snow drops ❄️ ~ 𝐿𝑒𝓉 𝓂𝑒 𝒻𝓇𝑒𝑒𝓏𝑒 𝓎𝑜𝓊𝓇 𝒽𝑒𝒶𝓇𝓉 ~

35

අවුරුද්ද ඉවර වෙන්නත් යනවා.....

මේ අවුරුද්ද හරියට රෝලර්කෝස්ටර් එකක් වගේ......එකක් කියල නෑ දුක , සතුට හැමදේම තිබ්බා එක පැත්තකින් හිතන්නෙ නැති දේවල් ලැබෙද්දි තව පැත්තකින් හිතන්නෙවත් නැතුව සමහර දේවල් ඈත් වුණා.... ඒත් මේ ලෝකෙ වෙනස් වෙන්නෙ නැති එකම දේ වෙනස් වීම කියනවනෙ.... ඒ හැමදේටම කැමැත්තෙන් හෝ අකැමැත්තෙන් ඒ නිසා මූණ දෙන්න වෙනවා.....

අම්මගෙයි තාත්තාගෙයි ආදරේ ඇරුණු කොට දැන් තව කෙනෙක් ගෙ ආදරේ මට ලැබෙනවා....

ඒ ගැන කියනවනම්,

ආඛ්‍යාන් අයියා හැමවෙලෙ මතුරන්නෙ ' බෝසිළු ආදරේ කරනව කියලා හිතේ තියන බර කවදාවත් වැඩි කරගන්නෙපා මම ඉන්නේ ඔයාගෙ ඕනම හැඟීමක් බෙදාගන්න ' කියලා...   එයා මාර සපෝටිව්.......ඒක වචනයේ පරිසමාප්තියෙන් ම එහෙමයි.... මැසේජ් එකක් හදිසියකට දැම්මත් කවදාවත් විනාඩි පහළොවක් වත් කොන්වසේශන් එකක් ඇදිල ඇතියි කියල මගෙ මතකෙ නෑ....කෝල් එකක් ගත්තත් එහෙමයි..... එයා හැමවෙලෙම කියන්නේ ' ඔයාගෙ ඉලක්ක වලට යන්න මගෙන් පහසුවක් මිසක් බාධාවක් වෙන්න බෑ ' කියලා.... එයත් හුඟක් මහන්සි වෙලා පාඩම් කරනව.... සේරම වැඩ ඉවර කරල රෑ එකොළහ හමාර - දොළහ ට කෝල් එකක් අරගන්නවා පාඩම් කලාද අහනව එච්චරයි....   එයා මුලදි ඇහුවා එයා එහෙම ඉන්නෙකෙන් මගෙ හිත රිදෙනවද කියල.... හැබැයි මට නම් එහෙම එකක් නෑ.....අනික අපි ඉන්නේ කෝල් මැසේජ් දම දමා කාලෙ නාස්ති කරන්න පුලුවන් වයසක නෙමෙ.....එක අතකට අපිට එහෙම වෙලාවකුත් නෑ......හම්බෙන වෙලාවක අපි ගැන කතා කරල අපි දෙන්නගෙ දේවල් බෙදාගන අපි අපෙ පාඩුවේ ඉන්නව... ඒත් එයා පොඩි දෙයින් පවා ආදරේ දෙන කෙනෙක් .....ඒක කතා කරන විදියේ ඉඳන් මට දැනෙනව....

එයා එයාටත් වඩා බයෙන් හෙවිල්ලෙන් ඉන්නේ මම ගැන.....

මේ ටිකේ අනර්ඝ අයියාටත් කරදරයි  .  ට්‍රිප් එක ගිහින් ඇවිත් හසලි අක්කලාගෙ දිහා දේශාල් අංකල් ඉන්න නොදි එහෙ එක්ක ඇවිත් ඊටපස්සේ ඌ වත්තට බහිනව වගෙ ගේට් එකෙන් ඇඳිවත පිටින් ආඛ්‍යාන් අයියලා දිහා ඇවිත් හිටියෙ..... දේශාල් අංකල් ඊයෙත් ආඛ්‍යාන් අයියාව මීට් වෙන්න ගෙදෙට්ටම ඇවිත්.... අනර්ඝ අයියා කොහෙද කියල දෙතුන්වතාවක් ම වද කරල අහපු පාර ආඛ්‍යාන් අයියා කියලා ඊයෙ ඇවිත් බස් එකෙ නිගම්බො හොටෙල් එකට යන කතාවක් කිව්වයි කියල.... ඊට පස්සෙ මොනා වුණාද දන්නෑ