I was never yours (s2)

Chapter 27

Past

“Anak,” Usal niya pag kita niya sakin.

I just rolled my eyes. Umiwas ako para hindi ko ulit siya madali.

“Kiel,” Tawag niya sakin kaya napa hinto ako sa pag lalakad.

Marahas ko siyang hinarap. “What?”

“Pwede ba tayong-”

“I'm busy, sorry.” I cut her off. Wala akong balak makipag usap sa hindi ko kilala. At wala akong balak na kilalanin siya, she's not my Mom. At hindi yon mangyayari.

Mag lalakad na sana ulit ako pero nag salita nanaman siya.

“Sandali lang naman, ka- kahit isang- isang oras lang.” Nauutal n'yang saad. I looked at her from head to toe.

“Sorry, I can't give some time.”

“Anak,” Tawag niya sabay hawak sa kamay ko.

Inalis ko agad ang kamay niya na naka hawak sakin.

“May sasabihin lang si Ma-”

“You're not my mother.” Putol ko sakanya. And never!

“Talaga bang ganyan kana sakin? Hindi mo na ako kikilalanin?” Her tears are like a waterfall, hindi tumigil sa pag tulo.

“Alam mo noon, nung hindi alam ng Daddy mo na binigay kita. Hindi siya nanggugulo satin.” Pag kukuwento niya. I looked away. Nakinig ako sa mga susunod niyang sasabihin.

“Masaya tayong dalawa, tayo lang dalawa. Nag lalaro tayo sa playground, bumili tayo ng ice cream, kahit walang wala ako, para sayo. Ginagawa ko ang lahat.” He held my hand once again. Hinayaan ko na lang iyon na naka hawak.

“Anak, kaya ka nakuha ng Daddy mo sakin dahil nag kasakit ka. Hindi ko gustong malaman niya ang tungkol sayo. Pero dahil wala akong pampagamot sayo, lumapit na ako sa ama mo,” Napa tingin ako sakanya dahil lumuhod siya sa harap ko.

“Anak, sorry. Patawarin mo ako, sa mga araw, linggo, buwan, at taon na hindi mo ko kasama. Nakikiusap ako sayo... sumama kana sakin, a- ayokong nakikita ka sa ibang bahay na iba ang kama mo. Na hindi ka tinatrato ng maayos.”

She knows about that? Stalker ba'to?

“Magiging mabuting Ina ulit ako sayo, pangako.” She wipe her tears.

Pinag titignan na kami dito, kanina pa. Pero hindi ko siya mapigilan.

“I don't need you, okay? I have a mother, and it's Mommy Cheska. Not you.” Inalis ko ang niya.

“Anak, paniwalaan mo ako. Ako ang nag luwal at nag palaki sayo ng anim na taon-”

“I'm not believe in you! You're not my Mom, hindi ikaw ang Mommy ko. Kasi yung Mommy ko mahal ako, hindi niya ako pinag palit sa pera at sa materyal na bagay. She loved me so much. Hindi ikaw ang nanay ko. Sinayang mo lang yang luha mo sakin.” Tinalikuran ko siya. Pag labas ko ng Cafe tsaka lang tumulo ang luha ko. She's the woman in my dreams.

Siya yung lagi kong napapanaginipan. Every time I cried, she was there for me. Napa hawak ako sa dibdib ko. I'm not sorry if I say those words to her. But that's true. Daddy says that to her several months ago. Pwera pa yung naalala ko.

Pinigilan kong umiyak. I take a deep breath at pinunasan ko ang luha ko.

“Ms. Celine, lasing kana.” I looked up. Ang blurred ng paningin ko. Hindi kk makita ng maayos kung sino yung naawat sakin. But I'm sure na dito sila nag tatrabaho sa bar namin.