Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.
Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar.
"...
Ağlayan bir kadın gördüm ruhumun ta en derinliklerinde, bana bakıyordu yüzü. Bir şeyler söylemeye çalışıyordu ama dudakları o kadar sıkı kapanmıştı ki açamıyordu. Gözleri, yağmur sonrası çamurlaşmış toprak gibiydi. O balçık, kirli çamurda adım izleri görüyordum. Hayatında yer edinmiş olan insanların ayak izleri...
Yürümeye çalıştım, yaklaşmak istedim. Titreyen bedenine sımsıkı sarılıp üşümemesini sağlamak istedim. Ellerimi kesilmiş saçlarına yaslayıp okşamayı diledim. Parmak uçlarım bir ateşken, onun gözlerinden akan yaşla sönsün istedim. Ben, bugün ilk defa, öldürdüğüm bir kadının, yeniden canlanmasını istedim.
Bana, benim gibi baksın, istedim.
Ateşiyle, her bir yanı kavururken yalnızca biri için yansın istedim. Kalbi, bir kişi için atarken, kırk yerinden vurulsun istedim. Yeniden ve tekrar aynı yaraların üzerinden geçmesini izlemek istedim. Savrulduğum noktada uçmadan durmasını bekledim. Bir rüzgâr olduğunu hayal ettim.
Yanan bir mumu söndürürken, yanan odun ateşini harlamasını istedim.
İçimin öfkesini alsın götürsün, götürürken de orada yeni bir ateş yakmasını diledim.
Kanatları kırılmış bir kuşun yaralarına merhem, yoluna yol olsun, istedim.
Uçursun, götürsün beni yaralarımdan saklandığım bir yere. Orada beni tedavi etsin ve yeniden uçursun beni göğün semalarına. Her kanat çırpışımda yine acısın yaram, yine yansın her bir telim ama hiç durmadan kanat çırpmaya devam edeyim.
Sonunda, Güvercin'i öldüreceklerini bile bile, uçayım.
Yeter ki;
Vatan sağ olsun.
ASENA EYŞAN BODUROĞLU
Huuuh.
2. Kitabımızdan, Eyşan'ın ağzından bir kesit. Çok yakında geri dönüyoruz.
