THE ROYAL OF SHINE ACADEMY

Chapter 13: Ang Pangalawang Pagsubok

Amara's POV

Matapos ang leksyon sa Hall of Memories, ramdam ko ang bigat ng responsibilidad na nakaatang sa aming lahat. Ang mga nakita ko sa kristal ay hindi madaling kalimutan. Paano kaya namin magagamit ang aming mga kapangyarihan nang tama kung ganoon kalaki ang posibilidad na magdulot ito ng pagkawasak? Ngunit hindi ko pwedeng hayaan ang takot na iyon ang manaig.

Kinabukasan, ipinatawag kaming lahat ni Professor Elysia sa Training Grounds, isang malawak na lugar sa likod ng akademya kung saan isinasagawa ang mga praktikal na pagsasanay. Hindi ko pa alam kung ano ang gagawin namin dito, ngunit halatang importante ito.

Pagdating namin, naroon na ang iba’t ibang prinsipe at prinsesa—sina Wyatt, Vaughn, Yukiro, Presley, at iba pa. Lahat ay may seryosong ekspresyon sa kanilang mga mukha. Ramdam ko rin ang tensyon sa paligid, lalo na’t hindi pa lahat ay ganap na nagtitiwala sa isa’t isa.

Tumayo sa harap namin si Professor Elysia, kasama si Professor Aldrich, ang tagapagsanay ng akademya. "Ngayong araw," sabi ni Professor Aldrich, "Susubukan namin ang inyong kakayahan bilang isang grupo. Ang tagumpay ng inyong mga misyon ay nakadepende hindi lang sa lakas ng inyong mga kapangyarihan, kundi sa inyong pagtutulungan."

Nagkatinginan kami ni Presley, parehong nagtataka kung ano ang ibig sabihin nito. "Bawat isa sa inyo ay may kanya-kanyang talento at kapangyarihan, ngunit sa pagsubok na ito, kailangan ninyong magtulungan upang magtagumpay," dagdag ni Professor Elysia. "Ang inyong pangalawang pagsubok ay ang pagtakas sa isang maze na puno ng mga hamon at ilusyon. Ang bawat isa ay may bahagi ng solusyon, ngunit kailangan ninyong magkaisa upang matuklasan ito."

Pinasok kami ni Professor Aldrich sa loob ng maze. Ang mga pader ay mataas at gawa sa makinis na bato, hindi makita kung saan ang dulo. Sa bawat sulok ay may kakaibang liwanag, nagbibigay ng ilusyon na parang gumagalaw ang mga dingding.

"May tatlong hamon sa loob ng maze na ito," sabi niya habang papasok kami. "Ang bawat isa ay magpapakita ng inyong kakayahan at pagtutulungan bilang isang grupo. Kailangan ninyong malampasan ang bawat hamon bago kayo makalabas."

Bago kami magsimula, tumingin ako sa paligid. Sina Wyatt at Vaughn ay tila walang interes sa pagtutulungan, habang si Yukiro ay nakangiti na parang masaya sa bagong adventure. Si Akiro naman ay tahimik, nakamasid lang, habang sina Everett at Xanthe ay handa nang kumilos.

"Okay, kailangan nating magtulungan dito," sabi ko, sinusubukang ipaliwanag ang sitwasyon. "Hindi natin malalampasan ito kung kanya-kanya tayo ng galaw."

Tiningnan ako ni Wyatt, ang malamig niyang mga mata ay tila nagtanong kung kaya ko ba talagang pamunuan ang grupo. "At sino naman ang
magbibigay ng mga utos?" tanong niya, ang boses niya ay puno ng hamon.

Huminga ako nang malalim. "Hindi ito tungkol sa kung sino ang masusunod. Kailangan nating makinig sa isa't isa at gamitin ang mga kalakasan ng bawat isa."

