How to hide the Billionaire's Child

13

Althea~

Humihingal ako na dumating sa room ni Lolo. Dumeretso agad ako sa kama niya. Ginagad ko ang kamay niya at pinaunlakan ng maraming halik. Nanginginig ang puso ko sa takot. Hindi pa ako handa para mawala siya. Si Lolo ang nagpalaki sa akin at nagturo ng magandang asal. Marami akong pagkukulang sa kanya. Pitong taon ako sa Belgium at minsan lang magparamdam sa kanya.

"Kumusta ang lagay ni Lolo?"kapagkuwan'y tanong ko sa personal nurse niya

"He had a seizure earlier, but we've stabilized him,"kalmadong tugon niya.

Nakasalpok ang kilay akong tumango. My heart is heavy as I looked at my Lolo Fernando. Mahimbing siyang natutulog sa hospital bed. Ang delicate niyang tignan.

"What exactly happened?"tanong ko ulit habang pinproseso ang utak.

"Nagka-convulsion siya dahil low sugar siya. Biglaan iyon pero nagawa agad naming pabalikin sa normal ang level. Kailangan nating maging mahigpit pa sa kanyang diet simula ngayon,"paliwanag niya.

Kinagat ko ang labi.Masakit sa puso kapag pabigla-bigla ang pesteng sakit na 'to. Sa kanya ko namana ang pagiging low sugar ko. Sinulyapan ko siya ulit. Hindi ko talaga kayang makita si Lolo na nahihirapan.

Magsasalita sana ulit ako nang bumukas ang pinto. Binalingan ko. Niluha ng pinto si Nova, malaki ang mga mat at humihingal sa panic.

"Althea! Nawawala si Raven!"habol hininga niyang anunsyo.

"What?!"Tumayo ako, lumubha ang takot ko sa loob ng dibdib ko. "Ano'ng ibig mong sabihin na nawawala siya?"

"Kani-kanila lang magkasama kaming pumunta ng canteen para bilhan siya ng orange juice pero matapos kung um-order ay wala na siya sa tabi ko,"nagmamadali niyang paliwanag. Hindi agad na noot sa usap ko pero alam kung nawawala na naman ang anak ko.

"Diyos ko! Ano naman bang kalokohan ang ginawa ng anak ko,"wika ko na ngayoy natataranta na. Tumakbo kami palabas nang may humarang sa amn.

Nanliit ang mga mata ko nang makita si Raven na hawak-hawak sa kamay ni Riley. Hindi maipinta ang mukha at nakabuslo ang bibig.

Relief washed over me instantly. "Raven!"umupo ako para yakapin siya ng mahigpit.

"Saan ka naman ba nagpunta,'nak? Tinakot mo kami ng husto alam mo ba iyon?"ani ko pero hindi umani ng ngiti niya.

Tinulak niya ako palayo. Umuusok ang ilong niya habang tinitigan ako. Tumayo ako. Hinawi paatras ang buhok na humarang sa mukha ko.

"I want Daddy! I want to go with him!"matigas niyang pahayag saka kumibit-balikat.

My breath hitched, at sinulayapan ko ang kaibigan na si Riley na tinaas ang mga kamay para senyasan siya ng 'wag mo akong tanungin'.

Pinilit kong ngumiti sa anak ko kahit na gigil na gigil akong tirisin siya. "Diba pinagusapan na natin 'to? You can't just wander off like that. It's dangerous."

"Pero gusto ko siya makita,Mom. And I saw him today!"aniya na pinapadyak ang paa.

My mind was racing. Paano niya nakita si Mikhael? Gaano siya kasigurado kung talagang ama niya 'yon eh hindi pa niya nakita sa personal. Pawang pictures lang ng magazine ang basehan. Nakita ko isang araw na nilagay niya sa ilalim ng unan niya ang magazine. Nababali na ang anak ko. Ginagawa ang lahat para makita at makilala siya ng ama niya.

Dinapuan ako nagpagkabalisa. Hindi ko matiis ang hindi mag-panic, Guyunpaman, sa katapusan ay gagawa ito ng paaran.

"Raven,'nak,"sabi ko sabay luhod para tignan siya sa mga mata. "Uuwi tayo. Ngayon na!"

Hinila ko ang kamay niya pero nagmatigas siya. "No! Nandito pa si Dad mon. You should meet him!"welga niya.

Tumiim bagang akong kinaladkad siya sa palabas. Tumango lang ako kay Riley para magpasalamat. Sigaw ng sigaw si Raven habang hinihila ko siya kaya nabulabog ang mga taong dinadaanan namin.