεν θα γίνει γιατί να ξέρεις ότι θα σε περιμένω. Θα σε περιμένω μέχρι να γυρίσεις. Κατάλαβες?

Την έκλεισε ξανά στην αγκαλιά του και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του, τον κράτησε σφιχτά λες και θα τον έχανε από στιγμή σε στιγμή. Λες και προσπαθούσε να αναπνεύσει.