THE ROYAL OF SHINE ACADEMY

Chapter 35: Yukiro Game (Part 3 last part)

Yukiro's POV

Tahimik pa rin ang paligid habang unti-unting nawawala si Harper sa aming paningin, papasok sa direksyon ng labirinto. Alam kong lahat ay kinakabahan, at kahit ako mismo ay hindi inaasahan na magiging ganito ka-seryoso ang laro ko. Pero gusto kong malaman kung hanggang saan kami handang sumubok, kung gaano kalalim ang tiwala namin sa isa’t isa.

Tumayo si Amara, halatang nag-aalala. "Yukiro, hindi mo dapat pinapunta si Harper mag-isa. Alam mo naman kung gaano kadelikado ang labirinto."

Napangiti ako nang mahina, sinusubukan kong gawing magaan ang sitwasyon. "Amara, kalmado lang. Si Harper iyon—kayang-kaya niya."
H
Ngunit halata sa ekspresyon ng grupo na hindi sila kampante. Si Wyatt ay tahimik lang, pero kita ko sa kanyang mga mata na hindi niya gusto ang ginawa ko. Ganun din si Akiro, na tila bumibigat ang kanyang aura habang nakatitig sa direksyon kung saan naglakad si Harper.

"Walang mali sa paghamon kay Harper," sabi ko, sinusubukang idahilan ang aking aksyon. "Kailangan nating makita kung hanggang saan tayo handang tumaya. Besides, alam kong kaya niya ito."

"Hindi ito tungkol sa tapang, Yukiro," biglang sabat ni Vaughn, seryoso ang tono ng boses. "Kung alam mong delikado ang labirinto, hindi ka dapat nagpapadala ng kasama natin doon nang walang kasama."
5
Lahat ng mata ay nakatutok na sa akin. Parang bigla akong nakaramdam ng bigat sa aking dibdib. Hindi ko inakala na magiging ganito ang reaksyon nila. Akala ko magiging isang simpleng dare lang ito, pero ngayon ay parang lahat ay seryoso.

Magsasalita na sana ako ulit nang biglang sumabog ang mga ilaw sa paligid namin, halos sabay-sabay. Bumalikwas ako sa gulat, at napatitig kami lahat sa madilim na bahagi kung saan nagtungo si Harper.

"Harper!" sigaw ni Presley, agad na tumakbo papunta sa direksyon ng labirinto.

"Wait!" sigaw ko, sinubukang pigilan siya, pero mabilis na nauna si Presley. Sumunod agad sina Wyatt, Amara, at iba pang kasama namin.

Tumakbo kami patungo sa labirinto, at habang papalapit kami, parang unti-unting lumalamig ang hangin. Alam kong may kakaibang enerhiya sa paligid, at hindi ako sigurado kung ito’y dahil sa labirinto mismo o dahil sa nangyari kay Harper.

Pagdating namin sa gilid ng labirinto, napansin naming may kakaibang liwanag na nagmumula sa loob nito—isang maputlang asul na ilaw na parang humihigop ng enerhiya. Ramdam ko ang kaba sa bawat hakbang ko, pero pilit kong pinanatili ang lakas ng loob.

"Harper!" sigaw ni Amara, hinahanap ang kaibigan.

Walang sumagot. Maging si Presley, na laging kalmado, ay hindi mapakali. Si Wyatt naman ay tahimik pero halatang may tensyon sa kanyang katawan, handang lumaban anumang oras.

"Something's wrong," bulong ni Akiro, na tila mas nararamdaman ang kakaibang enerhiya sa hangin.

"Tama," sabi ni Vaughn, nananatiling kalmado pero ramdam ko ang pag-aalala sa kanyang boses. "Kailangan natin siyang hanapin bago pa lumala ang sitwasyon."

Hindi na ako nagsalita. Alam kong ako ang nagpakulo ng lahat ng ito, at ngayon ay kailangan kong harapin ang responsibilidad ko. Sumama ako sa grupo papasok sa labirinto, at habang tumatagal, lumalakas ang pakiramdam ko na may hindi tama.

Bawat hakbang namin ay parang mas bumibigat ang hangin. Lahat kami ay alerto, naghahanap ng kahit anong palatandaan kay Harper. Tumigil si Wyatt at tinignan ang paligid, tahimik na pinag-aaralan ang paligid.

Biglang may narinig kaming ingay mula sa likod ng mga puno, isang kaluskos na nagpanginig sa akin. Lahat kami ay napahinto, naghihintay ng susunod na mangyayari.

"Harper?" tanong ni Aislynn, nakatingin sa direksyon ng ingay.

Maya-maya’y may nakita kaming anino na gumalaw sa likod ng isang puno. Lahat kami ay naghanda, alam naming maaaring may panganib.

Paglapit namin, nakita namin si Harper—pero may kakaiba sa kanya. Ang mga mata niya ay may bahid ng kakaibang asul na liwanag, katulad ng nakita namin kanina sa loob ng labirinto.

"Harper!" sigaw ni Amara, agad na tumakbo papalapit sa kanya.

Ngunit bago pa man siya makalapit, biglang sumigaw si Harper. "Lumayo kayo!" Tumigil si Amara, halatang gulat sa inasal ni Harper. "May... may ibang bagay na pumapasok sa akin. Hindi ko makontrol."
T
Nakatingin lang kami sa kanya, hindi alam kung ano ang susunod na gagawin. Alam ko, sa puntong iyon, na ang laro ko ay hindi lang basta laro. Nagbukas ito ng mas malalim na panganib, at ngayon ay nasa harapan namin ang resulta.

"Lumayo kayo!" ulit ni Harper, tila pinipilit labanan ang enerhiyang nasa loob niya. "Kailangan kong lumaban... pero hindi ko alam kung kaya ko pa."

Lahat kami ay nag-aalangan. Alam naming delikado ang sitwasyon, pero hindi rin namin kayang iwan si Harper. Tumayo si Wyatt sa unahan ng grupo, naghanda para protektahan siya.

"Huwag kang susuko, Harper," sabi ni Wyatt, seryosong nakatingin sa kanya. "Nandito kami para tulungan ka."

Sa puntong iyon, alam kong hindi na ito simpleng laro. Kailangan naming magkaisa at harapin ang mga susunod na hamon—hindi bilang mga prinsipe at prinsesa ng iba’t ibang kaharian, kundi bilang isang grupo na nagtutulungan.

**************************************
(Ibang araw ito laro ni Yukiro sa prof nila amara at Akiro, Kinabukasan ito ng prov ni akiro)