THE ROYAL OF SHINE ACADEMY

Chapter 53: The Guardian of the Depths

(Ito na yung sunod nangyari sa unang pov nila amara at Vaughn)

Wyatt's POV

Si Amara ay nasa tabi ko, ramdam ko ang tensyon sa kanyang mukha habang naglalakad kami papalapit. Kasama rin namin sina Vaughn at Maeve, at alam kong nararamdaman din nila ang kakaibang enerhiya na bumabalot sa paligid.

Tahimik kaming nagpatuloy, bawat hakbang ay parang bumibigat sa kalooban ko. Hindi ko maipaliwanag, pero may kung anong pwersa na parang nag-aabang sa amin. Tumingin ako kay Vaughn, na seryoso rin ang mukha, ngunit hindi nagpapakita ng takot. Tila sanay na siya sa ganitong sitwasyon, na parang wala nang bago sa mga misteryong bumabalot sa lugar na ito.

"Malapit na tayo," bulong ni Maeve, halatang nararamdaman din niya ang kakaibang pagbabago sa paligid. "Ramdam ko ang tubig... parang may nagbabantay dito."

Agad akong tumigil, at bago pa man ako makapag-react, may naramdaman akong paggalaw sa tubig malapit sa amin. Isang malamig na simoy ng hangin ang humampas sa amin, at unti-unting lumitaw mula sa tubig ang isang mataas na nilalang na parang gawa sa kadiliman at liwanag. Ang mga mata nito ay tila bumabalot sa amin, mabigat at mapanganib.

"Ngayon ko lang nakita ang ganito," bulong ni Vaughn, hawak-hawak ang sandata niya, handang depensahan ang sarili. "Ito ba ang nagbabantay sa lawa?"

Ang nilalang ay hindi nagsalita, pero naramdaman ko ang boses nito sa isip ko, na parang dumidiretso sa loob ng utak ko. "Wala kayong karapatang makapasok dito. Sino ang nagpadala sa inyo?"

Hindi ko alam kung paano ako sasagot. Pakiramdam ko ay kinikilatis ako ng nilalang na ito, sinusuri ang bawat galaw ko at bawat intensyon ko. Narinig ko ang isang mahina ngunit malinaw na boses ni Amara sa tabi ko. "Kailangan nating malaman ang sikreto ng lawa. Hindi kami narito para sirain ito."

Ang nilalang ay hindi tumugon agad, ngunit naramdaman kong tinitimbang nito ang sinabi ni Amara. Tumayo ako nang tuwid, ipinatong ang kamay sa sandata ko, handa akong depensahan ang grupo kung sakaling maging mapanganib ang sitwasyon.

"Hindi kayo basta makakapasok," sabi ng nilalang, sa wakas ay nagsalita. "Kung nais ninyong malaman ang lihim ng lawa, kailangan ninyong patunayan na kayo ay karapat-dapat."

Nagpalitan kami ng tingin ni Vaughn. Walang duda-hindi magiging madali ang susunod na hakbang.

Nagtitigan kami nina Amara, Vaughn, at Maeve matapos sabihin ng nilalang na kailangan naming patunayan ang aming karapat-dapat para malaman ang lihim ng lawa. Ramdam ko ang tensyon sa hangin. Alam kong nasa peligro kami, ngunit wala na kaming ibang pagpipilian kundi ang harapin ito.

"Anong kailangan naming gawin?" tanong ni Amara, ang boses niya ay matatag ngunit ramdam ang kaba.

Ang nilalang ay hindi agad sumagot. Ang paligid namin ay tila naging mas malamig, at ang tubig sa lawa ay kumikislap na parang sumasalamin sa kaluluwa ng bawat isa sa amin. Naramdaman kong sinusuri ng nilalang ang bawat isa, hinahanap kung ano ang tunay naming intensyon.

"Isang pagsubok," sabi nito sa wakas. "Isa sa inyo ang kailangang magdala ng liwanag sa kadiliman. Isa ang magdadala ng tubig mula sa kalaliman. Isa ang magbabantay sa inyong lahat. At isa ang mag-aalay ng sakripisyo."

Napatingin ako sa mga kasama ko. Hindi ko alam ang eksaktong ibig sabihin ng mga salita ng nilalang, pero malinaw na ito'y magiging isang matinding pagsubok sa aming kakayahan, tiwala sa isa't isa, at tapang.

"Anong klaseng sakripisyo?" tanong ni Vaughn, hindi tinatago ang pag-aalala sa kanyang boses. Hindi siya natatakot, pero alam ko na katulad ko, hindi siya handang magpabaya o ipusta ang buhay ng kahit sino sa amin.

