THE ROYAL OF SHINE ACADEMY

Chapter 43: The Weight of Expectations (Part 2) last Part

Still Wyatt's POV

Muling nagsalita si Yukiro, binasag ang katahimikan. "Mukhang mas mahirap ito kaysa sa inaasahan ko," sabi niya, tila may halong pagsisisi sa kanyang tinig. "Pero alam kong kailangan pa nating subukan. Hindi tayo pwedeng huminto dito."

Napailing ako. "I think we've pushed far enough."

Sa likod ng aking isip, ramdam ko na malayo pa ang laban na ito. At sa kabila ng lahat, alam kong kailangan kong manatili—hindi lamang para sa sarili ko, kundi para sa kanila.

Tahimik akong nakatayo matapos ang nangyari kay Vaughn. Ang katahimikan sa paligid ay tila nagbibigkis sa lahat ng tensyon na kanina pa bumabalot sa amin. Pakiramdam ko ay ang bigat ng mga pangyayari ay hindi pa tuluyang lumulubog sa kamalayan ng iba. Ang altar na dati'y naglalabas ng kakaibang enerhiya ay tahimik na ngayon, ngunit hindi maitatanggi ang kakaibang epekto nito kay Vaughn.

Tumingin ako kay Vaughn, na ngayon ay halatang pagod. Nakahinga siya nang malalim, pero alam kong hindi pa tapos ang laban. Sa kabila ng malamig niyang personalidad, may bahagi sa kanya na gustong patunayan na kaya niyang harapin ang anumang pagsubok, kahit gaano ito kahirap.

"Wyatt," tawag ni Xanthe, inilalagay ang kamay sa balikat ko. "Okay ka lang ba?"

Tumingin ako sa kapatid ko, at kahit na hindi ko ito ipinapakita, naramdaman ko ang ginhawa ng kanyang presensya. Hindi ko na kailangan pang magsalita—alam ni Xanthe kung anong bigat ang nasa isip ko.

"Oo," sagot ko, ngunit hindi ako lubos na sigurado. "Pero kailangan nating maging handa. Alam mong hindi pa ito ang huli."

Si Yukiro, na ngayon ay nakangiti muli, ay tumawa nang bahagya. "Well, hindi naman tayo pumunta rito para sumuko, hindi ba?" tanong niya habang iniikot-ikot ang isang maliit na bato sa kanyang kamay. "Ibig sabihin lang niyan, may mas malakas pang pwersa sa lugar na ito. Kaya natin 'to."

Napailing ako. "Hindi ito laro, Yukiro. Dapat mas seryosohin mo 'to."

"Alam ko," sagot niya, ngunit nakita ko ang kislap ng excitement sa kanyang mga mata. "Pero hindi rin naman tayo dapat matakot. Masyado kang seryoso, Wyatt."
Y
Hindi ko pinansin ang komento niya at bumaling ako kay Vaughn. "Kaya mo pa ba?" tanong ko. Alam kong mas matibay siya kaysa sa ipinapakita niya, pero hindi ko rin maialis ang pag-aalala ko. Ang altar ay tila sumipsip ng enerhiya niya, at hindi ko alam kung gaano kalalim ang epekto nito sa kanya.

Tumango si Vaughn, ngunit hindi siya nagsalita. Nakatingin siya sa altar, parang may iniisip, at sa sandaling iyon, alam kong hindi pa siya tapos. May gusto siyang tuklasin, may nais siyang malaman.

Muling nagsalita si Yukiro. "Kung totoo ngang may mas malakas na pwersa dito, kailangan nating malaman kung paano ito kontrolin. Hindi natin pwedeng iwanan ang lugar na ito na hindi pa natutuklasan ang lahat."

Ramdam ko ang determinasyon sa boses niya, ngunit may pakiramdam ako na hindi sapat ang simpleng tapang at determinasyon para malampasan ang susunod na mga pagsubok. Sa kabila ng malamig kong panlabas, alam kong kailangan kong maging mas maingat.

Hindi ako tulad ni Yukiro na sumusugod nang walang pag-aalinlangan—pinipili ko ang bawat hakbang nang may pag-iingat.

"Kung ganun," sabi ko, malamig ngunit matatag, "kailangan nating maging mas handa. Hindi pwedeng umasa lang sa kapangyarihan. May ibang paraan para malampasan ang pwersang ito."

Tahimik akong lumapit sa altar at muling tiningnan ang mga ukit nito. Hindi ko maipaliwanag, pero parang may bahagi nito na pamilyar. Ramdam ko ang lakas nito, pero alam ko rin na kailangan kong pag-aralan ito nang mabuti bago ako makagawa ng aksyon. Hindi tulad ni Yukiro, hindi ako sumasabak nang walang plano.

Napatingin ako kay Vaughn at nakita kong nakatingin siya sa akin. Alam kong pareho kami ng nararamdaman—may bagay na hindi pa namin nauunawaan, pero kailangang tuklasin.

Sa likod ng isip ko, isang tanong ang bumabalot sa akin: Paano namin haharapin ang kapangyarihang ito nang hindi nalalagay sa panganib ang lahat?

"May paraan," bulong ko sa sarili ko. Alam kong may paraan para malampasan ang lahat ng ito—hindi ko lang alam kung ano iyon sa ngayon.

At alam kong hindi kami pwedeng magkamali.