How to hide the Billionaire's Child

3

Althea~

"Thank you sa cupcakes! Tiyak magugustuhan ito ni Raven,"malapad ang ngiting pasasalamat ko kay Xyra sa niregalo niyang chocolate cupcakes.

Nasa pastry shop niya ako ngayon. Dumaan muna ako rito bago magtanghalian mula sa pinagtatrabahuan kong kompanya. 

Natamis na ngumiti si Xyra–isang Belgain na naging kaibigan ko rito. Kinway ko ang isang kamay bago lumabas ng pastry shop. 

Sininghot ko ang mabangong amoy ng freshly baked croissants at matatamis na pastries na lumulutang sa ere matapos kong apakan ng brick na sahig ng sidewalk. Tinignan ko hawak  kong maliit na kahon na binalot ng blue ribbon. Hindi ko inaasahan na magreregalo siya para sa birthday ng anak ko.

Humugot ako ng malalim ng hininga habang ginagala ang mga mata sa paligid. I'm savoring the traquill atmosphere of the city that I had come to love. Brussels, with it's cobbled streets and picturesque squares,naging tahanan ko ito sa loob ng pitong taon. Ang lugar kung saan ko pinalaki si Raven, isang mapayapang lugar na malayo sa magulo kong nakaraan. Pero, despite the comfort and serenity, minsan pakiramdam ko nakakulong pa rin ako sa bangungot na 'yon.

Sumalpok ang kilay ko nang tumunog ang cellphone ko. Nilipat ko sa kabilang kamay ang kahon para dukutin iyon sa bag ko. Kinabahan ako nang makita ko ang pangalan ng Academy ni Raven.

"Hello,this is Althea Marquez,"tugon ko sa tumatawag sa akin.

"Ms. Marquez,this is Mrs. Cruix from then Brussels Academy. We need you to come to the school as soon as possible. There's been... an accident with you son,"malalim at formal niyang saad na may concern sa tinig.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig, nanliit ang puso ko. Aksidente? Kay Raven? Unang beses ko itong naranasan. Sa pitong taon namin dito,hindi pa siya nakikipag-away sa ibang bata. My child is rebelling me,somehow. I'm afraid not. Humigpit ang pagkakahawak ko sa cellpone,sinubukang pakalmahin ang sarili.

"What happen? Is he alright?"pabulong kong tanong.

"Your son...he's in the principal's office right now. It's best if we discuss this in person,Ms. Marquez. Can you come immediately?"tugon nito.

Napalunok ako, nasa mukha ko na ang pangamba. Raven had always been a quiet child,perhaps a bit more reserved than others,but I knew he wasn't a troublemaker. Ano kaya ang nangyari? Sinulyapan ko sa huling pagkakataon ang box–ang simpleng regalo para sa birthday niya na parang naging meaningless ang lahat dahil sa takot ko.

"I'll be ther right away,"sagot ko sabay tango bago pumasok sa naka-parking na sasakyan ko. Tinapos ko ang tawag. Nilagay ulit sa bag ang cellphone. Nangingig kong sinara ang pinto at hinawakan ang manubela.

Ang gulo ng isip ko. What if something bad happen to him? What if he's hurt? Tama na ang what if, kailangan ko kaagad pumunta doon. But Raven had been acting out lately, growing withdrawn,his outbursts becoming more frequent. No, baka nasi-stress lang siya sa bagong eskwelahan niya. Mag-grade two na siya at normal lang yon. Hay, ang hirap maging single parent.

I strated the car and sped up through the city. Nabura sa paningin ko ang pamilyar na mga kalye ng Brussels. Tila naging guni-guni ko na lang ang mga magagandang arkitiktura, ang mga tahimik na park at ang nagaalindugang mga cafe. Ilang minuto narating ko rin ang parking lot ng academy. 

Sumukip ang dibdib ko sa bawat hakbang habang mahigpit ang hawak leather handbag ko. Binabagtas ko ang pasilyo patungo sa Director's Office. Wala na akong paki kung maganda ba ang antikong eskwelahang ito–it walls are adorned with grand oil painting and intricate gold moldings, tila kumikinang sa liwanag ng chandelier.

Bumuga muna ako ng hangin bago pinihit ang door knob ng double doors na may marka sa brass plate ng: Director's office.

Bumungad sa akin ang nakaupong Belgian na si Mrs. Cruix, blonde ang buhok niyang nakapusod, maitim ang suot na dress at may makapal na salamin. Ayon sa itsura niya, mga mid-40 na siya. Pero maintain pa rin ang pagiging bata.