My Bestfriend

Chapter 19

Blue P.O.V

   NAndito ako sa bahay nila Mom and Dad. Actually nasa harap ko na sila dito sa living room. mahabang pilitan ang nangyari bago ko sila nakausap.

'Hoy!!!Ano ang sasabihin mo samin?'

'Mom Dad.. Thank you for taking care of me. thank you for adopting me. as what tita told me I was ang orphan that you adopt for the happiness of your daughter. Thanky you for every thing.'

'Oh tapos? Should I cry? Should I?! Kelan ka ba kasi mamamatay para naman di ka na manggulo ha!!'

'Its up to you po. Sasaya po ba kayo pagnawala na ako Mom and Dad?. Di po ba kayo masasaktan?. Never po ba ako naging mahalaga sa inyo?. Bakit po ganyan kayo kagalit sakin?'

'OO sasaya kami!! Magpapaparty pa kami.Di kami masasaktan kasi di ka naman naging mahalaga samin.Bakit nga ba?. Kasi pinatay mo yung anak namin. Kung hindi dahil sayo nandito pa sana siya. Kung hindi dahil sayo di sana babagsak ang kompanya namin. !!'

'Ganyan naman kayo Mom Dad. Lagi niyo naman sakin isinisisi lahat. Jan kayo magaling! Yung kay ate! Aksidente yun Mom bakit di kayo nakaalis sa nakaraan. that was 10 years ago! Grow Up! Im sorry for raising my voice but I just want to express how I Feel right now. Yung sa company. Mom I just accidentally cutted that paper but I encode it right?. and those clients did liked it right?. O you're the who did mistake that make those clients leave. !! Thank you for your time. Bye'

'See you when you're dead'

'Alright'

     Umalis na ako dun para wala na silang maibintang pa sakin. Masyadong masakit na magpaparty pa sila pag nawala ako. unti unti nawawala na yung confidence ko na mabuhay ng matagal.

    Pagbalik ko sa bahay naabutan ko sila kuya at Ate Jes sa sala naghaharutan. Yes you read it right. I just Call Jes ate.. what?. Di naman siguro masama dba?. Di pa nila ako napapansin kaya nagstay lng muna ako saglit sa pintuan.

   Ang saya saya ng mata ni Kuya.Sana kahit minsan napasaya ko manlang siya. Sana kahit Minsan napparamdam ko kung gaano ko siya kamahal at kahalaga sakin. Sana di na siya maging malungkot pa lalo na at mas sasaya pa pala siya pag nawala ako.

   Dumiretso na ako sa hagdan paakyat ng pansinin ako ni Ate Jes.

'Nandito na pala ang Gold Digger! Kamusta naman ang States?. Nakakuha ka ba ng pera kay Tita para magshopping dun?. Tsk Tsk. Kahit kailan talaga'

'Sige lubusin mo pa. Jan naman kayong magaling lahat e. Tutal pagod na pagod na ako. Lubusin niyo na yung tipong lubog na lubog na ako na parang wala ng nararamdaman.!!!'

'Wag mo sisigawan ang mahal ko! Edi mamatay ka na!! pagod ka na diba?. P*ta! sinabihan na kita!.. wag mo ako sagadin Blue'

'Buti ka pa nga di pa sagad. E ako! sagad na sagad na! Pagod na pagod na akong umintindi!! Pa--god n--a Pag--od na a----ko..*sigh.sigh.sigh*'

     Pagod na din ako.. Bumibilis na yung tibok ng puso ko at medyo kumikirot na pero kaya ko pa. Gusto ko na matapos ang sumabatan na ito. gusto ko isang sakit na lng.

*Pak.Pak*

' Masakit ba ang sampal?. Parang sinampal ka na rin ba sa katotohanan na wala akong pakealam kung pagod ka na B*tch!'

'Mukha ngang nagising ako. Ge!'

     Tumakbo na ako sa kwarto ko para magpahinga ang sakit na kasi ng puso ko sobra na. Ilang months na ba nung tinigil ko na yung gamot ko?. 4?6?9?.. 

    Kung alam ko lng na ganito ang mangyayari sa pagbalik ko. Sana hinintay ko na lng na sa states na ako mawala. haha

    Ang ganda ng birhtday gift  nila sakin. YUng tipong maiiyak ako sa sobrang ganda.Di ko nga alam kung naaalala pa nila yung birthday ko e. siguro hindi kasi wala naman silang pake sakin.

    Di ko napansin na sa sobrang iyak ko nakatulog na ako..

----

Vote And Comment