Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.
Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar.
"...
Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar.💃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
Yazar, Ağzından
Karanlık; aydınlık öncesi var olan, son çıkış noktasıdır. O öyle bir kuvvettir ki içinde sakladıklarını isterse tek bir saniyede isterse de yıllar sonra çıkartır. Karanlık, her sakladığı sır gibi güneşi koynunda saklıyordu. Zamanı geldiğinde aydınlanıp gerçeği çıkartması için...
Çakmak gözlerine sis bastırmıştı, Mete yüzbaşının. Parmak boğumları direksiyonu sıkmaktan beyazlaşmış, çenesi ise hâlâ gergindi. İki saat önce Mete evin önüne arabayı çekmişti fakat inatla inmiyordu. Ne yapacağını ve çıkacak sonuçları düşünüp duruyordu. Ağırca bakışlarını yan koltukta uyuyan Eyşan'a çevirdi.
Ne demişti kadın?
"Zamanı geldiğinde bunu senin yapmana izin vereceğim."
Mete, burnundan alaylı bir nefes verdi. 'Onu öpeceğimi düşündü.' diye söylendi içinden ve sonra da bakışlarını tiksintiyle kapıya çevirdi. 'Rüyasında bile göremez.' dedi ama bilmiyordu kaderi, tesadüfleri.
Kapıyı açtı, arabadan indi. Yan koltuğun kapısına ulaştığında açtı ve Eyşan'ı istemeye istemeye kucağına aldı. Eyşan, bir anda kollarını boynuna doladığında dişlerini sertçe birbirine sürttü, ayağıyla kapıyı kapattı. Ezbere bildiği apartmana girdi, kapının önünde durdu. Kadını tek kolunda tutmaya devam ederken elini pantolona soktu ve anahtarı çıkarttı, 'Lanet.' dediği eve girdi. Tek odası olan evin yatağına kadını yatırdı ardından doğrulup derin bir nefes aldı.
'Şimdi.' dedi içindeki öfke. 'Öldür gitsin.'
'Hayır.' dedi içindeki devlet. 'Her ne olursa olsun o, şu an bir sivil.'
Kaideler daha baskın geldi ve elini ceketinin cebine soktu. Daha önceden hazırladığı kağıdı Eyşan'ın yanındaki yastığa koydu. Elinde tuttuğu çakıyı açıp yastığa bastırdı. Keskin kenarında parlayan 'M.M.Ç.' yazısı ondan kadına bir hediyeydi.
'Günü geldiğinde bununla kendi boğazını kesecek.' diye düşündü ve cama doğru yaklaştı. Açık camın pervazına ufak tefek zorlama çizikleri bıraktı, geriye çekildi. Bedenini sürükleyerek evi terk etti.
Karanlık; gün ışığını serbest bıraktığında, sakladığı sırrı ortaya çıkartacaktı.
