THE ROYAL OF SHINE ACADEMY

Chapter 39: Ang Malalim na Lihim

( Sa Prov ni Aviana unti-unti na nila aalamin kung ano talaga ang misteryoso nakago sa likod ng mga kapangyarihan ng labirinto at kung ano pa ang malalaman nila tungkol sa past at kung ano talaga dahilan bakit pahirap ng pahirap ang kanilang misyon sa loob ng Shine Academy,  at si pa ang labirinto ay malapit lang sa Shine Academy).

Aviana's POV

Nakaharap ako sa malaking salamin sa kwarto ko, nakapamulsa ang mga kamay habang binabantayan ang sarili kong repleksyon. Palaging may nagiging dahilan para sa akin upang mag-alala. Sabi nga nila, kapag pinanganak ka sa isang kaharian na kasing perpekto ng Crystalheart, dapat mong panatilihin ang iyong imahe bilang isang prinsesa na walang kahinaan. Pero, sino bang hindi nakakaranas ng kahinaan?

"Aviana, ano na naman ang iniisip mo?" tanong ni Harper habang papasok sa kwarto ko. Kitang-kita ang pagod sa kanyang mukha, pero pilit siyang ngumiti para sa akin.

"Harper," bungad ko, patuloy na nagbabalik-tanaw sa nangyari sa labirinto. "Bakit hindi ko matanggal sa isip ko na parang may mali? I mean, bakit parang ako lang ang hindi sigurado sa ginagawa ko dito?"

Naglakad siya palapit at umupo sa tabi ng kama ko, tinitigan ako nang diretso. "Aviana, hindi ka nag-iisa sa pakiramdam na 'yan. Lahat tayo nagtataka kung ano nga ba talaga ang dahilan kung bakit nangyari ang lahat ng iyon. At ngayon, tila mas malalim pa ang mga tanong natin tungkol sa Shine Academy."

Tumango ako, ngunit hindi pa rin ako mapakali. "Pero Harper, hindi ko magawang tapatan ang mga kasamahan natin. Lahat sila ay tila handang-handa na, tapos ako, nandito pa rin. Spoiled brat, sabi nga nila."

Napabuntong-hininga si Harper, sabay yakap sa akin. "Aviana, alam kong mahirap ito. Pero hindi mo kailangang patunayan ang sarili mo sa iba. Lahat tayo may kani-kaniyang kahinaan. At walang masama sa pagiging... ikaw."

Parang gusto kong maniwala sa sinasabi ni Harper, pero sa likod ng isip ko, lagi kong nararamdaman na kulang ako. Palaging may isang bagay na hindi ko kayang maabot, na tila hindi ako sapat para sa grupong ito. Kahit alam kong may mga taong nagmamalasakit sa akin, parang lagi akong may nararamdamang puwang sa sarili ko.

Habang nakatulala ako, biglang pumasok si Yukiro sa kwarto, na may malakas na sigaw, "Aviana! Harper! Halika na, kailangan natin ng lahat para sa susunod na plano!"

Napatalon ako sa gulat, at sabay kaming napatingin ni Harper kay Yukiro. Para bang wala siyang pakialam sa kabigatan ng sitwasyon. Laging ganun si Yukiro—palaging positibo, laging may pangungulit.

"Bakit ka ba lagi kang maingay, Yukiro?" tanong ko nang pabiro, pilit itinatago ang pag-aalala ko sa likod ng mga salita.

Ngumisi siya, "Siyempre, kailangan natin ng konting saya sa lahat ng ito, di ba? Tsaka... maganda ang plano ko. Hindi kayo magsisisi."
Y
Habang sumusunod kami kay Yukiro palabas, hindi ko maiwasang isipin ang kahinaan ko bilang prinsesa ng Crystalheart. Pakiramdam ko, hindi ko magagampanan ang inaasahan ng kaharian ko, lalo na ngayon na mas seryoso na ang mga pangyayari sa Shine Academy. Pero, sa kabila ng lahat ng ito, may isang maliit na tinig sa loob ko na nagsasabing kailangan ko lang magtiwala—sa sarili ko, at sa mga kasama ko.

"Aviana, kaya mo 'to," bulong ko sa sarili ko habang papunta kami sa bagong pagsubok na naghihintay.

Kahit ano pa ang susunod, sisiguraduhin kong mas magiging handa ako.
_________________________________________

Habang naglalakad kami papunta sa susunod na pagsubok, ramdam ko ang kaba sa bawat hakbang. Alam kong mahalaga ito—ang susunod na plano ni Yukiro ay maaaring magdala sa amin ng mga sagot, o baka lalo pang magdulot ng kalituhan. Pero, kahit gaano pa kalakas ang tibok ng puso ko, hindi ko ito ipapakita. Sanay na akong itago ang tunay kong nararamdaman, kahit pa sa loob ko'y naguguluhan na ako.

