Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 18

Το επόμενο πρωί τον βρήκε στον υπολογιστή. Τα στοιχεία που εξακριβωσε το προηγούμενο βράδυ τον κράτησαν άγρυπνο να ψάχνει για περισσότερα. Ήταν αδιανόητο πόσο ασήμαντα φαίνονταν και πόσο σημαντικό είναι το περιεχόμενο τους.
Οι αμφιβολίες περικύκλωσαν το μυαλό του. Σκεφτόταν ακόμα και να παραπλανήσει τους δικούς του μόνο και μόνο για να μην την πειράξουν. Γρήγορα όμως έδιωξε αυτές τις σκέψεις και εξαντλημενος πήγε να ξεκουραστεί. Δεν είναι δική του υπόθεση ούτως ή άλλως και δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντι της. Είναι απλά μια ακόμη δουλειά που πρέπει να ολοκληρωθεί. Έτσι ξεγελουσε συνεχώς το μυαλό του.

Την ίδια ώρα η Έλενα συζητούσε με την Βασια όταν ο Ζήσης μπήκε στο γραφείο.

Ζη: Επ. Εδώ είναι τα κορίτσια μας?

Βα: Εδώ τα λέμε. Κεφακια?

Ζη: Γιατί να μην έχω? Ξημέρωσε μια πολύ ωραία μέρα σήμερα. Και τη Πέμπτη σας καλώ για φαγητό στο σπίτι μου.

Ελ: Ζήση είσαι σίγουρα καλά?

Ζη: Καλύτερα από ποτέ! Έχω να σας ανακοινώσω κάτι. Να έρθετε.

Με το τελευταίο εξαφανίστηκε όσο γρήγορα μπήκε.

Ελ: Το έκανε η Ελευθερία το θαύμα της όμως.
Είπε και ελευθέρωσε έναν αναστεναγμό.

Βα: Και στα δικά σου λοιπόν.
Της πέταξε και εξαφανίστηκε και αυτή όπως και ο Ζήσης. Και όχι, δεν ήταν τυχαίο ότι είπε. Η Βασια την περίμενε πολύ καιρό πριν να μπει στο γραφείο με ένα τεράστιο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο της και ένα μονοπετρο το δάχτυλο της αλλά έπεσε εντελώς έξω όταν μαθεύτηκε ο χωρισμός της με τον Νίκο. Αυτές οι ελπίδες προφανώς ανακυκλωθηκαν.
Μειδιασε στη σκέψη να είναι ντυμένη με ένα κατάλευκο νυφικό και να οδεύει προς την εκκλησία. Δεν ήταν αυτή η εικόνα της ευτυχίας που την αντιπροσωπευε. Αυτή ήταν απλώς η εξιδανικευμενη εικόνα της κοινωνίας για την ευτυχία. Έπαψε λοιπόν να ζητάει γάμους και ροδοπέταλα όταν έκλεισε τα δεκαεπτά της χρόνια. Τι είναι όμως ευτυχία για αυτήν? Ευτυχία είναι τα πιο απλά πράγματα, όπως ένα χάδι, ένα φιλί από το άτομο σου.

Ο Στέφανος κουρασμένος πέταξε το σώμα του στο κρεβάτι αδιαφορώντας που πλέον είχε ξημερώσει. Είχε θυσιάσει το βράδυ του τώρα θα θυσιαζε και το πρωί. Πριν κλείσει τα μάτια του, το τηλέφωνο ακούστηκε από τη τσέπη του τζιν και εκείνος δυσανασχετοντας συρθηκε μέχρι εκεί.

Στ: Ναι.
Η απότομη απάντηση του δεν φαίνεται να επηρέασε τον Δημήτρη.

Δη: Το έχω.