THE ROYAL OF SHINE ACADEMY

Chapter 46: The Investigation at the Lake

(Sila Amara, Vaughn,  Wyatt,  at Maeve ang magkakasama papunta sa lawa).

Amara's POV

Habang papalapit kami sa lawa, tumitindi ang malamig na hangin, at ang panginginig ng lupa ay ramdam ng bawat hakbang namin. Alam kong malapit na kaming makarating sa sentro ng pwersang ito, ngunit parang hindi kami handa sa kung ano man ang matutuklasan namin. Hindi ito tulad ng mga pagsubok sa Shine Academy—mas malalim at mas delikado ang nararamdaman ko.

Kasama ko na ngayon sina Wyatt, Vaughn, at Maeve, at ramdam ko ang tensyon sa bawat isa. Hindi na ito simpleng imbestigasyon—may mas malalim na pwersang gumagalaw sa ilalim ng lawa na kailangan naming tuklasin.

Si Wyatt, gaya ng dati, ay tahimik at seryoso. Halata ang bigat ng kanyang isip. Samantalang si Vaughn, bagamat may malamig na personalidad, ay mas matalim ang mga mata, nagmamasid sa paligid na tila handang kumilos anumang oras. Si Maeve naman, bagamat tahimik, ay halata ang kaba ngunit hindi nagpapakita ng takot. Pare-pareho kaming nakahanda para sa kung anuman ang paparating.

Nang maka lapit kami sa lawa, napansin naming lumalakas ang liwanag na nagmumula sa ilalim ng tubig. Tila may buhay ang lawa—umiindayog na parang tumutugon sa aming presensya. Lahat kami'y tumigil, sabay-sabay na nagtataka kung anong klase ng kapangyarihan ang nag-aabang sa ilalim.

“Hindi ko gusto ito,” bulong ni Vaughn, ang boses niya’y parang malamig na hangin na sumasabay sa alon ng tubig. “May masamang mangyayari.”

“Alam natin ang pinasok natin,” sagot ni Wyatt nang may tiyak na tono. “Pero wala tayong ibang pagpipilian kundi ipagpatuloy ito.”

Tumango ako. Tama si Wyatt. Hindi na kami maaaring umatras ngayon.

“Amara, manatili ka lang sa likod ko,” sabi ni Wyatt, ang kanyang tinig ay malamig ngunit puno ng awtoridad. “Kailangan nating mag-ingat. Hindi natin alam kung ano ang naghihintay sa atin.”

Ngumiti ako nang bahagya, kahit alam kong seryoso ang sitwasyon. Gusto kong tumulong sa kahit anong paraan, pero naiintindihan ko rin na hindi ako pwedeng basta sumugod nang walang plano.

Tahimik akong naglalakad sa likuran ni Wyatt habang papunta kami sa lawa. Ramdam ko ang bigat ng bawat hakbang, at ang malamig na simoy ng hangin ay nagpapadala ng panginginig sa aking balat. Ang enerhiyang bumabalot sa paligid ay kakaiba—parang may isang bagay na nagmamasid sa amin mula sa kadiliman.

"Amara, kaya mo ba?" tanong ni Wyatt, habang palinga-linga, mabilis ang galaw at tila hindi naaapektuhan ng tensyon sa paligid. Kahit sa ganoong sitwasyon, nandoon pa rin ang kanyang karaniwang kakulitan.

Tumango ako. "Oo, kaya ko. Kailangan nating malaman kung ano ang pinagmumulan ng enerhiyang ito. Hindi natin pwedeng hayaang magpatuloy ito nang hindi natin nalalaman."
H

Patuloy kaming naglakad hanggang sa marating namin ang gilid ng lawa. Ang tubig ay tila tahimik, pero sa ilalim nito, may kakaibang liwanag na lumalagablab. Parang may buhay ang lawa—umiindayog, humihinga. Hindi ko mapigilang mapaisip kung anong klaseng kapangyarihan ang nakatago dito.