Ang unang hamon ay dumating nang makarating kami sa isang malaking bukas na espasyo sa loob ng maze. Sa gitna, may mga nakalutang na mga kristal na tila may sariling buhay—nagpapalit-palit ng posisyon bawat ilang segundo. Sa bawat paggalaw nila, ang maze sa paligid ay nagbabago din ng anyo.

"Illusion crystals," sabi ni Vaughn. "Kapag hindi natin nahanap ang tamang kombinasyon, patuloy na magbabago ang anyo ng maze."

"Tamang kombinasyon?" tanong ni Presley.

Tumango si Vaughn. "Oo. May mga tamang posisyon ang mga kristal na ito para manatili ang maze sa iisang anyo."

Napatingin ako sa paligid. "Paano natin malalaman kung ano ang tamang kombinasyon?"

"Magkasabay dapat," sabat ni Yukiro, ang kanyang boses ay masaya pa rin kahit na nasa kalagitnaan kami ng isang seryosong sitwasyon. "Kailangan nating sabay-sabay hawakan ang mga kristal sa tamang
pagkakasunod-sunod."

Nagsimula kaming magplano kung sino ang hahawak sa bawat kristal. Bawat isa sa amin ay nagkaroon ng papel sa hamon na ito. Si Vaughn ang nagbigay ng direksyon kung kailan gagalaw, habang si Yukiro ang nagsilbing lider ng timing. Si Everett at Wyatt naman ang nag-mando ng posisyon.

Sa tulong ng tamang koordinasyon, nahanap namin ang tamang pagkakasunod-sunod ng mga kristal. Sa huling paggalaw, ang maze ay tumigil sa pagbabago, at isang bagong daan ang nagbukas sa aming harapan.

"Isa na lang," sabi ni Wyatt, malamig ngunit may halong pagkilala sa nagawa namin.

_________________________________________

Ang ikalawang hamon ay isang malaking pintuan na may kakaibang simbolo. Sa gilid nito, may mga simbolo ng bawat kaharian—ang liwanag ng Radiant Light, ang yelo ng Frostveil, ang hangin ng Aetherwind, at ang buhangin ng Twilight Sand. Bawat isa sa amin ay kinailangan gamitin ang aming kapangyarihan upang buksan ang pintuan.

Nagsimula si Akiro, gamit ang kanyang yelo upang mapalamig ang paligid. Sumunod si Everett, na nagpadala ng hangin upang palutangin ang mga bahagi ng pintuan. Sina Vaughn at Yukiro ay nagsanib ng kanilang liwanag upang mapakita ang mga natatagong simbolo, at ako naman ay ginamit ang aking kapangyarihan ng buhangin upang paikutin ang mekanismo ng pintuan.

Sa wakas, bumukas ang pintuan at ang huling bahagi ng maze ay nasa aming harapan.

_________________________________________

Ang pangatlo at huling hamon ay isang malaking lawak ng tubig, tila walang hangganan. Sa gitna ng tubig ay isang piraso ng lupa kung saan naroon ang huling sagot sa aming pagsubok. Pero paano namin ito tatawirin?

"Magkasama," sabi ni Harper, ang kanyang mga mata ay puno ng tapang. "Kailangan nating tumawid nang sabay-sabay, gamit ang mga lakas natin."

Muli, nagsanib kami ng pwersa. Gamit ang hangin ni Everett at ang yelo ni Akiro, nagsimula kaming lumikha ng tulay sa ibabaw ng tubig. Sina Wyatt at Vaughn ang nagsilbing gabay, habang si Yukiro ay nagpapatawa upang maibsan ang tensyon.

Matapos ang ilang sandali, narating namin ang piraso ng lupa, at sa wakas, nalampasan namin ang maze.

Pagkalabas namin, tahimik kaming lahat, pagod ngunit may halong saya. Sa unang pagkakataon, naramdaman ko ang tunay na diwa ng pagtutulungan. Hindi pa perpekto, ngunit ito ang simula.