I was never yours (s2)

Chapter 31

Struggle

Nababa lang ako pag gusto ko na kumain. Walang nangingialam sakin. Hinahayaan nila ako pero alam kong naka alalay sila sakin.

Bumaba ako para kumuha ng cookies at gatas. Ayun yung trip kong kainin ngayon. Pangalawang beses ko palang na lumabas ng kuwarto. Ni sulok ng bahay namin ay ayaw kong tignan. Naaalala ko ang gagong yon! Lalo na sa kwento ko.

Iinom palang ako ng gatas ay biglang umangat ang sikmura ko. Wala na nga akong kinakain, nasusuka pa ako?! Fvck!

Halos laway lang ang mga naisuka ko, dahil wala naman akong kinakain.

"Celine, okay kalang ba?" Hawakan palang ako ni ate Helga ay lumihis na ako.

"I'm fine, okay? Don't touch-"

"Ohh, dahan dahan." Saad ni ate Helga dahil muntik pa akong bumagsak.

"Get off me!" Sigaw ko.

Last thing I knew, ate Helga was screaming.

When I opened my eyes, it's all white. Oh mas okay sana kung langit na to. Pero hindi nakita ko kasi agad ang naka turok sakin. Naka dextrose lang naman ako dito.

"Celine, don't move. Ano kaba?" Pinahiga agad ako ni Mommy.

"I wanna go home, Ma! Please, let's go!" Pag pupumiglas ko.

"Hindi nga pwede, wala pa yung result ng examine mo."

"What to me ba? Sana hinayaang niyo na lang ako."

"Are you hearing yourself, Celine?! At kung mawawala ka? Pano kami?"

"Mommy, mabubuhay parin kayo. Ayoko na sa mundong to!" I don't even think na mabubuhay pa ako.

Mag sasalita pa sana si Mommy pero may kumatok ng dalawang beses at bukas ang pinto.

"Pia? What happened to my daughter?" Tanong agad ni Mommy pag kakitang pag kakita kay Tita Pia.

"I don't know how to say this, Ate." Panimula ni Tita.

"Ano nga?! Sabihin mo, para maagapan na agad!" Naluluhang Sabi ni Mommy.

Maaring meron akong sakit, hindi ako kumakain. Kakain man ako pag gusto ko lang. Like isang araw lang sa loob ng isang linggo, and nakakaya ko. Kasi ang nasa isip ko ay puro galit! Nag sisi ako na siya ang pinili ko! Now my Dad blame me for everything!

"Ate, Celine... is...-"

"What?! Pia!" Sigaw ni Mommy.

"She's... two months pregnant. And she need to eat for the baby, need a rest. Please Celine, for your baby."

Para akong nabingi sa narinig ko. Ako? Bu- buntis?! Hindi pwede!

Sunod sunod akong umiling. "No no no no! Hindi pwede! Ayoko! Ayoko mommy! I will-"

"No! I k- keep natin yan!" Putol sakin ni Mommy.

"No! Ayoko! Ayokong maging isang Ina na wala manlang akong katulong mag palaki! Mommy, I'm not ready yet! Ayoko pa. Ayoko pa...." Mommy hug me so tight. Hindi pwede!

Two months? Halos buong buwan na yon ay hindi ako kumain! Tapos- tapos nabuhay pa rin tong batang to?! Ayoko pa, hindi ka pwedeng mabuhay! Dahil walangya ang Tatay mo! Ayoko sayo, ayoko sainyong dalawa!

"Anak, wala na-"

"Meron, kill this baby! Ayokong mag anak!" Sigaw ko at talagang nag wawala ako. Epekto ba to ng pina asa? Well siguro. Nawala yung mga plano namin sa buhay. Tapos mag baby pa?! No! Hindi ko bubuhatin tong batang to! Kahit anong sabihin nila Mommy. Hindi niya deserve na ako ang magiging mommy niya. Dahil wala siyang ama.

"Anak, kasalanan yan. Hindi mo pwedeng gawin yan, kung galit ka kay Arkin, kay Arkin lang. Wag mo nang idamay ang bata."

"Damay damay na!" Inalis ko ang ulo ko sa balikat ni Mommy at ang naka saksak saking dextrose. I ran outside. Nasakit rin yung tiyan ko. atvoarang may tumulo sakin. Nanghihina rin ang katawan ko. When I looked down, I saw a blood. Pero hindi ko yon pinansin, gusto kong mawala na lang kaming dalawa para walang babalikan ang hayup n'yang ama. I know that soon will be a year or a decade.

"Ah!" Daing ko dahil sobrang sakit na. Napa upo narin ako sa upuan. "Shit, if you'll die. Maybe Mommy will die too. I don't wanna lose you baby. But I'm- I'm sorry." I whispered to myself. When I opened my eyes I saw a nurse when injection on her hand. Agad kong kinuha yon ay itutusok ko na sana sakin pero agad akong napigilan ni Tita Pia.

Tumawag narin siya ng ibang doctor para may mag buhat sakin pabalik sa room ko.

"Talaga!" Boses agad ni Zia ang narinig ko.

"Good morning miss pregnant!" Bati agad ni Zia sakin. Kasama din niya ang ang kanyang baby girl na si Hannah.

"Tita nangnag was awake na, kiss her." Lumapit sakin si Zia buhat ang kanyang turning three years ago baby.

Hannah kiss me on my cheek. "So sweet, naman. Thank you." Nang hihina kong sabi.

"What will you say?" Tanong ni Zia.

"You're welcome, tata! Mommy look!" Ang bilis maiba ng topic. Iba ka Hannah. Tinuro lang naman niya yung dextrose na nasa kamay ko.

"Ikaw talaga, halat nalang pinansin mo. You want milk na?" Tanong ni Zia sa anak. Kala mo ay anim na taon na dahil ang talas talas mag salita.

"No, I don't like it. Tata nang, I want ice cream!" tuloy niya kay Jasmine. Nako, pag ang dalawang yan Ang mag kasama, spoiled na spoiled si Hannah.

How bout me? My baby? Is my was here pa ba? Naguguluhan ako.

"Okay baby, we will buy. But first. You need to drink milk first." Kinuha niya si Hannah kay Zia.

"But I don't want to go to sleep." Nag tawanan naman kami, hindi ako maka tawa ng maayos dahil ang sakit niya sa tiyan.

Sorry baby, Mommy didn't know that you're there na. Sana hindi tayo pinag palit ng daddy mo. And I'll make sure na hindi ka niya ka niya makikita kahit kailan.

"Hindi ka naman matutulog eh, mag milk ka lang. Kasi nga you don't eat rice kanina." Tinuro ni Jasmine ang mayabang tiyan niya.

"My tummy is full, tata." Nasagot pa talaga, mana sa ina.

"Hindi kaya, I heard your tummy na oh. Says, Hannah I'm hungry." Kiniliti ni Jasmine ang bilugang tiyan ni Hannah.

"No!" She's laughing so loud.

"Uhm.." Napa tingin ako kay Zia, ganon din si Jasmine ay Sandy.

"Jas, may tampo ka ba kay Celine?" Tanong ni Zia. Nilingon ko si Jasmine, but I looked away when she looked at me.

"No, I'm not mad naman sakanya. I know where she coming from."

:)