Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 38

Ψιλαφησε το μαξιλάρι δίπλα της. Κενό όσο και η ψυχή της. Άκουγε τη βροχή και ενώ άλλες φορές την γέμιζε ασφάλεια και πληρότητα τώρα...Τώρα δεν ήξερε πως νιώθει και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Το φιλί του στα χείλη της, το χάδι του στο μάγουλο της, όλα ήταν ακόμα φρέσκα. Πήγε να πιει λίγο νερό και πρόσεξε τον σάκο με τα ρούχα που της έφερε. Τον είχε παρατήσει σε μια γωνιά και δεν τον είχε πειράξει. Τον άνοιξε και έβγαλε κάποια από τα ρούχα, ανάμεσα πρόσεξε έναν φάκελο και ξύπνησαν αναμνήσεις από όταν είχε ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Κοίταξε δύσπιστα αλλά άδειασε το περιεχόμενο του στο καναπέ. Ένα φλασακι και ένα κασετοφωνακι. Έβαλε το κασετόφωνο σε λειτουργία και μια γνώριμη φωνή γέμισε τον χώρο.

"Δεν την σκότωσα εγώ στ'ορκιζομαι"

"Εκείνος ο καινούριος που κουβαλησαν ήταν, τον είδα"

"Σε παρακαλώ μην με αναγκάσεις...Θα με σκοτώσουν"

Ήταν η φωνή εκείνου του μπαρμαν.
Εκείνου που της είπε να προσέχει και να μείνει μακριά. Έπιασε το φλασακι και άνοιξε τον υπολογιστή της. Σε λίγο ήταν μέσα και μπροστά της έπαιζε το βίντεο εκείνης της νύχτας. Ο Νίκος και η κοπέλα φαίνονταν καθαρά στο βίντεο. Μιλούσαν και περνούσαν καλά. Πίσω από το μπαρ ήταν ο Τάσος. Αυτός που είχε αποπλανησει τη Βασια και αυτός που προσπάθησε να την σκοτώσει. Κάπου στη μέση του βίντεο, ο Νίκος σηκώθηκε και πλήρωσε τα ποτά και όταν έφυγαν εξαφανίστηκε και ο Τάσος. Αυτά ήταν όλα όσα χρειαζόταν για να αποφυλακιστει ο Νίκος και σε αυτό βοήθησε ο Στέφανος. Είχε έντονη την ανάγκη να του μιλήσει, να τον ευχαριστήσει. Αν και ήταν αργά ήξερε ότι και αυτός δεν θα κοιμάται. Έπιασε το κινητό της και κάλεσε το νούμερο του. Δεν πήρε όμως καμιά απάντηση . Τον πήρε μια ακόμα φορά αλλά πάλι δεν πήρε απάντηση. Το παράτησε δίπλα της και ξεφυσηξε ενοχλημένη.

Ελ: Που είσαι?

Το επόμενο πρωί ήταν στο κρεβατι του.Ημιγυμνος και μόνος. Τεντωθηκε και ύστερα σήκωσε με κόπο το σώμα του από το μαλακό στρώμα. Εξυσε για λίγο τον σβέρκο του και προσπάθησε να θυμηθεί για ποιον λόγο ήταν μόνος.Την χθεσινή νύχτα υποτίθεται ότι θα περνούσε πολύ καλά. Θυμόταν σαν ονειρο το θυμό με τον οποίο βγήκε από το αμάξι και τα παθιασμένα φιλιά του με την Δάφνη. Ήταν πραγματικά βίαιος αλλά πήρε αυτό για το οποίο είχε πάει σπίτι της?

Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Όταν όμως το σκέφτηκε καλύτερα κάτω από το ζεστό νερό του ντουζ όλα έμοιαζαν πιο ξεκάθαρα. Δεν κοιμήθηκε στο σπίτι της γιατί πολύ απλά δεν έκανε τιποτα μαζί της. Έπεσαν κάποια φιλιά αλλά όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε να σταματήσει να την σκέφτεται. Την Έλενα.