"Ang sakripisyo ng tiwala," tugon ng nilalang. "Isa sa inyo ang kailangang magtiwala sa kadiliman, kahit hindi n'yo alam kung ano ang naghihintay sa dulo. Isa ang kailangang mag-alay ng lakas, at isa ang kailangang manatiling buo at matatag."

Tahimik kaming lahat. Hindi ko alam kung paano gagawin ang pagsubok na ito, pero alam kong wala na kaming atrasan. Kung hindi namin ito malampasan, hindi lang namin malalaman ang lihim ng lawa-posibleng mawala kami rito magpakailanman.

"Hindi tayo pwedeng umatras ngayon," sabi ni Maeve, malalim ang paghinga. "Kailangan nating magdesisyon."

Tumango si Amara, nakatingin sa nilalang. "Handa kami," sagot niya nang walang alinlangan. "Sasabayan namin ang anumang pagsubok na ibigay mo."

Naramdaman ko ang bigat ng mga salitang iyon. Tila naririnig ko rin ang aking sariling kaisipan na nagtatanong: Handa ba talaga kami?

Tahimik ako nag nag-isip habang pinag-aaralan ang sinabi ng nilalang. Alam ko ang anumang hakbang na gagawin namin ay may malalim na kahulugan at maaaring magdala ng panganib hindi lamang sa kanya kundi sa buong grupo. Pero bilang isa sa mga lider ng aming grupo, nararamdaman kailangan kong maging matatag at mag-isip nang mabuti bago kumilos.

"May isang paraan," Naisip ko habang tumitingin sa paligid. Alam ko hindi kami maaaring pumasok sa pagsubok na ito nang walang plano.

"Lahat tayo ay may papel na dapat gampanan," simula ko sa mga kasama ko, ang aking boses ay malamig ngunit matatag. "Ang liwanag sa kadiliman... ang pagkuha ng tubig mula sa kalaliman... at ang sakripisyo ng tiwala. Kailangan nating ibatay ang ating mga desisyon sa kung sino ang may kakayahan para sa bawat papel."

Una, alam ko na ako at si Vaughn ang pinakamatatag at maasahan. Ako ang magsisilbing "bantay." Si Vaughn ay may kakaibang tapang at kalmado, kaya't siya ang pinakaangkop sa tungkulin na manatiling buo at siguraduhing hindi sila magugulo sa pagsubok.

Pangalawa, ang pagkuha ng tubig mula sa kalaliman ay tila isang pisikal na hamon. Si Maeve ay may malalim na koneksyon sa mga elemento, lalo na sa tubig. Kaya't naisip ko na si Maeve ang dapat gumanap ng tungkuling ito-ang makuha ang tubig mula sa pinakailalim, gamit ang kanyang koneksyon sa elemento ng tubig.

Pangatlo, ang liwanag sa kadiliman. Ang kakayahan ni Amara na makipag-ugnayan sa kanyang kapaligiran at pakiramdam ang mga enerhiya ay magiging mahalaga. Siya ang magiging gabay namin sa kadiliman, dadalhin ang liwanag na kinakailangan para iligtas sila mula sa anuman ang nagtatago roon.

At panghuli, may isang sakripisyong tiwala. At ako ang may handang tanggapin ang papel na ito. Alam ko na hindi ako maaaring magpakita ng pagdududa, kahit pa ito ay nangangahulugang pagtitiwala sa mga bagay na hindi ko lubos na naiintindihan. Kailangan ko isakripisyo ang aking sarili-hindi sa pisikal na paraan, kundi ang tiwala na hindi ko kontrolado ang lahat ng bagay, isang bagay na palagi kong gustong hawakan.

"Ito ang plano," sabi ni Wyatt nang direkta sa kanilang lahat. "Vaughn, ikaw ang magbabantay sa amin. Maeve, ikaw ang kukuha ng tubig mula sa kalaliman. Amara, ikaw ang magiging liwanag namin sa kadiliman. At ako..." Huminga siya ng malalim bago ituloy. "Ako ang magtitiwala sa sakripisyo."

Tiningnan niya ang bawat isa sa kanila, naghahanap ng pagtanggap o pagtutol. Alam niyang mapanganib ang plano, pero naramdaman niyang ito ang tanging paraan para malampasan nila ang pagsubok.

"Tiwala tayo sa isa't isa," dagdag ko pa "At sa oras na ito, kailangan nating isugal ang lahat."