HARRY POTTER VE YENİLER İHTİYAÇ ODASINDA

VİLLA' NIN SIRRI

Gece yarısı, James, Arol, Ned ve Den ayağa kalktı. Gorunmezlik pelerinini üzerlerine geçirip yürümeye başladılar. İhtiyaç odasına doğru yürümeye başladılar. İhtiyaç odasına geldiklerinde kapinin önünde durdular. Kapı, onlar dokunmadan açıldı ve bir karalti kapının önünde belirdi. Yine mi diye içinden geçirdi James geçen seferki olayları hatırlayarak. Kapıdan çıkan kişi hızla koştu. Ve daha bir adım atmisken yere düştü. Gorunmezlik pelerini kaymisti. James sesine efsunlu bir hava vermeye çalışarak sordu.
" Sen kimsin? " Yanıt gelmedi. Karanlıkta hiçbir şey goremiyorlardi. James asasini çıkardı.
" Lumos." Asayi karaltiya dogrulttu ve Villa'yla karşılaştı.
" Villa senin burda en işin var? "
" Asıl sizin ne işiniz var? "
" Sana ne! "
" Eminim Mcgonall' a da aynısını soylersin. "
" Cezaya kalmak istemiyorsan çeneni kapalı tut Villa. Çünkü buraya gelerek sende suç işledin."
" Ben gelmek zorundaydım."
" Bizde gelmek zorundayız. Ama çok merak ettim ne işin var? "
" Ben bir, ben bir v..."
" Birisi geliyor kacalim. " Arol, koridorda bir karalti görmüştü. Hemen gorunmezlik pelerinini üstlerine orttuler. Hızla kaçmaya başladılar. Şişman Hanımı uykusundan uyandirarak yatakhaneye adeta daldılar. Villa koşarak kizlar yatakhanesine gitti.
Sabah, James Villa' nın yanına gitti. Rose, Albus ve Fred de onların yanında oturuyordu.
" Dün gece ihtiyaç odasında ne yapıyordun Villa? " Rose şok olmuştu.
" Bana söz vermiştin Villa! "
" Anlamıyorsunuz. Hiç biriniz bilmiyorsunuz. " James, Villa' nın gözlerine baktı. Yaşlarla dolmuştu ama içlerinde derin bir pişmanlık ve hüzün fark etti. Daha dikkatli bakınca, kızın sırlar altında ezildiğini fark etti. Villa yerinden kalktı ve uzaklaştı. James de peşinden.
" Villa bekle. " Villa adımlarını hızlandırdı. Ama James, onu kolundan sıkıca kavradı.
" Sırrın ne Villa? Seni bu kadar yakıp bitiren ne? " Villa acı acı güldü.
" Hiç kimse bilmemeli."
" Neden? "
" Ben bu sır yüzünden çok fazla şey kaybettim. Daha fazlasını kaybedemem. " Yaşlar yanagindan süzülüyordu.
" For this is the end." Muhteşem bir sesi vardı.
" Villa muhteşem bir sesin var."
" Sen öyle san." Yüksek sesle tiz bir çığlık attı. Yakınlarında duran bardak kırıldı. Biraz daha yükseltti. Etraflarindaki camlar sallanmaya başladı. Villa ağzını kapattı. James sırrı öğrenmişti.
" Sen bir villi sin. "
" Aynı zamanda ben bir katilim. " Neler söylüyordu bu kız? James buna inanmadı.
"Ne demek istiyorsun? "
" Ben çok küçükken, bir fare gördüm. Korktum ve çığlığı bastım. Kardeşim, yeni doğmuştu. Yan odada yatıyordu. Bütün camlar onun üstüne düştü. Sesleri duyunca odaya geldim ve... Ölmüştü. Kendimi hiç bir zaman affetmedim. " James donmustu. Böyle bir şey beklemiyordu.
" Diğerleri bunu biliyor mu? "
" Hayır. "
" Bunu bilmeliler. "
" Hayır lütfen! "
" Seni korkutmamalilar. Bunu bilmeliler. "
" Her şeyi içime atıyorum sonra her gün ihtiyaç odasına gidiyorum. Orda istediğim kadar çığlık atabiliyorum. "
" Villa bunu bilmeye hakları var. "
" Hayır yok! " Sesi yükselmişti.
" Sır benim sirrim. Kimseye söyleyemezsin. " James ısrar etmenin faydasız olduğunu biliyordu. Soylemeyecekti. Soyleyemeyecekti.