Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.
Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar.
"...
Helüüü, ben geldim. Aşağıda görüşelim, birtakım önemli konuşmam var okumanızı istiyorum. Oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayın, keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkıları;
12, Fahir Atakoğlu
Light of the Seven, Ramin Djawadi
Zor, Güneş
Madem, Dolu Kadehi Ters Tut
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
XXXI
12 Ocak 2016 / Anıtkabir, Ankara
Selçuk Turalı, Ağzından
Anıtkabir'e doğru yürürken, ayaklarımın altında ezilen karların çıkardığı o hafif çıtırtıyı dinliyordum. Göz alabildiğine beyazla örtülmüş bir dünya vardı önümde. Atatürk'ün mozolesini çevreleyen o heybetli sütunlar, karla kaplanmış çatılarıyla sanki daha da ağırbaşlı görünüyordu.
Gök, gri bir battaniye gibi üzerimize serilmişti ancak bu grilik, karın saf beyazıyla bir tezat oluşturup görüntüyü büyülü bir manzaraya dönüştürüyordu.
Hava soğuktu ama tuhaf bir huzur vardı içimde. Rüzgâr, mozole önündeki bayrak direğinin çevresinde dönerken, sanki Atatürk'ün kalbinden gelen bir nefes gibiydi; nazik ve sarsılmaz.
Asena, yanımda sessizce yürüyordu. Buz gibi rüzgâr yüzünü kızartmış ama gözlerindeki kararlılığı daha da belirginleştirmişti. Alperen biraz ileride, merdivenlerin başında durmuş, etrafı izliyordu.
Bir an gözüm, mozoleye çıkan yoldaki çam ağaçlarına takıldı. Kar, dalların üzerine öyle bir şekilde yığılmıştı ki sanki ağaçlar bembeyaz birer asker gibi sıralanmış, Atatürk'e saygı duruşunda bulunuyorlardı.
"İnsanın buradan gidesi gelmiyor be Selçuk."
Asena'nın cümlesiyle adımlarımı durdurdum. Durup bana baktığında kaşlarımı çattım.
