Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 43

Ελ: Σου είπα Αντώνη ότι δεν θέλω να ασχοληθώ με καμία ακόμα υπόθεση. Τελείωσα με αυτά. Πάρε τον Ζήση.

Αντ: Τον έστειλα αλλά δεν έκανε τίποτα.Πήγαινε στο κρατητήριο, στη θέση σου θα βιαζόμουν. Κράτα με ενήμερο.

Της το έκλεισε πριν ακούσει τις διαμαρτυρίες της και η ίδια ευχήθηκε να μην είχε απαντήσει. Πάνε δύο μήνες να ασχοληθεί με πελάτες και μια εβδομάδα από τότε που ζήτησε από τον Αντώνη να σταματήσει την συνεργασία. Γενικότερα η ζωή της ήταν σκατα. Είχε σταματήσει να βγαίνει και όχι επειδή ο Στέφανος είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης αλλά επειδή είχε πάρει και την όρεξη της για ζωή μαζί. Συγκατοικουσε με την Μαρίζα που έλειπε αρκετά συχνά, πήρε την προαγωγή που της άξιζε χάρη στο άρθρο που αποκάλυψε τις πλεκτανες του Στέλιου. Μετά από όλα όσα έγιναν ήταν το μονο που την συγκρατησε και την βοήθησε να ξεπεράσει τον θάνατο του Σταύρου και πάλι όχι ολοκληρωτικά. Ήταν απλά κάτι που έκαναν μαζί και κάτι που θα της έδινε λόγο να συνεχίσει να προσπαθεί.

Σωριαστηκε στον καναπέ και βλασφημησε μια ακόμη φορά που έπρεπε να αφήσει το βολικό της μέρος στο καναπέ και τις ροζ πιτζάμες της και να πάει σε ένα κρύο προφανώς αδιάφορο μέρος να συναντήσει έναν κρατούμενο. Οτιδήποτε της τον θύμιζε. Αυτόν που λίγο πριν εξαφανιστεί της είχε υποσχεθεί ότι όλα θα πάνε καλά. Εκείνο το καταραμένο πρωί στο νοσοκομείο που ξύπνησε και τον βρήκε δίπλα της. Ευχήθηκε χίλιες φορές να μην είχε ξυπνήσει.

=============

Αναδευτηκε στο μαξιλάρι και άνοιξε αργά τα μάτια της. Ήταν εκεί. Το απαλό χαμόγελο του και τα υπέροχα μάτια του που την καρφωναν. Είχε μείνει όλο το βράδυ δίπλα της καθισμένος σε μια καρέκλα νοσοκομείου μόνο για να έχει την ευκαιρία να είναι μαζί της.

Ελ: Δεν εφυγες?
Ρώτησε γεμάτη απορία.

Στ: Σου είπα πως θα μείνω. Πως κοιμηθηκες?

Ελ: Προτιμώ το κρεβάτι μου.
Τεντωθηκε και χαμογέλασε ικανοποιημενη που τον είχε δίπλα της.

Στ: Θα διαφωνήσω. Το ροχαλητό σου σίγουρα μαρτυρά το αντίθετο.

Το χαμόγελο της γλίστρησε αργά αργά.
Ελ: Τι εννοείς? Δεν ροχαλίζω.

Μα περισσότερο έψαχνε για επιβεβαίωση που δεν ήταν πρόθυμος να της δώσει.

Στ: Εκτός από κάτι νοσοκόμες κανείς δεν το άκουσε.

Ελ: Με κοροιδευεις!

Στ: Δεν έχω λόγο να το κάνω.

Σκέπασε με τα χέρια της το πρόσωπό της προσπαθώντας να κρύψει την ντροπή της και το κοκκινισμα στα μάγουλα της.
Ελ: Έπρεπε να μου πεις...