GÖLGE

58.BÖLÜM "Gölge olmadan ışıkta olmaz."

Selam sevgili okuyucularımmm ❤️ Bir süredir paylaşım yapmıyordum ama sizi çok beklettiğimi fark ettim. Hazır finale de az kalmışken artık bölüm paylaşmak istedim. 🥰❤

Lütfen bölüm hakkında ve kitabın gidişatı hakkında yorum yapmayı unutmayınız düşünceleriniz benim için önemli..🥰❤

Ve birde lütfen oy verinizz sizi seviyorumm❤️

Saye ve Sungur'un annesinin sağlık kontrolünden sonra karakola götürülmüşlerdi. Saye bir sürelik sessizlikten sonra bu ortamı özlediğini fark etti. Seçkin Özen'in ise tutuklandığını duymuştu. Onu gidip görmek için can atıyordu. İfadeleri alındıktan sonra karakolda onun biraz daha kalması gerekiyordu. Sungur'un annesi eve gidebilirdi. Ama orada yıllardır kaldığı için evde bir doktorun ona bir süre yardımcı olması gerekiyordu. Sungur ona özel doktor tutmuş evde hazır bir şekilde bekliyordu. Saye ise Seçkin Özen'e yaptığı saldırıdan dolayı bir kere daha ifadeye alınacaktı. Hakkında suç duyurusu vardı. Aren ise yanında bunu en hafif şekilde atlatacaklarını söyleyip duruyordu.

Dışarıda Saye'yi bekleyen insanlar onun tutuklanmasının haksızlık olduğunu söyleyip asla böyle bir şey olmaması gerektiğini ve kardeşini kurtardığını söyleyip duruyorlardı. Aren koridorda durmuş camdan bakarak "Büyük bir kalabalık var." Dedi. "Seviliyorsun."

Saye sadece gülümsemekle yetindi. Hâlâ birçok şeyin şokundaydı. Plan öyle hızlı işlenmişti ki kendini aptal gibi hissediyordu. "Unutamadığım bir halin var." Dedi Aren yanına gelip oturarak. "Hangisi?" Öyle çok an olmuştu ki Saye hangisi olduğunu tahmin bile edemiyordu. Ayrıca Aren'inde çok günahını almış ve ona güvenmemişti bu yüzden de kendini suçlu hissediyor ve onun yüzüne bile bakamıyordu. Bunu anlayan Aren "Bana bakarsan söylerim." Dedi. Saye ona bakmak için kafasını çevirirken kaşlarını çattı. Yüzüne hüzünle baktı.

Siyah gözlerine gözlerini dikti. Mutluluktan gözlerinin içi ışıl ışıldı. Uzun süredir ona bu kadar yakın olmadığını hatırladı. "Sana bu kadar yakın olmayı özlemişim." Dedi Aren.

"Hangi an unutamadığın halim?" diye sordu Saye heyecandan devrik cümle kurmuştu. Aren'in gözlerine bakmak ona karşı hissettiği ama uzun zamandır unuttuğu duyguları hatırlatmıştı. "Kardeşinin yaşadığını öğrendiğin halin." Dedi Aren. Sanki o güne gitmiş gibi uzun uzun dalmıştı. Saye de düşününce aslında çok yakın bir zamanda öğrendiğini ama yıllar olmuş gibi hissetti. O zaman Niranla onun evindeydi ve Aren birden kapıyı yumruklamıştı. Saye bir an Aren'in yanında Seçkin Özen de var sanmıştı. Aren birden içeri girerken Niran onu durdurmuş ve ona bir yumruk atmıştı. Sonrasında Aren kendini açıklamaya çalışırken onu dinlemedikleri için birden bağırarak

"Gaye hayatta!" demişti. Saye şaşkınlıkla öfke arasında gidip gelmiş Aren'e dalga geçtiği için bağırmıştı. Aren de olanları anlatmıştı. Seçkin Özen telefonundaki bir uygulamadan sürekli bir yeri izliyordu Aren ilk başta oranın iş yerleri olduğunu sanmıştı ama sonrasında ev olduğunu düşündüğü bir yerde gördüğü iki kadın kafasında takılı kalmıştı. Ne yapıp ne edip onu izlemenin ve fotoğrafını çekmenin bir yolunu bulmuştu. "Bana inanmıyorsan fotoğrafa bak." Diye Sayeye fotoğrafı gösterdiğinde Saye hem delice sevinmiş hem korkmuş hem öfkelenmişti. "Sende her duyguyu gördüm o zaman." Dedi Aren. "Hepsini tek tek yaşadın."

"Saye Hanım ifadeye." Dedi genç ve kaslarından dolayı dar gelen üniformasıyla seslenen polis memuru. Saye o anı hatırladığı için gözleri yaşla dolmuştu. Ağlamasına engel olarak yerinden kalkıp ifadeye gitti.

İfadeden çıktığında gözleri yaşlı bir haldeydi orada biraz kalmak bile Sayeyi delirtecek cinstendi. Kardeşinin aylardır diğer kadının ise yıllardır kalmış olmasını aklı almıyordu. Bu arada karakolun girişinde uzun zamandır görmediği ama görünce anında köpek görmüş kedi gibi hissettiren anne ve babasını gördü. Annesi tüm o tiksindirici oyunculuğuyla "Saye'mmm. Kızım.." diyerek kollarını açmış ona gelirken Saye birden durdurdu onu. Yalandan iki göz yaşı, akmış gibi gösterilen makyajla Saye onun bu basit oyununa kanacak birisi değildi.