XXVII - ÖFKENİN KRİZ UYKUSU

27 3 0
                                    

Helüü, ben geldim. Bölüm sonu aşağıda buluşalım.

Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar.

Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm Şarkıları;

Kırmış Kalbini, Duman

Oy Beni Vurun, Öykü Gürman

Erkekler Ağlamaz, Nilüfer & Şebnem Ferah

Ne Ağlarsın, Cem Adrian

Gangsta Paradise, Coolio

Gangsta Paradise, Coolio

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

🕊️

XXVII

5 Mart 2022 / Şırnak

Asena Eyşan Boduroğlu, Ağzından

Zaman, uçsuz bucaksız bir evren gibiydi. Akrep ve yelkovan o evrenin içinde sürüklenip giderken elimizden hiçbir şey gelmiyordu. Kare fayansın soğuk yüzeyine dalıp gitmiş bakışlarımı Caner ve Lara'ya çevirdiğimde, derin bir nefes verdim. Caner uyanmıştı ve yalnızca bir kez Mete'yi sormuştu. Ne yapacağını ve ne düşüneceğini biliyordu. O yüzden üzerinde durmamıştı.

Yüreğimdeki sıkıntı gittikçe ağırlaşırken gözlerim yeniden fayanslara döndü. Bizler, sınırları belli, sabit bir ölçüye hapsedilmiş o karenin içindeydik. Çilingir ve Mete, o karenin dışına çıktıklarında, ben o sınırları aşamamıştım. Aradığımda ya telefonuma cevap vermiyor ya da sessize alıp beni bekletiyordu.

Barış'a gelen bir telefonda Mete'nin, Caner'in uyandığını hissederek 'Uyandı mı?' diye sorduğunu duyduğumda içimdeki hislere engel olamamıştım. Ona olan merakım, o an katlanarak artmıştı.

Soldan gelen adım sesleriyle Barış, elindeki tepsiyle odaya girdi ve Caner'e gülümsedi. Lara, oturduğu yerden kalkıp yanındaki tekerlekli masayı Caner'e yaklaştırdı. Barış, Caner'in arkasına bir yastık koyup dik durmasını sağladığında Caner'in yüzü buruştu ama hızla toparladı.

GÜVERCİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin