ᦓꪮꪊꪶꪑꪖꪻꫀᦓ 𝓱𝔂𝓾𝓷𝓵𝓲𝔁

5. 𝔫𝔬𝔴𝔢 𝔴𝔰𝔭𝔬𝔪𝔫𝔦𝔢𝔫𝔦𝔞

zamknięci w niedźwiedzim uścisku nie chcieli sie od siebie oderwać, brakowało im swojej obecności, wspólnych wypadów wieczorami, wspólnych spotkań. Mimo iż Hyunjinowi było głupio bo zablokował młodszego,to i tak dopiero teraz zdał sobie sprawę jak bardzo za nim tęsknił.

Nowe wspomnienie,przytulenie sie z mlodszym po takim czasie,troska młodszego po takim czasie. To było cos super

Nie chcąc w końcu młodszy odsunął sie delikatnie i spojrzał starszemu w oczy,po chwili się odezwał.

Felix - Co ci się stało z oczami... Jezus drogi Jinnie.. - spojrzał na starszego oczami pełnymi troski.

Hyunjin - Błagam cię nie patrz... Nie chciałem byś był zawiedziony tak jak wyglądam.. - odwrócił twarz lekko w prawo i ujrzał patrząca sie na nich babcie.

Natychmiast starszy się odsunął i kompletnie obrócił się w strone babcii mówiąc cicho ostatnie słowo

Hyunjin - Pogadamy potem...

Gdy miał już iść w stronę babci,starsza kobieta się odezwała...

Babcia - Hyunjin słoneczko,chodz na obiad. Obudź swojego przyjaciela i przyjdz - Uśmiechnęła się ciepło. - Ty Felix taksamo chodź,wiesz ze jesteś miło widziany.

Starszy zrobił tak jak poleciła mu babcia i poszedł w strone auta, otworzył drzwi i wypuścił szczęśliwa Kkami a następnie spojrzał smutny na Jeongina.

Hyunjin - Stary kurwa,miałes racje,że wyglądam jak trup...

Po chwili młodszy wyszedł z auta i poprawił włosy, nagle chytrze się uśmiechnął.

Jeongin - Mogę i tak Ci skopać dupę? Zawsze chciałem to zrobić - Uśmiechał się robiąc oczy szczeniaka.

Hyunjin - Tylko spróbuj a cie zabije!!! - Zaczął uciekać w strone domu babci wiedząc że młodszy zaraz poleci za nim.

Chłopcy zaczeli sie gonić biegnąc w strone domu, zapominając o Felixie ktory stał i wpatrywał sie w to co robi starszy. Nie wiedział co sądzić, cieszyć się, że starszy ma przyjaciela? Albo być zazdrosny bo został zamieniony?

Hyunjn - Babciu!! Jeongin mnie bijeee!!! - Krzyknął zdesperowany.

Jeongin wiedząc że nie wybrnie z tej sytuacji po prostu zrobił szczenięce oczy i po chwili poczuł obok siebie kogoś innego,Felix zdążył już wejść do domu i ściągnąć buty.

Jeongin - Cześć,jestem Jeongin,przyjaciel Hyuna - Uśmiechnął sie miło podając rękę.

Felix - Jestem Felix, również mi miło - Wysłał jak zwykle swój promienny uśmiech.

Następnie cała rodzina usiadla przy stole. Po lewej stronie stolu siedziała babcia a po prawej Felix,Hyunjin i Jeongin. Natomiast Rodzice Hyunjina siedzieli na bokach. Atmosfera byla dziwna,nikt nie wiedział co mówić. Po chwili Dziadek przyniósł na stół obiad, były to standardowe ziemniaki,schabowy i buraki. Każdy nie wiedząc co robić zaczął jeść oprócz Hyunjina ktory po prostu dubał w talerzu.

Nie, że się głodził. Jedzenie go obrzydzało a ostatnio zamiast "jedzenia" widział same cyferki. Sam jeszcze nie wiedział co to oznacza ale wiedział, że nie da rady zjeść.

Po chwili nie uszło to uwadze babci która postanowiła zapytać.

