I was never yours (s2)

Chapter 30

the real world

After I gave him the car he decided to move. Nag rent siya ng house for the two of us. Buti na lang ay pinayagan ako nila Dad sa gusto namin ni Arkin. We moved together for almost a year na rin. Last year ko na at ako naman ang g-graduate.

"Love, here. Ito yung baon mo, ayokong bibili ka sa labas ah." Bilin ko sakanya. Pinag baon ko lang naman siya ng mga favorite foods niya. Merong apple, and grapes. Tapos rice and chicken adobo. I know how to cook na kaya. Mommy Cheska taught  me how to cook.

Niyakap niya naman ako mula sa likod. "Opo, Mommy ko. I will eat that all!" He said and gently kissed me on the cheek.

"Stop calling me Mommy! I'm not ready for that pa, okay?!" Naiinis kong sabi sakanya.

Natawa naman siya. "Bakit? Baby mo naman ako ah? Hindi ba? Okay, sige."

Napa kunot noo naman ako sa kaartihan niya. "You know what? let's go, ma l-late tayo eh." Ako na ang nag dala ng foods niya at siya naman sa bag ko.

"I will pick you up, wag kang uuwi mag isa? Got it?" Pag papaalala niya sakin. I just nodded.

"Yes Daddy, I love you." I kiss him on the lips. Bababa na sana ako pero pinigilan niya ako.

"What was that?" Kala mo ay hindi niya hindi niya narinig!

"I said po, okay. Take care po, Daddy. I love you so much." Ulit ko naman.

Hala siya?! He's blushing?! "Ang sarap para natawag non, Daddy. Sarap siguro non sa teka. Yung may tatawag saking daddy. Tapos mag susumbong siya kasi inaaway siya ng brother or ng sister niya."

Nag imagine pa nga si baliw! "Stop! Ayoko pa. Last year pa. Then work, then family. I promise, I will give you two kids."

Kumunot naman ang noo niya. "No, not two! I want five, or maybe six. Para naman may sab. Tapos dapat seven, kasi walang referee-"

"Tama kana! Ang layo na ng isip mo! Hindi ko kaya yang seven na hinihingi mo." Kinurot ko siya sa pisngi.

"Aray ko! Babe! Okay okay! Five? kaya mo?

"No! Hanggang dalawa lang tayo!"

"Ano! Four!"

"Two!"

"Okay! Three!"

Napa iling nalang ako dahil sa kukulitan niya. Kala niya naman siya ang mag hihitap at mag dadala ng nine months. Plus the hormones, the cravings, and the other fvck sickness!

"So, what's the big deal?! He's my friend, Arkin!"

"Friend? Kung maka dikit sayo kala mo linta!"

"Arkin, naman. You know our industry. We have public life-"

"I know! Pero pano mo nanging kaibigan yon? Sige nga?!"

Napa hawak ako sa noo ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Kanina sa party okay pa kami. Pero dahil dumikit lang sakin Tyler na classmate ko nung grade one ay pinag selusan na niya.

"Mag classmate-"

"Luma na yan, Celine! Ibang reason naman!" Putol niya sakin.

"Edi wag kang maniwala." Binagsak ko ang hawak kong bimpo sa couch.

Umakyat ako sa kuwarto naminat nag lock ng pinto. Ayaw niya akong paniwalaan. At kaya kami naging mag kaibigan ni Tyler dahil naging mag blackmate kami nung first year college.

"Babe! Look at this!" Sigaw niya mula sa baba. Parang walang nangyari kagabi. Hindi ko rin alam na naka tulog na pala ako after naming mag talo. Pano siya naka pasok? I left the keys on the couch.

"What? Maganda ba? It fits on your finger?" Napa upo ako bigla sa kama.

"Are you k- kidding me?" Nauutal kong tanong sakanya.

"No, kesa pareho tayong nag seselos wala. Celine. You know how much I love you, diba? And I know you love me that much too." Lumuhod siya sa harap ko. "Now tell me, nag bibiro pa ba ako nito? Kiel Celine Flores. Will you be my wife?"

I'm speechless, I don't know what to say. Luha ang kumawala sa mga mata ko.

"O- of course! Baby, I love you so much!" Niyakap ko siya ng mahigpit. Ganito ba talaga yung feeling na may luluhod sa harap mo then telling you to marry him?! I'm over the moon!

It's my graduation day. I was looking for Arkin, kanina ko pa siya hinahanap. Pero hindi ko siya makita.  Andito na siya kanina pa. Asan na yon?! Ang usapan namin ay mag s-stay na siya sa upuan niya.

Bumulong ako kay Mommy kung nasaan na si Arkin. Pero umiling lang si Mommy. Wala siya, where is he na ba?!

Ako na ang next na na tatawagin. Naka pila narin sila Mommy. Sila Kuya naman ay nasa likod lang.

"Mommy, asan na yon?" Tanong ko at inikot ang tingin sa buong loob ng hall kung saan nagaganap ang graduation.

"I don't know, anak." Sagot ni Mommy.

Mag sasalita na sana ako pero a
natawag ang name ko.

Lagot talaga sakin tong lalaking to eh.

Natapos na ang graduation ay hindi ko parin siya makita. Nag tanong narin ako sa mga estudyanteng graduate din. Pero hindi din daw nila nakita.

"Baka naman nasa bahay niyo-" Hindi natapos ni Sandy ang sasabihin niya dahil may sumigaw. At pangalan ko pa ang sinigaw niya.

"Celine! Celine!" Napa lingon kami nila Mommy. sa likod ko.

"Why?" Mahinahon kong tanong.

"Look, check this out." She showed me her phone. Live wedding?

"And?"

"And? Arkin and Melissa are getting married, Celine! Go run!"

Para akong binagsakan ng langit at lupa sa narinig ko.

Natulala pa ako sandali sa narinig ko. Totoo ba? No, baka misunderstood lang.

"Celine! Arkin and Melissa!?" Sigaw ni Zia at tinuturo ang phone ni Jia.

"The- the key, I- I need a key!" Sigaw ko. Inabot sakin ni Jasmine yung susi ng kotse niya.

"No! I won't let this happen! And that's our favorite place! Melissa!" Hindi ko makaka limutan yang name na yan. I saw that name on his phone! And they have a picture together. Mag kasing edad sila! Why did Arkin leave me like that?!

Pag dating ko ng simbahan ay nakita kong patapos na ang kasalan.

I screamed his name loud.

And it would happen. Kahit ilang linggo na ang naka lipas simula nung nangyari yon ay hindi na ako lumabas ng ng kuwarto ko. Sinira nila Daddy yung pinto sa apartment namin ni Arkin para lang maka labas ako. Binuhat pa nila ako dahil ayoko ngang tumayo. Wala akong gana. Sobrang sama ng loob ko kay Arkin.

"Celine, eat kana-"

"Ayoko." I cut Sandy off. Ayokong kumain, wala akong gana. Wala akong gana!

"Sige na, wag kang ganyan." Jasmine said. Masama ko siyang tinignan.

"Hindi mo alam, Jas! Kasi hindi ka marunong mag mahal!" Sigaw ko kay Jasmine.

"Celine! That's so mean!" Zia reacts to what I did.

"Totoo naman, ha? Hindi niya alam ang nararamdaman ko ngayon! I was so broke! Hindi ko na alam yung gagawin ko! I hate that man fvck! I wanna die!" I screamed like crazy.

Gusto na ring maiyak ni Jasmine dahil sa mga nasabi ko. Well I'm not sorry to her. Dahil ilang beses din naman niyang ni-reject si Amir.

:)