“Amara, may nararamdaman ka ba?” tanong ni Maeve, habang mahigpit na nakahawak sa kanyang tungkod. Alam kong malakas ang pakiramdam niya sa mga enerhiya, lalo na sa ganitong klaseng sitwasyon.

Tumayo ako sa tabi niya at tinignan ang paligid. Mula sa kinaroroonan namin, kita ang buong kampo na iniwan namin. May bahagi sa akin na gusto nang bumalik, pero alam kong hindi na kami maaaring umatras.

Tumahimik ako saglit, sinusubukang pakinggan ang paligid. Ramdam ko ang kakaibang enerhiya sa hangin, parang may nagpapaabot ng mensahe mula sa kailaliman ng tubig. “Oo,” sagot ko, nag-aalangan. “Pero hindi ko alam kung ano ito. Malakas ang pwersa, pero parang may pumipigil din.”

"Anong gagawin natin?" tanong ko kay Vaughn, sabay lingon sa kanya. Alam kong mas sanay siya sa ganitong klaseng sitwasyon, kaya't hinayaan kong siya ang magbigay ng susunod na hakbang.

"Simple lang," ngumiti siya nang bahagya, parang walang kabang nararamdaman. "Tingnan natin kung ano ang tinatago ng lawa."

Si Wyatt ang unang kumilos, dahan-dahang isinawsaw ang kamay sa tubig. Biglang kumulog at bumalot ang kakaibang enerhiya sa hangin. Ramdam ko ang panginginig ng lupa, at ang liwanag sa ilalim ng tubig ay lalong lumakas.

“Amara, Wyatt, Maeve lumayo tayo dito,” biglang sabi ni Vaughn. Pero bago kami makagalaw, isang malakas na pwersa ang biglang humila sa amin papunta sa lawa.

Ang susunod na nangyari ay tila mabagal. Narinig ko ang sigaw ni Maeve, pero ang buong katawan ko ay tila binabalot ng malamig na tubig. Naramdaman kong hinihigop ako ng isang di-nakikitang pwersa mula sa ilalim ng lawa. Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari, pero ang isang bagay ay malinaw: may gumagalaw sa ilalim, at kami ang hinahanap nito.

“Wyatt! Vaughn!” sigaw ko, habang sinusubukan kong labanan ang pwersang humihila sa akin. Nilingon ko sila, at nakita kong pareho silang nakikipaglaban din, pero wala silang magawa sa malakas na pwersang humihila pababa.

“Amara, hawakan mo ako!” sigaw ni Wyatt, inaabot ang kamay ko. Nakita kong sinusubukan niyang makalapit sa akin, pero bago pa niya ako maabot, isang malakas na pwersa ang biglang bumalot sa amin at bumuhos ang kakaibang liwanag mula sa ilalim ng tubig.

Isang saglit kaming nabalot ng nakakasilaw na liwanag, at nang maglaho ito, nahanap namin ang sarili namin sa isang lugar na hindi namin inaasahan. Nasa ilalim kami ng tubig, pero nakakayang huminga. Hindi ko alam kung paano, pero alam kong ito'y bahagi ng kapangyarihan ng lawa.

Tumingin ako sa paligid. Si Wyatt, Vaughn, at Maeve ay naroroon din, nakatingin sa akin nang may parehong gulat. Sa malayo, may isang kakaibang nilalang na nagmamasid sa amin mula sa dilim ng ilalim ng lawa.

Tumingin ako sa paligid. Si Wyatt, Vaughn, at Maeve ay naroroon din, nakatingin sa akin nang may parehong gulat. Sa malayo, may isang kakaibang nilalang na nagmamasid sa amin mula sa dilim ng ilalim ng lawa.

“Amara, ano ito?” tanong ni Maeve, halata ang takot sa kanyang boses.

“Hinding-hindi natin to nakita noon,” sagot ni Wyatt habang palapit kami sa nilalang. “Ngayon lang nagsisimula ang totoong laban.”