Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 37

Οδηγήσε μέχρι και το μπαρ του Δημήτρη. Είχε πραγματικά ανάγκη να πιει για να νιώσει καλύτερα και να γεμίσει το κενό ανάμεσα στο στήθος του στη θέση της καρδιάς του. Ένιωθε λες και του την ξεριζωσαν και το αστείο είναι ότι λίγους μήνες πριν πίστευε πως δεν είχε καρδιά.
Είχε σκύψει πάνω από ένα ποτήρι ουίσκι και κοιτούσε τα παγάκια ενώ στο μυαλό του τριγύριζε ένα πρόσωπο.

Δη: Είναι νωρίς να μεθύσεις.
Ο Δημήτρης ήταν πίσω από την μπάρα ώρα τώρα αλλά ο Στέφανος ήταν αρκετά απασχολημένος να τον προσέξει. Κούνησε το ποτήρι στο χέρι του και σήκωσε το φρύδι του.

Στ: Το ξέρεις ότι δεν μεθαω.

Δη: Και τι κάνεις τέτοια ώρα στο μαγαζί μου?

Στ: Σκέφτομαι.

Δη: Σε άφησε?

Στ: Και έχει δίκιο.
Κατέβασε μια ακόμα γουλιά και κοίταξε τον Δημήτρη.

Στ: Με σιχαίνεται. Δεν μπορεί να είναι μαζί μου.

Δη: Εσύ θες?

Στ: Δεν έχει σημασία τι θέλω πια.

Δη: Μην κάνεις τον μαλακα και απάντησε μου. Θες να είσαι μαζί της?

Στ: Εσύ τι λες?

Δη: Κυνήγησε την.

Στ: Δεν μπορώ.
Έριξε το βλέμμα του ξανά στο ποτό του αδιαφορώντας για την επιμονή του Δημήτρη.

Δη: Ο Στέφανος που ξέρω εγώ παίρνει πάντα αυτό που θέλει.

Στ: Ο Στέφανος που ξες εσύ είναι αδίστακτος.

Δη: Σε αγαπάει. Πρέπει να της δώσεις κίνητρο τα άλλα είναι εύκολα. Συνέχισε τις δουλειές σου και θα σε καλύπτω.

Στ: Δεν χρειάζομαι βοήθεια Δημήτρη. Πρέπει να βρω τον Στέλιο και να τον κάνω να τελειώσει μια και καλή . Αυτό με ενδιαφέρει τώρα.

Δη: Τα κατάφερε μόνος του. Το πολύ μέχρι το Σάββατο οι εφημερίδες θα τον έχουν θάψει.

Στ: Δεν θα είναι τόσο εύκολο. Έχει άσσους,όλο και κάτι θα βρει να τις καπουλαρει.

Δη: Τίποτα από αυτά δεν είναι παιχνίδι. Σκότωσε τον Ιωάννου, όλα θα βγουν στην φόρα.

Στ: Θέλω να δω τι θα σκαρφιστεί αυτή τη φορά.

Δη: Ότι και να είναι πρέπει να φύγεις. Αν ξεμπλέξει θα σε κυνηγήσει.

Στ: Θα μιλήσω με τον Ραούλ, αλλά όλα στην ώρα τους Δημήτρη, όλα στην ώρα τους.

Και ενώ ο Στέφανος και ο Δημήτρης μιλούσαν και για θέματα της δουλειάς, η Έλενα ήταν πιο χάλια. Ένιωθε κενή και άδεια, λάθος και σωστή. Λάθος γιατί έδιωξε έναν άνθρωπο για τον οποίο θα έδινε και τη ζωή της, και σωστή γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν είναι για αυτήν. Πιθανόν να μην είναι για καμιά. Είναι ιδιορυθμος, εγωιστής, ευεξαπτος και κυρίως επικίνδυνος. Αλλά τώρα ήταν καταδικασμενη να συνεχίσει χωρίς αυτόν. Θα αθωωνε τον Νίκο και ύστερα θα έπαιρνε εκδίκηση από αυτόν τον Στέλιο. Όταν τα έκανε αυτά θα έδινε την παραίτηση της στον Αντώνη και θα έκλεινε αυτό το κεφάλαιο στη ζωή της. Πίστευε πως έτσι θα ξεκινούσε μια διαφορετική ζωή που θα είχε κατορθώσει μόνη της, με την αξία της. Μπορεί και να άφηνε το διαμέρισμα, θα μετακομιζε με την Μαρίζα και όλα θα ήταν πιο εύκολα. Δεν θα ήταν όμως ιδανικά, όχι χωρίς αυτόν. Ο χώρος την επνιγε,ήθελε απεγνωσμένα να ξεφύγει και να γυρίσει στο σπίτι της αλλά δεν είχε τα κλειδιά. Μια τρελή ιδέα της πέρασε από το μυαλό και αντί να τηλεφωνήσει στον Στέφανο πήρε έναν κλειδαρα. Ο τύπος της άνοιξε χωρίς να ζητήσει τίποτα και εκείνη τον πλήρωσε όταν βρέθηκε μέσα. Δεν είχε αλλάξει τίποτα,εκτός από την ίδια. Έκατσε στον καναπέ αγκαλιαζοντας τον εαυτό της και ένιωθε την ψυχρα να διαπερνάει όλο το κορμί της, το στομάχι της είχε δεθεί κόμπος και τα δάχτυλα της είχαν ένα ανεξήγητο τρέμουλο. Έτρεξε μέχρι το μπάνιο και έβγαλε το πρωινό της. Δεν ήταν καλά. Η ψυχολογία της πεσμένη και το σώμα της είχε εξαντληθεί. Ότι είχε γίνει την είχε διαλύσει, την είχε ισοπεδώσει.
Όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν χαμένη στα σκεπάσματα του κρεβατιού, δεν είχε όρεξη να φάει, δεν είχε όρεξη να μιλήσει σε κανέναν ήταν λες και εξαφανίστηκε στον δικό της κόσμο. Το σταθερό τηλέφωνο μόνο την τράβηξε και την επανέφερε στην πραγματικότητα.