"Aviana, okay ka lang ba?" tanong ni Amara, bigla niyang hinawakan ang braso ko. Ramdam ko ang sinseridad sa kanyang tanong, at kahit pa gusto kong magpakita ng tapang, hindi ko maiwasang ngumiti ng tipid.

"Oo naman, Amara," sagot ko, pilit na masaya ang boses ko. "Kaya ko 'to."

Ngumiti si Amara, pero alam kong hindi siya ganap na kumbinsido. Siya na naman, laging nagmamalasakit. Minsan naiisip ko, paano niya nagagawa iyon? Palagi siyang kalmado at malakas, samantalang ako, lagi na lang kinakain ng pag-aalinlangan.

Pagdating namin sa isang malawak na clearing, nandoon na sina Wyatt, Presley, Aislynn, Maeve, at ang iba pa. Nakatayo si Yukiro sa gitna, na para bang naghahanda ng isang malaking anunsyo.

"Ano na naman kaya ang naiisip nito?" bulong ni Presley sa akin, halatang hindi niya alam kung seryoso ba ang plano ni Yukiro o isang malaking kalokohan na naman.

"Siguro kahit siya hindi niya alam," sagot ko nang pabiro. Pareho kaming natawa, pero alam namin na ang lahat ng ito ay may mas malaking kahulugan.

Tumayo si Yukiro sa isang bato, mukhang nag-eenjoy sa atensyon ng lahat. "Okay, mga kaibigan! Handang-handa na ba kayo sa isang bagong laro?"

Napairap si Vaughn, na nakatayo sa tabi ni Yukiro. "Yukiro, hindi ito laro. Kailangan nating seryosohin ang mga nangyayari."

Ngumiti lang si Yukiro. "Oo na, Vaughn. Pero minsan, ang mga seryosong bagay ay mas madaling harapin kung medyo nilalaro natin, di ba?"

Ramdam ko ang tensyon sa hangin. Alam ko na seryoso ang sitwasyon, pero si Yukiro ang klase ng tao na palaging nakakakita ng liwanag sa gitna ng dilim. Minsan naiinggit ako sa kanya—ang kakayahan niyang gawing mas magaan ang mga mabibigat na bagay.

Habang nagsisimula si Yukiro sa kanyang plano, naramdaman ko ang malamig na hangin sa paligid. Parang may kakaiba sa lugar na ito, isang bagay na hindi ko maipaliwanag. Ang enerhiya nito ay tila naiiba sa mga naramdaman ko noon.

"Aviana," bulong ni Akiro, na biglang lumitaw sa tabi ko. "Nararamdaman mo ba 'yon?"

Tumango ako. "Oo. Parang may kakaiba sa hangin. Hindi ko masabi kung ano, pero... iba."

Tumahimik si Akiro, tila nag-iisip. "Ang lugar na ito, may koneksyon ito sa mga misteryo ng Shine Academy. Kung tama ang hinala ko, dito tayo makakahanap ng mga sagot tungkol sa mga nangyari sa'yo... at sa lahat ng nakaranas ng kakaiba sa labirinto."

Napakagat-labi ako. Hindi ko inasahan na magiging ganito ka-seryoso ang lahat. Pakiramdam ko, palapit na kami sa katotohanan, pero hindi ko pa rin maiwasang matakot sa kung ano ang maaaring malaman namin.

"Okay, magsisimula na tayo!" sigaw ni Yukiro, na para bang lahat ng usapan ay natapos na. "Ang susunod nating hakbang ay makipag-ugnayan sa... lugar na ito." Ngumiti siya, sabay tingin sa akin. "At alam kong si Aviana ang magiging susi at si Everett"

Nagulat ako. "Ano? Ako?" sabay namin dalawa sabi ni Everett

Tumango si Yukiro. "Oo, Aviana kayo. Ramdam ko ang koneksyon mo sa lugar na ito. At kailangan namin ang tulong mo para magtagumpay ang plano."

Napalunok ako. Hindi ko inasahan na magiging ganito kalaki ang papel ko. "Paano kung hindi ko kaya?" bulong ko, takot na takot sa ideya ng pagkabigo.

"Hindi ka nag-iisa," sabi ni Yukiro, na ngayon ay seryoso na. "Nandito kaming lahat para tulungan ka."

Tumingin ako sa mga kasama ko. Nakita ko ang mga mata ni Wyatt, seryoso at puno ng tiwala. Si Amara, nakangiti at may katiyakan sa kanyang tingin. Si Aislynn at Maeve, parehong naghahanda para sa kahit anong mangyari. Lahat sila, handang sumuporta sa akin.

Huminga ako ng malalim at tumayo nang matuwid. Kailangan kong magtiwala—hindi lamang sa kanila, kundi pati na rin sa sarili ko.

"Sige," sabi ko, kahit na naroon pa rin ang takot sa puso ko. "Subukan natin."

At si Everett ang una niya pinakilos, dahil sa kapangyarihan ni Everett na hangin.

At sa oras na iyon, alam kong kahit anong mangyari, hindi ako nag-iisa.