Ο δολοφόνος ή ο έρωτας σου

Κεφάλαιο 41

Οι ώρες περνούσαν απελπιστικά αργά και ακόμα δεν είχαν νέα. Η Μαρίζα ήταν διαρκώς στο παράθυρο και ταξίδευε με τις σκέψεις της, είχε περάσει ήδη αρκετά. Η Χριστίνα, η μητέρα της Έλενας, ξαπλωνε στο κρεβάτι και αυτή χαμένη σε αναμνήσεις του παρελθόντος ενώ η Έλενα έκοβε βόλτες ανήσυχα στο δωμάτιό. Ήταν μία δύσκολη ώρα και για τις τρεις.

Χρ: Αγάπη μου...
Μονολογησε και η Έλενα την αγκάλιασε στοργικα.

Ελ: Όλα καλά θα πάνε μην ανησυχείς.

Χρ: Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα πάνε καλή μου. Σκότωσαν τον πατέρα σου.

Ελ: Το ξέρω.
Μέτα βίας μπόρεσε να συγκρατήσει το στόμα της. Ήθελε να της πει. Ότι ο άντρας της δεν πέθανε τότε όπως νομιζε, ότι πέθανε πριν λίγες μέρες και ότι τόσο καιρό ζούσε στο εξωτερικό. Ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη και ήδη είδε τον Στέφανο να ηγείται σε μια ομάδα δολοφόνων.

Χρ: Τον Στέφανο τον ήξερα από οταν ήταν μωρό. Ψέλλισε και έπιασε τα χέρια της κόρης της.

Χρ: Τον προσεχα όταν ο πατέρας του μιλούσε για δουλειές με τον δικό σου.

Ελ: Πώς...?

Χρ: Ακόμα και μικρός ήταν πολύ συγκροτημενο παιδί. Δεν ξέρω γιατί άλλαξε. Έγινε σαν εκείνους! Το ηξερες ότι σκοτώνει?

Άνοιξε το στόμα της να μιλήσει αλλά ήταν υπερβολικά στεγνό για να αρθρώσει το οτιδήποτε. Δίστασε αλλά έγνεψε καταφατικα και έψαξε το πρόσωπό της μητέρας της. Την είδε να πλημμυρίζει απογοήτευση, τα μάτια της διεσταλθηκαν βουρκωμενα και τα χείλη της μισανοιξαν. Δεν περίμενε το παιδί της, την μοναχοκορη της που επέλεξε την δικαιοσύνη, να περιτριγυριζεται από ανθρώπους που την καταλυουν.

Ελ: Το έμαθα λίγες μέρες αφότου επιστρέψαμε στην Αθήνα. Δεν το ήξερα.

Χρ: Είσαι ακόμα μαζί του?
Ρώτησε διατηρώντας τη τρομοκρατημενη έκφραση της.

Ελ: Όχι. Όχι δεν είμαι.
Έστρεψε το βλέμμα της στο πάτωμα και ξεστόμισε λέξεις που δεν πίστευε ότι θα έλεγε ξανά.

Ελ: Αλλά νοιάζομαι για αυτόν.

Η Μαρίζα μόνο τότε γύρισε και την κοίταξε. Χαμογέλασε αμυδρά αλλά και ανήσυχα.

Χρ: Τι νοιάζεσαι? Για τον δολοφόνο νοιάζεσαι!? Είσαι καλά παιδί μου!?
Σηκώθηκε όρθια και στάθηκε απέναντι στην κόρη της ψάχνοντας κάτι στο πρόσωπο της για να την ηρεμήσει, μάταια όμως.