Babcia - Hyunjin słoneczko,nie smakuje ci? jakis taki slaby jestes - Podniosła głowę i uśmiechnęła sie z troską,w tym momencie każdy spojrzał sie na Hyunjina.

Tego chłopak najbardziej nie chciał, żeby ktos zauważył, że nie je. Chociaż w pewnym sensie wiedział o tym Jeongin bo mógł już to zauważyć.
Gdy widział jak każdy sie na niego patrzy chciał uciec. Ale wiedział, że musi coś powiedzieć ale głos mu utknął w gardle. Nagle poczuł rękę na kolanie, była to ręką Jeongina który po chwili sie odezwał.

Jeongin - Spokojnie proszę pani,Hyunjin jadł w czasie jazdy wiec zapewne nie jest teraz glodny - uśmiechał sie pocieszająco. Hyunjin wiedział, że będzie czekała go rozmowa. Jednak był wdzięczny młodszemu.

Hyunjin - Przepraszam babciu, jadłem w czasie jazdy i po prostu nie jestem glodny. Um,wyglądam tak słabo bo sie po prostu nie wyspałem. - Uśmiechnął sie pocieszająco.

Następnie rodzina znów zaczęła jeść i zaczął sie jakis losowy temat.

Babcia - To jak sie słoneczka poznaliście? Nie pamiętam, żeby Hyunjin kiedykolwiek o tobie opowiadał

Hyunjin - Babciu,on sie mnie uczepił jak rzep! Doslownie znam go od mozna powiedzieć... Dwóch miesięcy... A on juz od pierwszego dnia wszędzie za mną chodził.

Jeongin - Ale to ty nie miałeś z tym problemu,po prostu cię wysłuchiwałem gdy olivia z tobą chciała byc w zwiaz.... - Nie dokończył bo zakrył mu buzie Hyunjin

Starszy spojrzał na Młodszego morderczym wzrokiem ale i tak już cała rodziną wiedziała o co chodzi.

Felix - Czyli miałeś dziewczynę tak? - Zapytał zamyślając się.

Hyunjin - Nie miałem! To po prostu Ina gada głupoty...

Babcia - To kiedy ją poznamy? Chodzi z tobą na ten sam kierunek? W ogóle na co ty poszłeś?..

Hyunjin - Ja jestem na rzezbiarstwie,ale ćwiczę też taniec i rysowanie a Jeongin jest na malarstwie ale chodzi na zajęcia z rzeźbiarstwa. - Powiedział zakrywając swoja twarz,nigdy nie lubił się chwalić.

Jeongin - Powiem pani tak w tajemnicy,Hyunjin naprawdę dobrze tańczy, będzie miała pani z kim tańczyć na weselu - uśmiechnął sie chytrze.

Dziadek po prostu się przyglądał a mama poszła umyć talerze,tata natomiast poszedł zapalić. Przy stole siedzieli w piątkę i czasem ale nie zawsze chętnie rozmawiali na jakieś tematy.

Babcia - A ty Felix słonko? Na co chcesz iść?

To pytanie sprawiło, że najmłodszy w końcu mógł sie odezwać. Jednak Felix nie wiedzial co chce robić. To było przykre ale prawdziwe.

Felix - Jeszcze nie wiem.. Cos wymyślę jeszcze - Uśmiechał sie lekko.

Babcia - A jak tam wasz kontakt? Pisaliście ze sobą przez te parę lat? Tak sie dobrze przyjaźnicie.

To sprawiło, że każdy zamilkł,Jeongin nie mógł sie odezwać, a Felix i Hyunjin nie wiedzieli co powiedzieć. Hyunjin postanowił jednak uciec bez odpowiedzi.

Hyunjin - To ja pójdę na chwilkę do łazienkiii.. Zaraz wracamm... - Poszedl szybko ale nie za szybko,nie chciał wracać i kontynuować tematu.

Siedząc w łazience na muszli i po prostu przeglądając social media nagle do lazienki wszedl mu Felix,Starszy odrazu sie wystraszył.

Hyunjin - Ej uważaj!! A jakbym się załatwiał? - spojrzał lekko zły na mlodszego.

Felix - Nie przesadzaj,musimy pogadać.

Czyli jednak rozmowa będzie obowiązkowa.