Illicit Love

Kabanata 30

Nagtatago ako ngayon sa likod ng isang malaking puno, ramdam ko ang bawat pag kabog ng aking dibdib habang pilit na sinisilip ang paligid. Ang tanging maririnig mo lang ay ang bawat pag patak ng mga butil ng ulan sa lupa at mumunting tubig na naipon na. Habang ang sinag na nagmumula sa papablubog na araw ay siyang nagsisilbi nalang na liwanag ng paligid.

Tatakbo na sana ako para lumipat sa kabilang puno nang bigla akong mapatigil dahil sa pares ng kamay na bumalot saaking magkabilang baywang hanggang sa pumulupot ito sa aking tiyan, napalunok ako ng madiin nang marinig ko ang pamilyar niyang boses, nakakahalina.

"Got you, no escaping again lady." she hoarsely whispered in my ear.

We stayed like that for a second, no one's moving. My emotions are shifting again, every time she's this close to me, all those memories I tried to bury in the past emerge. How can she make me feel this things again? What right does she have to disturb my quite world again? How could she melt the walls that I've been trying to build up those years that easy just by this simple hug.

"Let go" malamig na saad ko sakaniya ngunit mas hinigpitan pa nito lalo ang pagkakayakap.

Unti unting bumabalik ang mga ala-ala naming dalawa, ramdam ko ang pag iinit ng aking mga mata. Bakit ba ang tigas ng ulo nito, naiinis ako sakaniya, at mas lalo sa sarili ko dahil pwede ko namang tanggalin ang pagkakahawak nito saakin ngunit wala akong ginagawa. Sarili kong katawan ay ayaw makisama saakin, inis.

"No, not this time.." unti unti ng pumatak ang mga luhang pinipigilan ko, salamat sa ulang nagsisilbing dahilan upan hindi mapansin ito.

"Please, Sol let me go" pinigilan kong huwag pumiyok.

Naramdaman kong lumuwag ang pagkakayakap nito saakin kaya ang akala ko'y bibitawan na nito ako, pero sobrang bilis ng galaw niya at napaikot nito ako agad. Ngayon ay nakaharap na ako sa kaniya at malaya ko na siyang natititigan, hawak parin nito ako sa magkabilang baywang ko. Seryoso ang kaniyang magandang mukha, napalunok na naman ako nang mapagmasdan ang kaniyang hitsura ngayon. Ang kaniyang naka bun na buhok ay magulo na't basang basa narin ng ulan gaya saakin, ngunit hindi iyon nakabawas ng kaniyang ganda, ang kaniyang makinis na mukha ay may mga butil ng tubig na dahang dahang umaagos sa kaniyang pisngi pababa sa kaniyang makinis na leeg.

"What if I don't?" pumungay ang mga mata ko, her alluring orbs becomes delicate.

"W-Why are you doing t-this? Stop this now.."

Her pupils become more darker than it's normal shade, her lips form in a thin line. I can feel how her shoulder blades moves up and down slowly because of my both hands are lying down there.

"I want us to talk, Moraine" tinitigan ko ito ng mariin, ang mga palad kong naka patong sa kaniyang balikat ay mas dumiin.

"Wala naman na tayong dapat pag usapan" malamig kong sagot.

Hindi ito umimik, nakatitig lang kami sa isa't isa. Palakas na ng palakas ang pag patak ng ulan, wala narin ang mga batang kalaro namin kanina ng taguan dahil siguro'y pinauwi na ng kanilang mga magulang.

"I miss you, I really am" she said without breaking our staring contest, my heart skipped when I heared those.

I don't know what to feel, joy and hurt at the same time. Why is she saying those right now, nalilito lang ba siya o nantritrip na naman? Kasi hindi na nito ako madadala sa mga salita niya, oo mahal ko parin ito pero hindi na ako iyong dating Zariah. I change and matured, I'm not letting my guard down that fast just becase she said she misses me, of course I miss her also but I won't say it to her.